Μη μεγαλώσεις, είναι παγίδα!

Διάλογος που έγινε τις προάλλες στο πρωινό μεταξύ των δύο κοριτσιών:

Εβίτα (11 χρονών): Σήμερα μπαίνουμε Γεωμετρία.

Εβελίνα (13 χρονών): Εβίτα η Γεωμετρία του δημοτικού είναι παιχνίδι. Και για να σου δώσω να καταλάβεις: Ο κύκλος στο δημοτικό έχει διάμετρο και ακτίνα. Και μετά πας γυμνάσιο. Και ξαφνικά ο κύκλος στο γυμνάσιο εκτός από διάμετρο και ακτίνα, έχει επίσης χορδή και τόξο!

Εβίτα: Ακόντιο;

(Γελάμε)

Εβελίνα:  Στο δημοτικό το τετράγωνο έχει 4 πλευρές και 4 ορθές γωνίες. Στο γυμνάσιο; Στο γυμνάσιο ΟΧΙ!!! Στο γυμνάσιο ξαφνικά βγαίνει το «βρες τη διαγώνιο». Αλλά και «βρες  τη μεσοκάθετο!»

(Γελάμε)

Εβελίνα: Στο δημοτικό, είχες μάθει να γράφεις «εκατοστά». Εβίτα στο γυμνάσιο αυτό είναι ΛΑΘΟΣ! Πρέπει να γράψεις cm, centimetres. Ξέχνα τα εκατοστά!

Η Εβίτα άκουγε με προσοχή το κακό που πρόκειται να τη βρει στο Γυμνάσιο. Κι εγώ παρ’ όλο που είχα λιώσει στο γέλιο, με το ζόρι κρατήθηκα και δεν άρχισα να μιλάω για τις προκλήσεις που συναντάς όταν γίνεις ενήλικας – κι ας μην έχουν σχέση με τη Γεωμετρία. Και να σκεφτεί κανείς ότι όταν ήμασταν στην ηλικία τους, βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε. ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ!

Θυμήθηκα το “Don’t grow up, it’s a trap” (μη μεγαλώσεις, είναι παγίδα) που καμιά φορά συναντάω στο Internet και γελάω. Ό,τι και να λέμε εμείς όμως, τα παιδιά μας βιάζονται να μεγαλώσουν. Ποιον λοιπόν να συμβουλεύσουμε να μη βιάζεται να μεγαλώσει; Μακάρι να μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο παρελθόν και να δώσουμε τη συμβουλή στον εαυτό μας! Το χειρότερο όμως είναι ότι εξακολουθούμε να ανυπομονούμε για το μέλλον αναβάλλοντας να ζήσουμε το σήμερα – λες και το αύριο είναι εγγυημένο.

Να μερικά ρητά που συνοψίζουν με τον καλύτερο τρόπο τις παραπάνω σκέψεις.

«Ένα από τα πιο τραγικά πράγματα που ξέρω για την ανθρώπινη φύση είναι ότι όλοι μας αναβάλουμε να ζήσουμε. Όλοι μας ονειρευόμαστε κάποιο μαγικό κήπο με τριαντάφυλλα που βρίσκεται πέρα από τον ορίζοντα – αντί να απολαμβάνουμε τα τριαντάφυλλα που ανθίζουν έξω από τα παράθυρά μας σήμερα.» (Dale Carnegie)

«Μοιάζει σαν να να περνάμε μια περίοδο νοσταλγίας, και όλοι να νομίζουν ότι το χθες ήταν καλύτερο από το σήμερα. Δε νομίζω ότι ήταν και θα σας συμβούλευα να μην περιμένετε δέκα χρόνια μέχρι να παραδεχτείτε ότι το σήμερα ήταν σπουδαίο. Αν σας έχει πιάσει νοσταλγία, προσποιηθείτε ότι η σημερινή μέρα είναι η χθεσινή και απλά βγείτε έξω και διασκεδάστε με την ψυχή σας.» (Art Buchwald)

«Το χθες είναι ένα άκυρο τσεκ, το αύριο είναι ένα γραμμάτιο, το σήμερα είναι τα μόνα ρευστά σου χρήματα. Ξόδεψέ τα με σύνεση.» (Kay Lyons)

Ή πιο απλά και χιουμοριστικά: «Μη μεγαλώσεις. Είναι Παγίδα!»