Έπεσε το πρώτο και μένουν άλλα …19! Περιττό να σας πω ότι η Εβελίνα δεν περπατάει, πετάει! Και στα δικά σας οι μικρότεροι…
Η ζωή ψηλά εκεί… (2ο μέρος)
Μια στο τόσο, μας πιάνει με τις κόρες μου η φιλοσοφική μας διάθεση και συζητάμε για τα … αιώνια ερωτήματα της ζωής… Την προηγούμενη φορά που ήμασταν σε αυτή τη φάση είχα γράψει το post Η ζωή ψηλά εκεί. Επανέρχομαι σήμερα με τις πιο πρόσφατες συζητήσεις μας. (Είναι αξιοσημείωτο το πόσο διαφορετική γλώσσα χρησιμοποιεί η […]
Έγραψαν!
Εβίτα: Μαμά, μαμά, δώσε μου γλήγορα μία σελίδα χαλτί κι ένα στυλό! Θέλω να γλάψω μία λέξη! Εγώ: Τι λέξη Εβίτα μου; Εβίτα: Γλήγολα σου λέω! Θα την ξεχάσω! Εγώ: Ορίστε, ορίστε, πάρε. Πιάνει το στυλό (με το αριστερό φυσικά) και γράφει: Είναι η τρίτη λέξη που γράφει στη ζωή της! Η πρώτη ήταν το […]
Αγαπώ τον μπαμπά μου γιατί…
Το πρωί, με αφορμή την ημέρα του πατέρα, αρχίσαμε με την Εβελίνα και την Εβίτα να συζητάμε τους λόγους για τους οποίους αγαπούν τον μπαμπά τους. Πήρα χαρτί και μολύβι, σημείωσα τους λόγους που μου ανέφεραν και σας τους παρουσιάζω! ΕΒΕΛΙΝΑ Με πηγαίνει σχολείο Με πηγαίνει στο λούνα παρκ Μου φουσκώνει μπαλόνια Με κάνει χαρούμενη […]
Τα παπάκια μεγάλωσαν…
Καθώς ετοιμαζόμασταν να πάμε στην παράσταση μπαλέτου στην οποία τα κορίτσια θα χόρευαν τα παπάκια: Εβελίνα: Μαμά, η φίλη μου η Μαρία μού είπε ότι τώρα πια είμαι 6,5! Έχει δίκιο; Εγώ: Ναι, βέβαια τώρα πια είσαι 6,5…. Στριγγλιές χαράς, χοροπηδήματα, τρέξιμο γύρω-γύρω από τον καναπέ… Εβίτα: Μαμά εγώ τώλα πόσο είμαι; Εγώ: Εσύ είσαι […]
