Είπε και ελάλησε (η μάνα)

Είναι 8,5 και όταν θα μεγαλώσει θα γίνει: 1. αθλήτρια, 2. κτηνίατρος και 3. θα έχει δικό της εστιατόριο. Εβίτα, το κορίτσι με τα πολλά επαγγέλματα,  λίγο πριν να ξεκινήσει την Τρίτη δημοτικού!

✔ Κάθεται απέναντί μου και προσπαθεί να με υπνωτίσει:
«Τα φρύδια σου βαραίνουν…» (αντί για βλέφαρα, φρύδια). Και συνεχίζει: «Θα μου δίνεις όσα λεφτά θέλω χωρίς να τα ζητήσεις πίσω.»

✔ Στις διακοπές την τσίμπησε σφήκα και την έπιασε το παράπονο: «Νόμιζα ότι φέτος το καλοκαίρι θα έσπαγα το ρεκόρ και δε θα με τσίμπαγε σφήκα και τώρα δεν το έσπασα και του χρόνου πρέπει να ξαναξεκινήσω από την αρχή… Μπουχουχου…..»

✔ Κι άλλες αδικίες της ζωής: «Μόνο 8 χρόνια ζω μαμά! Γιατί μόνο 8 χρόνια; Είναι πολύ λίγο.»

✔ Λίγο πριν να πάω να τους βρω στις διακοπές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «Μαμά θέλω να σου πω κάτι ιδιαιτέρως.» «Για πες» της απαντάω… «Θυμάσαι εκείνη την τίγρη που μου είπες να μην πάρω μαζί μου γιατί δε χώραγε στη βαλίτσα;» «Θυμάμαι.» «Ε, μας ακολούθησε.»

✔ Στο ίδιο τηλεφώνημα:
– Μαμά θα φέρεις το iPad τώρα που θα έρθεις;
– Ναι, γιατί ρωτάς;
– Πρώτα από όλα για να κάνεις τη δουλειά σου. Και δεύτερον, υπάρχει μια εφαρμογή που την κατεβάζεις δωρεάν… (και μου εξηγεί τι θέλει να της κατεβάσω). Αλλά πρώτα από όλα για να κάνω τη δουλειά μου, μην μπερδεύεστε!

✔ Μιλάω με τη γιαγιά τους στο τηλέφωνο κι εκείνη τους φωνάζει από μακριά: “Εβελίνα Εβίτα! Είναι η μαμά στο τηλέφωνο! Τι θέλετε να της πω;” Η Εβίτα απαντάει: “Ότι της λείπουμε!”

✔ Ψάχνει να βρει δικαιολογία για να πιει από το αναψυκτικό μου. Πιάνει το κουτάκι, κοιτάει την ημερομηνία λήξης και λέει με δυνατή φωνή: «Πω, πω λήγει! 3, 2, 1» και το βάζει στο στόμα της και πίνει. (Ευτυχώς στην εκπνοή του χρόνου, πρόλαβε!)

✔ Άλλη φορά, πάλι για να πιει αναψυκτικό: «Να πιω μια γουλιά;» «Ναι.» Πίνει μια μεγάλη γουλιά αλλά και καλά δεν τα κατάφερε να πιει: «Δεν μου μπήκε! Να ξαναδοκιμάσω;»

✔ Μου δίνεις μια καινούργια χαρτοπετσέτα μαμά; Η δική μου κράσαρε.

✔ Έχουμε πάει στο συνεργείο αυτοκινήτου. Βλέπει η Εβίτα τον μηχανικό με τη φόρμα και λέει στην αδελφή της: «Κοίτα Εβελίνα. Αυτός είναι ίδιος ο Μάριο!» (από το παιχνίδι Super Mario Bros). Χασκογελάνε. Σε λίγο έρχεται και ο βοηθός του. «Να και ο Λουίτζι!» Πέφτουν κάτω από τα γέλια. Καθώς φεύγαμε μάλιστα η Εβελίνα ρώτησε για πλάκα τον “Μάριο” πού είναι κρυμμένο το αστέρι σε μια πίστα, αλλά ευτυχώς δεν την άκουσε!

✔ Παίζουνε με τα παιχνίδια τους και παντρεύουν δύο από τα playmobil μεταξύ τους. Η Εβελίνα έχει αναλάβει να κάνει τον γάμο. Εγώ ακούω από μακριά: «Αγαπητοί φίλοι, μαζευτήκαμε εδώ απόψε για να ενώσουμε σε γάμο τον τάδε με την τάδε.». Ξαφνικά διακόπτει και να κάνει παρατήρηση στην Εβίτα: «ΕΒΙΤΑ! ΔΕ ΦΙΛΙΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ! Δεν τελείωσε ο γάμος!» (Βιαστική η Εβίτα).

✔ Στο βραδινό διάβασμα με ρωτάει η Εβελίνα: «Τι είναι «χήρα μαμά; Θηλυκό γουρούνι;»
Εγώ: «Όχι Εβελίνα.» Της εξηγώ.
Εβίτα: Έπρεπε να έχει αστερίσκο και να μας το εξηγεί κάτω-κάτω στη σελίδα. Μη μας αφήνει να νομίζουμε άλλα αντ’ άλλων!

✔ Εβίτα: Τι σημαίνει τάληρο;
Εβελίνα: Πέντε.
Εβίτα: Άρα τότε θα έπρεπε να μετράμε: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, τάληρο, έξι, επτά. Και μετά έντεκα, δώδεκα, δεκατρία, δεκατέσσαρα, δεκατάληρο, δεκαέξι, δεκαεπτά.

✔ Μας κάνουν παράσταση με τους φίλους τους στην παραλία. (Για την ακρίβεια μέσα στη θάλασσα). Μετά την παράσταση η Εβίτα λέει σε εμάς τους γονείς: «Ευχαριστούμε. Ήσασταν υπέροχο κοινό.»

✔ Φεύγουμε από το εξοχικό των παππούδων και αποχαιρετάει τη γιαγιά της συγκινημένη: «Κλαίω όταν αποχαιρετώ τη μαμά κι έρχομαι μαζί σου… Αλλά κλαίω και όταν αποχαιρετώ εσένα και πηγαίνω με τη μαμά. Είναι γελοίο.»

✔ Εγώ (κουνώντας καταφατικά το κεφάλι μου): Εβίτα, ανυπομονείς να πας και πάλι σχολείο;
Εβίτα: Όχι. ΚΑΘΟΛΟΥ!

✔ Εβίτα: «Μαμά θα μου συλλαβίσεις πώς γράφεται το Crazy?» Ξεκινάω να της λέω. «Όχι κανονικά μαμά. Ανάποδα! Πρέπει να βάλω τα γράμματα στο βραχιολάκι μου ανάποδα για να εμφανιστεί σωστά.»

✔ Εβίτα: Μαμά να σου πω κάτι;
Εγώ: Πες μου.
Εβίτα: Είσαι γλυκιά σαν κεράσι βουτηγμένο στη σοκολάτα.

✔ Εβίτα: (σε εμένα) «Θα έκανα τα πάντα για σένα μαμά. Τα πάντα.»

✔ Λέει η Εβελίνα στον μπαμπά της. «Πώς πάει πατήρ;» Γελάμε. Η Εβίτα σκέφτεται να το πει κι εκείνη σε μένα:
«Πώς πάει μητήρ;»

✔ Συζητάει με τον μπαμπά της και του λέει: «Θα αναρωτιέσαι πώς το ξέρω. Μου το είπε η μάνα μου, η Άσπα.»