Σαν βασιλόπιτα

Η επιστροφή στο σχολείο συνοδεύεται με χείμαρρο νέων ατακών. Εβελίνα, πεμπτάκι, στις πιο πρόσφατες ατάκες της:

✔ Μου λέει κάτι και μετά προσθέτει: «Μέχρι και τον εαυτό μου έπεισα.»

✔ Μπαίνουμε στις τουαλέτες του Mall κι έχει μουσική.
«Σαν βασίλειο είναι εδώ αφού έχει μουσική στις τουαλέτες.»

✔ Λίγο πριν από το φαγητό, ανοίγει το ντουλάπι και παίρνει μία καραμέλα.
Εγώ: Εβελίνα όχι καραμέλα τώρα.
Εβελίνα: Μου λες δηλαδή ότι δεν μπορώ να ανοίξω την καραμέλα;
Εγώ: Ναι.
Εβελίνα: Εβίτα, έλα να μου ανοίξεις την καραμέλα!

✔ Βαρύγδουπες δηλώσεις:
«Όχι μόνο μας γέννησες αλλά και μας έμαθες τα μυστικά της ζωής.»

✔ Την έχει πιάσει παράκρουση να μου εξηγήσει όλες τις λεπτομέρειες για τον Χάρι Πότερ. Εγώ κουνάω το κεφάλι μου αλλά στην ουσία δεν παρακολουθώ τίποτα, σκέφτομαι τα δικά μου. Σιγά μην και δεν το ‘πιανε:
«Μαμά!  Στο τέλος θα σε ρωτήσω να δω τι κατάλαβες!»
(Γελάω και πιάνω το στυλό να σημειώσω αυτό που είπε για το θυμάμαι.)
«Εβελίνα: Ααα ώστε τώρα θα κρατάς σκονάκι ε;»

✔ Έχουμε πάει ΙΚΕΑ και η Εβίτα έχει μπει στον παιδότοπο αλλά η Εβελίνα όχι, μια και είναι πλέον πάνω από 10 χρονών. (αχ…) Αποφασίζει να μου κάνει μάθημα για το πώς θα πρέπει να σκέφτομαι πριν να ψωνίσω:  «Πριν να αγοράσεις κάτι, πρέπει να σκέφτεσαι: Έχω παρόμοιο; Το χρειάζομαι; Σε τι θα μου χρησιμεύσει; Λογική μαμά. Λογική.» (Το μπράβο αξίζει στη δασκάλα τους που πέρσι τους συζητούσε για αυτά τα θέματα στην τάξη).

✔ ΙΚΕΑ και πάλι, έχουμε πάει στα υφάσματα και βλέπει ότι προσπαθώ να διαλέξω ένα ύφασμα. Μονολογεί:
«Πού είναι η παλιά καλή Άσπα; Η Άσπα που ΔΕΝ έραβε; Που ΔΕΝ έκανε αλλαγές στο σπίτι; Η Άσπα που της άρεσε να παραμένουν όλα ίδια και κάθε φορά που άλλαζε κάποιος κάτι, του φώναζε μέχρι να το βάλει στη θέση του;»

✔ Κάθεται στον καναπέ απλωμένη και πλησιάζει η αδελφή της να καθίσει κι εκείνη οπότε της λέει: «Κάθισε στον άλλον τομέα.» (Κοίτα να δεις που ο καναπές μας έχει και τομείς!)

✔ Στο πάρκο:
Εγώ: Κορίτσια πάμε να φύγουμε, με έχουν φάει τα κουνούπια, δεν αντέχω άλλο..
Εβελίνα: Ούτε εμείς. Μα πρέπει να παίξουμε.
(Υποχρεώσεις…)

✔ Επιστρέφει στο σπίτι με τα βιβλία της Πέμπτης Δημοτικού: «Δεν υπάρχει περίπτωση να επιζήσω από το Δημοτικό. Να μας πεθάνουν θέλουν!»

✔ Η Εβίτα της λέει ότι θα έχει φέτος τη δασκάλα που είχε εκείνη πέρσι. Οπότε η Εβελίνα κουνάει το κεφάλι με σοβαρότητα και λέει «Από γενιά, σε γενιά…»

✔ Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και λέω: «Ααα… δρόσισε. Έπεσε η θερμοκρασία.» Απαντάει: «Τι να λέμε τώρα. Αν συνεχίσει έτσι, το βράδυ μπορεί και να χιονίσει.»

✔ Ετοιμάζομαι να πάω γυμναστήριο και με βλέπει να βάζω στο βραχίονα θήκη για το κινητό.
Εβελίνα: Παίρνεις την πίεση;
Εγώ: Όχι είναι θήκη για το κινητό. Για να ακούω μουσική όσο τρέχω.
Εβελίνα: (Δεν εντυπωσιάστηκε) Θα βρεθείς με κανένα σπασμένο iPhone… Θα σου πω εγώ…

✔ Μετά από μία ακόμα επιτυχημένη «βραδιά γυναικών» χαμογελάει και δηλώνει: «Γυναίκες. Αυτό μετράει στη ζωή.»

✔ Μου λέει: «Μαμά θα μας φτιάξεις κρέπες;»
Και μετά πηγαίνει από πίσω μου, μου πιάνει το στόμα και μου το ανοιγοκλείνει λέγοντας: «Μα ναι βέβαια θα σας φτιάξω!»

✔ Βάζω στοίχημα ότι τώρα θα πω μια ατάκα και αύριο θα τη βρω στο site σου.

✔ Περνάω γυμνάσια σε αυτό το σπίτι:
Εβελίνα: Σε τρία δευτερόλεπτα, πες μου όλα όσα γνωρίζεις για τις τεμνόμενες γραμμές.
Μέχρι να προλάβω να το σκεφτώ και να ανοίξω το στόμα μου, λέει: «Μπιπ. Τέλος χρόνου.»

✔ Κουβεντιάζουμε:
Εγώ: Κορίτσια θέλω περισσότερη βοήθεια από εσάς τώρα που μεγαλώσατε. Μακάρι να μπορούσα να κάθομαι στο σπίτι και να σας περιποιούμαι περισσότερο αλλά δουλεύω πολύ και δεν προλαβαίνω. Παλιά οι γυναίκες δεν δούλευαν και ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Εβελίνα: Στα αρχαία χρόνια ε;

✔ Της εξηγώ ότι παλιά τα ρολόγια έπρεπε να τα κουρδίζουμε. Με κοιτάει με μια έκφραση απορίας και απόγνωσης. Τελικά καταφέρνει να ξεστομίσει μία λέξη: «Αηδία!»

✔ Είχαμε αγοράσει ένα καρπούζι χωρίς κουκούτσια. Για την ακρίβεια βρήκαμε μέσα ένα κουκούτσι. Ένα! Το βράδυ στο καληνύχτισμα έβγαλε ένα σακουλάκι και μου το έδειξε. Είχε μέσα το κουκούτσι: «Θα το φυτέψω μαμά. Είναι μεγάλη ευκαιρία. Θα βγάζουμε καρπούζια με ένα κουκούτσι! Και ξέρεις κάτι; Θα είναι σαν τη βασιλόπιτα. Θα λένε οι άνθρωποι: Φέτος το κουκούτσι έπεσε σε μένα!»

 

Photo by  Torley