Οι δύο μας διαφορές

Προσπαθώ να περνάω ξεχωριστό χρόνο με το καθένα από τα δύο παιδιά, αλλά δεν το έχουμε καθιερώσει συστηματικά και κατά καιρούς περνάνε μεγάλα χρονικά διαστήματα που δεν το καταφέρνουμε. Προχθές όμως βγήκαμε οι δυο μας για ψώνια με την Εβελίνα και πραγματικά έκανε  σαν μεθυσμένη από τη χαρά της! Μιλούσε ακατάπαυστα και έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.

Το παρακάτω είναι ένα μικρό κομμάτι του διαλόγου που κάναμε στο αυτοκίνητο. Μια μικρή, πολύ μικρή ματιά στο θαυμαστό κόσμο σκέψης μια οκτάχρονης.

– Μαμά θυμάσαι που σου είπα ότι είσαι όμορφη;
– Και βέβαια το θυμάμαι. Κι εγώ σου είπα ότι μοιάζουμε! Πώς σου ήρθε τώρα πάλι;
– Όταν ήσουν μικρή και δεν είχες ακόμα παντρευτεί αυτό θα πρέπει να ήταν μεγάλος μπελάς έ;
– Μμμμ. Γιατί το λες αυτό;
– Γιατί όλοι θα σε κυνήγαγαν να σε παντρευτούν!
– Ναι τώρα που το λες…
– Κι εσύ πώς και διάλεξες τον μπαμπά; Δεν υπήρχε κάποιος πιο ωραίος που σε κυνήγαγε;
– Να σου πω την αλήθεια υπήρχε!
– Ήταν κούκλος;
– Ναι!
– Και γιατί δεν τον διάλεξες τότε τον πρίγκιπα;
– Γιατί δεν διάλεξα με βάση την εξωτερική εμφάνιση.
– Και ο μπαμπάς ήταν ο πιο ευγενής; Κι έτσι σε κατάφερε;
– Ναι.
– Ενώ ο άλλος ήταν εγωιστής;
– Ακριβώς.
– Και ο εγωιστής ήθελε να γίνεις κι εσύ εγωίστρια για να ταιριάζετε; Αλλά εσύ ήσουν καλός άνθρωπος;
– Ναι!
– Κι έτσι διάλεξες τον φτωχούλη και κοκκαλιάρη ε;
– Ναι.
– Ήταν κοκκαλιάρης ο μπαμπάς κάποτε; Μου φαίνεται απίστευτο.
– Όχι ακριβώς αλλά ήταν πιο αδύνατος.
– Και φτωχός;
– Όχι ακριβώς, δε θα το έλεγα.
– Ενώ εσύ ήσουν πλούσια;
– Όχι δεν ήμουν.
– Αλλά θα γίνεις! Και θα γίνεις διάσημη.
– Ναι βέβαια.
– Και θα έχεις δική σου μάρκα δημητριακών. Και χυμό με το όνομά σου. Και νερό. Και μπλούζες. Και σειρά μακιγιάζ.
– Ναι!
– Είναι καλό να έχεις διάσημους γονείς ε;
– Φαντάζομαι. Εσύ τι νομίζεις;
– Ναι γιατί μπορείς να κάνεις ό,τι θες και να τη γλυτώνεις.
– Καμιά φορά γίνεται και αυτό αλλά δεν είναι σωστό να συμβαίνει. Οι κανόνες πρέπει να είναι ίδιοι για όλους.
– Ναι αλλά είναι και πρόβλημα οι διάσημοι γονείς.
– Γιατί;
– Γιατί μπορεί να βρεθούν κακοί για να προσπαθήσουν να κλέψουν τα παιδιά τους.
– Σωστά.
– Αλλά σε εμάς δε θα συμβεί αυτό. Θα προσέχουμε.
– Εντάξει.
– Μαμά;
– Ναι.
– Είσαι όμορφη!
– Εβελίνα πώς και το λες αυτό συνέχεια; Σου είπε κανείς τίποτα; Με συγκρίνεις με τις άλλες μαμάδες; Και για αυτό το λες αυτό;
– Όχι, δεν υπάρχει σύγκριση είσαι η ομορφότερη μαμά του κόσμου.
– Εβελίνα μου, μάλλον με αγαπάς τόσο που με βλέπεις την ομορφότερη γιατί είμαι μια κανονική μαμά. Κι εγώ το ίδιο όμως σας βλέπω, τις ομορφότερες!
– Μαμά είσαι η ομορφότερη. Και μοιάζουμε σε όλα. Για παράδειγμα: αυτό που καμιά φορά φωνάζω από σένα το έχω πάρει! Εσύ φωνάζεις!
– Εγώ;
– Ναι, όταν δε γίνεται το δικό σου…
– Δεν είναι καλό να φωνάζουμε, όταν φωνάζω το μετανιώνω. Δε θέλω να το αντιγράφεις.
– Μα είμαστε ίδιες μαμά, μοιάζουμε σε όλα!
– Και καλά δεν πήρες τίποτα από τον μπαμπά;
– Ναι, πήρα. Ότι μου αρέσουν τα περίεργα πράγματα. Αλλά όλα τα άλλα από σένα τα έχω πάρει.
– Και δε διαφέρουμε σε τίποτα;
– Ε εντάξει. Διαφέρουμε.
– Σε τι;
– Εσύ έχεις άλλο επίθετο.
– Σωστά. Και σε τι άλλο;
– Εσύ είσαι στο Facebook.