Ονειρεύομαι τη φετινή παραμονή της Πρωτοχρονιάς… Το σπίτι θα είναι στολισμένο, τα φωτάκια του δέντρου θα είναι αναμμένα, θα παίζει Χριστουγεννιάτικη μουσική. Θα είναι βράδυ, λίγο πριν να πάνε τα κορίτσια για ύπνο. Θα καθίσουμε δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, θα θυμηθούμε τις αγαπημένες μας στιγμές από τη χρονιά που πέρασε, θα κάνουμε σχέδια για την επόμενη…
Και μετά θα φτάσει η ώρα του ύπνου. Θα ζεστάνω στα κορίτσια το γάλα τους και αφού το πιουν, θα ξεκινήσουν για τελευταία ίσως φορά την ιεροτελεστία της προετοιμασίας για την επίσκεψη του Άγιου Βασίλη… Φέτος είναι 8 και 10… Πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη παρά τα όσα ακούν από τα άλλα παιδιά. Ζουν τη μαγεία του ερχομού του Άγιου Βασίλη σε όλο της το μεγαλείο.
Κι έτσι λίγο πριν να κοιμηθούν, θα ανοίξουν το κουτί με τα μπισκότα και θα βρουν εκείνα που έφτιαξαν και έβαλαν στην άκρη για εκείνον… Θα τα τοποθετήσουν με φροντίδα και αγάπη σε ένα πιάτο… Και θα το κουβαλήσουν μαζί, από την κουζίνα ως το τζάκι.
Μετά θα επιστρέψουν και πάλι στην κουζίνα. Θα πάρουν ένα από τα Χριστουγεννιάτικα ποτήρια και θα το γεμίσουν με γάλα. Θα το κουβαλήσουν μαζί και θα το ακουμπήσουν δίπλα στο πιάτο με τα μπισκότα.
Μετά θα τρέξουν και πάλι ως την κουζίνα. Σειρά έχουν οι τάρανδοι. Θα ανοίξουν το ψυγείο και θα ψάξουν να βρουν τα καλύτερα καρότα. Θα μετρήσουν τους ταράνδους με το μυαλό τους, θα αναρωτηθούν πόσα να βάλουν και τελικά θα τα τοποθετήσουν σε ένα πιάτο και θα το κουβαλήσουν μαζί ως το τζάκι.
Μετά θα βεβαιωθούν ότι το πορτάκι της καμινάδας είναι ανοιχτό. Θα βγάλουν το προστατευτικό του τζακιού, για να μη δυσκολευτεί ο Άγιος Βασίλης να μπει. Θα τους πω ότι έχει περάσει η ώρα και είναι η ώρα να πάνε για ύπνο, αλλά εκείνες δε θα μπορούν να ηρεμήσουν, θα έχει αρχίσει να τις πιάνει η ανυπομονησία. Θα με ρωτούν τι ώρα είναι και θα υπολογίζουν πόσες ώρες απομένουν μέχρι τα μεσάνυχτα. Θα τρέχουν σε όλα τα παράθυρα του σπιτιού, θα κοιτούν τον ουρανό, θα φαντάζονται πράγματα, θα νομίζουν ότι άκουσαν κουδουνάκια από τους ταράνδους… Θα μου δίνουν οδηγίες τι να κάνω: “Μην κλείσεις το πορτάκι της καμινάδας! Μην μπερδευτείς και βάλεις πίσω το προστατευτικό! Αν τυχόν τον ακούσεις και ξυπνήσεις βιντεοσκόπησέ τον!”
Κάποια στιγμή πια, θα το πάρουν απόφαση και θα ξαπλώσουν. Και θα αποκοιμηθούν με τη γλυκιά προσμονή του πρωινού, που θα ξυπνήσουν κι επιτέλους θα βρουν τα δώρα τους. Κι εγώ θα κάθομαι πάνω από τα κρεβατάκια τους και θα τις βλέπω να ανασαίνουν και να κοιμούνται γαλήνιες.
Και η γαλήνη τους, θα με πλημμυρίσει κι εμένα. Και η μαγεία του μύθου του Άγιου Βασίλη θα με κάνει να συγκινηθώ. Και η καρδιά μου θα σφιχτεί… Θα σφιχτεί από φόβο, ότι αν τυχόν και σταματήσουν να πιστεύουν, θα χάσω τα μικρά μου τα αθώα πλασματάκια. Και θα σφιχτεί και από λύπη που τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα και δεν τα κατάλαβα, δε μου έφτασαν, δεν τα χόρτασα…
Αλλά αμέσως μετά θα ανασκουμπωθώ και θα διώξω το φόβο και τη λύπη. Και θα αφήσω τις σκέψεις ευγνωμοσύνης να κυριαρχήσουν. Ευγνωμοσύνη για τα όμορφα παιδικά χρόνια που έζησαν τα κορίτσια μου, για τις γλυκές Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις που θα τις συντροφεύουν για πάντα και για την υπέροχη ζωή που είναι όλη μπροστά τους και τις περιμένει να τη ζήσουν.
Άγιε μου Βασίλη, σε ευχαριστώ για όλα.
——
Το “Άγιε μου Βασίλη…” είναι ένα post που έγραψα για το blog του manamia.gr όπου και πρωτοδημοσιεύτηκε.
Photo by Scott Smith
Τι γλυκιά ανάρτηση! Μαγικά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά να έχετε Άσπα μου!
Kathy by anthomeli
Κατερίνα ευχαριστώ. Να περάσετε όμορφες και μαγικές γιορτές!
