Μία μικρή επιλογή διαλόγων των κοριτσιών, μεταξύ τους ή με εμένα. Καλά περνάμε, δε λέω…
✔ Διαφωνούν για κάτι:
Εβελίνα: Εβίτα, αυτό που κάνεις είναι κοροϊδία.
Εβίτα: Τι λες!
Εβελίνα: Ξέρω τι λέω. Στήσαμε ένα ολόκληρο πρόγραμμα για την ενδοσχολική βία φέτος στο σχολείο μου και ξέρω καλά τι θα πει κοροϊδία.
Εβίτα: Αυτό που κάνατε στο σχολείο είναι για την ενδοσχολική βία όχι για τη σπιτική.
✔ Βλέπουν πάνω σε σε μία κολόνα πινακίδα “Ενοικιάζεται”.
Εβίτα: Μα καλά πώς είναι δυνατόν να ενοικιάζεται η κολόνα;
Εβελινα: Για ποντίκια.
✔ Η Εβίτα κλείνει την πόρτα της μπαλκονόπορτας αφήνοντας την αδελφή της στο μπαλκόνι.
Φωνάζει: “Hasta la vista baby.” και μετά γυρίζει προς εμένα: “Μαμά! Κυριαρχούμε στο σπίτι!”
Η Εβελίνα ανοίγει τη συρόμενη και μπαίνει μέσα και καλά τσαντισμένη.
Εβίτα (προς εμένα): “Ας την κάνουμε!”
Η Εβελίνα κάνει ότι γελάει σαν μάγισσα και αρχίζει να την κυνηγάει.
✔ Συζητάνε μεταξύ τους στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου με… προχωρημένο λεξιλόγιο:
Εβελίνα: Μου κουνιούνται δύο δόντια.
Εβίτα: Από τα νεογιλά;
✔ Παίζουν και η Εβελίνα λέει στην αδελφή της: “Παραδέξου το. Είναι πολύ ιδιοφυές.”
✔ Έρχονται και μου ανακοινώνουν πώς πιστεύουν ότι θα είναι το μέλλον: “Όταν τα παιδιά της Εβίτας θα έχουν γεράσει θα υπάρχουν ιπτάμενες καρέκλες και τα παιδιά θα πηγαίνουν στο σχολείο με πύραυλο.”
✔ Φτιάχνουμε μπισκότα με βρώμη (χρωστάω συνταγή) και εξηγώ στην Εβίτα ότι τα υλικά που έχουν μέσα τρώγονται και ωμά οπότε μπορούν να δοκιμάσουν από το μίγμα. Εντωμεταξύ η Εβελίνα πριν από ένα λεπτό είχε φύγει να πάει μπάνιο να πλύνει τα χέρια της επειδή είχε πλάσει μπισκότα. Η Εβίτα τρέχει να την προλάβει: “ΕΒΕΛΙΝΑ! Δε χρειάζεται να τα πλύνεις. Γλύψε τα!”
✔ Συζήτηση κατά τη διάρκεια του φαγητού:
Εβελίνα: Μαμά αν θα μπορούσες να συναντήσεις τον Μέγα Αλέξανδρο τι θα τον ρωτούσες;
Εγώ: Μμμμ.. δεν ξέρω εσύ;
Εβελίνα: Εγώ θα τον ρωτούσα πώς απέκτησε τους μυς του.
Εγώ: Μμμμ… ωραίο. Εβίτα εσύ;
Εβίτα: Εγώ θα τον ρωτούσα τι μαλακτικό βάζει στα μαλλιά του.
✔ Πάλι κατά τη διάρκεια του φαγητού: “Μαμά ξέρεις νοηματική;”
“Όχι.”
Αφού βεβαιώθηκαν ότι δε μιλάω, άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους με νοήματα. Δεν ξέρω αν μιλούσαν την κανονική νοηματική ή όχι (τους την έμαθε λέει μια φίλη τους στο σχολείο) αλλά συνεννοήθηκαν μια χαρά. Έκαναν μάλιστα ένα νόημα σαν να κόβουν το λαιμό. (Help!)
✔ Εβίτα προς την αδελφή της:
Δε θέλω να μπεις στην εφηβεία. Η κυρία μας είπε ότι τα παιδιά που μπαίνουν στην εφηβεία κάτι παθαίνουν και δεν τους αρέσει τίποτα. Κοιτούν για παράδειγμα τα νύχια τους και λένε: “Πω πω κοίτα τι χάλια είναι τα νύχια μου. Δεν τα αντέχω!”
✔ Μου κάνουν ένα update για το πότε με γνώρισαν:
Εβίτα: Σε γνώρισα το 2005.
Εβελίνα: Εγώ σε γνώρισα το 2003. (Γυρνάει προς την αδελφή της) Πριν το 2003 δεν είχα ιδέα ποια ήταν! (Κουνάνε και οι δύο το κεφάλι συμφωνώντας. Μετά ξαναγυρνάει προς εμένα) Ποιος όμως σε ξέρει τώρα καλύτερα από όλους; Εμείς!
Βλέπει ότι δε γελάω (το επεξεργαζόμουν) και μουρμουρίζει: Είσαι δύσκολη στο γέλιο μαμά. Μάλλον σε έχω ξεθεώσει στις ατάκες τόσα χρόνια.
Photo by James Jordan
Αφήστε μια απάντηση