Τώρα που τα κορίτσια έχουν μεγαλώσει, τα μακρινά ταξίδια με το αυτοκίνητο είναι πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι όταν ήταν μικρότερες. Τα «μυστικά μας όπλα» είναι κυρίως το στικάκι με τα αγαπημένα τους τραγούδια (που ακούμε εναλλάξ με τραγούδια που υπάρχουν στο δικό μου κινητό), ο τυπωμένος χάρτης με τη διαδρομή για να παρακολουθούν πού βρισκόμαστε (δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στον πλήρη οδηγό για ταξίδι με το αυτοκίνητο) και τα παιχνίδια αυτοκινήτου, για να σπάει η μονοτονία.
Φέτος είχα τυπώσει το παιχνίδι για το αυτοκίνητο Το βλέπεις; Το βλέπω. Έπρεπε να συμπληρώσουν αντικείμενα που θα βρουν στη διαδρομή από το ξεκίνημα του ταξιδιού στην Αθήνα, ως τον προορισμό μας. Είχαν μπροστά τους 4+ ώρες για να το συμπληρώσουν, αλλά την Εβίτα την έπιασε ανυπομονησία να το συμπληρώσει μέχρι να στρίψουμε στη γωνία – που λέει ο λόγος.
Τυπώστε κι εσείς το παιχνίδι εδώ
Αφού τα συμπλήρωσε όλα όσο πιο γρήγορα μπορούσε, της έμεινε το γράμμα Ζήτα. Ζήτα από εδώ, ζήτα από εκεί, δεν έβρισκε τίποτα από ζήτα. Φύσηξε ξεφύσηξε, μου είπε «θα βάλω ζέβρα». «Εβίτα δεν μπορείς να βάλεις ζέβρα» της απάντησα, «οι κανόνες του παιχνιδιού είναι να βάλεις αντικείμενα που θα βρούμε στο δρόμο μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας». «Ε μέχρι να φτάσουμε θα δούμε ζέβρα» μου είπε. «Εβίτα δε θα περάσουμε από Αττικό πάρκο! Για σκέψου…Έχεις ποτέ δει ζέβρες να κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους της Πελοποννήσου;»
Η πλάκα είναι ότι κάθε φορά που βλέπω εκείνο το σκίτσο που δυο ενήλικες ψαλιδίζουν τα φτερά ενός παιδιού, κουνάω περίλυπη το κεφάλι δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μου ότι εγώ δε θα ψαλιδίσω ποτέ τη φαντασία, τη δημιουργική έκφραση, το ένστικτο, τον τρόπο σκέψης των παιδιών μου.
Μόνο που αυτό ακριβώς είχα κάνει – άθελά μου.
«Γράφω ζέβρα» μου είπε αγνοώντας με. Το έγραψε, δίπλωσε το χαρτί και το έβαλε στην άκρη.
Ώσπου φτάσαμε στον προορισμό μας. Και λίγο πριν να παρκάρουμε, τι να δω στον κήπο δίπλα στο parking; ΤΙ ΝΑ ΔΩ; Ε ναι, το μαντέψατε σωστά. Μία ζέβρα. Μπορεί να μην ήταν αληθινή, αλλά ήταν μια ζέβρα!
Η Εβίτα γελάει ακόμα. Το ίδιο κι εγώ.
Υπόσχομαι ότι δε θα ξαναψαλιδίσω ποτέ τη φαντασία των παιδιών μου!
photo via @MsSDatt
χαχαχαχαχα… σιγουρα εμεινες με ανοιχτο το στομα Ασπα μου… Αχ κι εγω πως το φοβαμαι αυτο.. μη του ψαλιδισω τη φαντασία, το ένστικτο κι ολα τα ομορφα πραγματα πανω του για να τον βαλω σε καλουπι… Τωρα θα θυμαμαι κι αυτο και θα προσεχω….χαχαχαχα πολλα φιλια
Approve
2015-08-10 15:07 GMT+03:00 Disqus :
Τέλειο! Τελικά δεν αποκλείεται τίποτε! Που είναι αυτό το μέρος? Τα μικρά μου θα ενθουσιαζόταν! Καλά να περνάτε!
Ευχαριστούμε Ζαχαρούλα! Θα γράψω περισσότερα με την πρώτη ευκαιρία!
Ελπίδα μου αφού το έχεις στο μυαλό σου και σε απασχολεί, έχεις κάνει το μεγαλύτερο βήμα. Απλά μην την πατήσεις σαν κι εμένα. Άμα σου πει ζέβρα, κάτι ξέρει, χαχαχα…
Τέλειο!!! ΧΑΧΑ! Συμπτωματικά γράφω κι εγώ μια ανάρτηση για το θέμα φαντασία και σκεφτόμουν πόσο δίκοπο μαχαίρι είναι πολλές φορές η αστείερευτη φαντασία.. ειδικά στα μικρά παιδιά που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την αλήθεια τους από το ψέμμα! Μετά από αυτό, μπαίνω στο κλαμπ των μαμάδων που θα πετάξουν το ψαλίδι!!!
Ανυπομονώ να διαβάσω το post σου Κάλη! 🙂
Χαχα! Που να το φανταζοσουν! Παντως το συγκεκριμένο συγκρότημα πέρσι δεν είχε ζέβρα στο γκαζόν! Να περάσετε όμορφα!
Ευχαριστούμε πολύ! Ήταν πολύ όμορφα αλλά δυστυχώς έχουμε επιστρέψει. Με την πρώτη περίσταση να ανταλλάξουμε εμπειρίες!
Τέλειο, δεν το πιστεύωωωωωω Έχεις δίκιο πάντως… Τα φιλιά μου!
Είδες καμιά φορά… Είχα βιαστεί να μιλήσω! χαχα..
Aπίστευτο! Να μας δίνετε και νούμερα για τo Τζόκερ 🙂
Μόλις μου τα πει, θα τα μοιραστώ!