Πραγματικά χριστουγεννιάτικη ανάρτηση!!!! Όλοι πρέπει να αναζητήσουμε τη μαγεία σε όσα και όσους έχουμε δίπλα μας!!!! Για τη δική σας οικογένεια,ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι θα την περάσετε ακριβώς έτσι…. Θα το βάλω κι εγώ στο facebook.
Εγώ έμαθα αργά για τον Άγιο Βασίλη και πίστευα μέχρι τα 12 σχεδόν.Βέβαια,και οι φίλοι καμιά φορά σε επηρεάζουν αρνητικά στο συγκεκριμένο θέμα.Μέσα μου,πιστεύω ακόμα πάρα πολύ και πλέον το δηλώνω απερίφραστα και χωρίς καμία ντροπή…..
Τι ωραίο μήνυμα Στέλλα! Να περάσετε μαγικές γιορτές εύχομαι! 🙂
Πολύ όμορφη ανάρτηση ‘Άσπα! Την διάβασα πρώτη φορά σήμερα και το μοιράστηκα στο Twitter γιατί μετά από όσα έγιναν στο σχολείο της Αμερικής θεωρώ ότι όλοι πρέπει να αναζητήσουμε την μαγεία στην ζωή μας και να την μεταδόσουμε στα παιδιά μας!
Το είδα το tweet και σε ευχαριστώ! Κι εμένα με έχουν επηρεάσει αφάνταστα τα γεγονότα της Αμερικής τις τελευταίες μέρες. Ας πλημμυρίσουν οι γιορτές και η νέα χρονιά με μαγικές στιγμές! 🙂
Τι όμορφη ανάρτηση Άσπα… Πολύ γλυκιά και συγκινητική. Σα να βλέπω τα παιδάκια μου να κάνουν ακριβώς τα ίδια με το τζάκι, το γάλα, τα μπισκότα. Εμένα είναι μικρότερα λίγο από τις δικές σου, αλλά ειλικρινά, δεν θέλω να χαθεί αυτή η παιδικότητα. Όσο περνάει από το χέρι μου, θα αργήσουν να μάθουν την πραγματικότητα του Αι-Βασίλη:) Μη σου πω και μετά τα 30!!!
Δήμητρα, 30 και βάλε! 🙂
Εύχομαι η μαγεία να διατηρηθεί για όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται!
Μας συγκίνησες πρωί-πρωί. Η μαγεία δεν χάνεται την έχουν μέσα
τους. Θα μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, όταν με τον καιρό αποφασίσουν να αλλάξουν
το παραμύθι. Και θα είναι εξίσου όμορφο με αυτό που κάνουν σήμερα. Ακόμα να είσαι έτοιμη όταν σου φέρουν τον δικό τους ¨Άγιο
– Βασίλη¨ γιατί αυτό θα σημαίνει πως είναι έτοιμες να πετάξουν από την φωλιά
και να δοκιμάσουν με τα δικά τους τα φτερά.
Σοφά λόγια Theo. Ευχαριστώ!
Πάλι μ έκανες και κλαίω μανούλα! Γιατί μανούλα είμαι κι εγώ και σε νιώθω!
kathy by anthomeli
Είναι όμορφο να νιώθεις ότι κάποιος σε νιώθει… Ευχαριστώ Κατερίνα!
Αυτή είναι η ομορφιά της μαγείας! Αξίζει κάθε της στιγμή!
Έτσι ακριβώς!
Εεεεεε, … … … συγγνώμη … … … ποιος κακόβουλος μεταδίδει αυτά τα ψέμματα ότι και καλά ο Άη-Βασίλης δεν υπάρχει ;;; Ε ;;; Ε;;; 🙂
Άντε καλέ που δεν υπάρχει! Όποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει, εκείνος χάνει! 😉
Κάπως έτσι σκέφτομαι κι εγώ με τα δικά μου παιδιά, όμως αποφάσισα, όταν θα με ρωτήσουν ξανά, να τους πω “την αλήθεια” και στην συνέχεια να τους πω ότι εμείς θα συνεχίσουμε να “προσποιούμαστε” εφόσον έτσι νοιώθουμε…
Το ίδιο έγινε και με το ημερολόγιο Δεκεμβρίου που είναι μαγικό και κάθε πρωί βγάζει σοκολατάκια… Η κόρη μου πλέον είχε καταλάβει, οπότε όταν με ρώτησε, δεν μπορούσα να πω κάτι άλλο, αλλά της ζήτησα να “προσποιηθεί”! Έτσι τώρα αν καμιά φορά ξεχάσω να βάλω σοκολατάκι, βάζει μόνη της και μετά φωνάζει όλο χαρά!
…και κάπως έτσι πιστεύω ότι αντιστέκεται η αθωότητα των παιδιών και η δική μας…
Χαχαχα… Είδα τη σκηνή με τα μάτια μου (να φωνάζει όλο χαρά με το σοκολατάκι που έβαλε) και γέλασα πολύ.
Φιλιά σε όλους σας Ειρήνη!
Όχι! Όχι. Δεν θα χάσουν την αθωότητά τους όταν μάθουν για τον Άγιο Βασίλη. Η αθωότητα αντιστέκεται για χρόνια και όπως είπαν κι οι μικρές, θα σώσει τον κόσμο. 🙂
(Συγκινήθηκα με το ποστ)
Πολύ όμορφο μήνυμα… Ελπίζω να τη διατηρήσουν για πάντα, όλα τα παιδιά!