Ένα αστέρι γεννιέται!

Κάθε μαμά νομίζει ότι τα παιδιά της είναι αστέρια. Το ίδιο βέβαια και εγώ! Αλλά εγώ έχω και αδιάσειστες αποδείξεις.
Ξεκινάω με την Εβελίνα. Να γιατί είναι αστέρι:

Αστέρι στις φιλοφρονήσεις
“Μαμά είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου. Ακόμη ΚΑΙ από τους εξωγήινους.”

Αστέρι στις διαλευκάνσεις μυστηρίων
Βλέπουμε μία κυρία που ζητιανεύει και ξεκινάμε μία κουβέντα για το αν όλοι όσοι ζητάνε βοήθεια στο δρόμο έχουν πραγματικά ανάγκη ή όχι. Έχουμε ήδη απομακρυνθεί από την κυρία, αλλά και τα δυο κορίτσια, μού μιλάνε για λεπτομέρειες των ρούχων που φόραγε, των παπουτσιών κλπ και προσπαθούν με βάση αυτά να καταλάβουν κατά πόσο έπαιζε θέατρο ή όχι. Καταλήγουν στο ότι έπαιζε θέατρο. Και η Εβελίνα προσθέτει το τελειωτικό: “Εξάλλου είδες τα δόντια της; Αυτή τη μασέλα που φόραγε τη θυμάμαι. Την είχα δει στο κατάστημα με τα αποκριάτικα.”

Αστέρι στις πωλήσεις
Είναι στη γιαγιά και προσπαθήσει να την πείσει να παραγγείλουν σουβλάκια. Ξέρει ότι πρέπει να βρει έναν καλό λόγο για να το καταφέρει:
“Γιαγιά, επειδή χρειαζόμαστε τις πρωτεΐνες, μήπως θα μπορούσαμε να παραγγείλουμε σουβλάκια;”

Αστέρι στις ατάκες 
Βλέπουμε στο δρόμο ένα μωβ αυτοκίνητο. Δεν αναγνώρισα μοντέλο, δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο, όμως ήταν μωβ, ένα από τα αγαπημένα χρώματα της Εβελίνας.
“Κοίτα να δεις ποιος βρήκε να οδηγεί αυτή την ομορφιά!”

Αστέρι στις online διαφημίσεις
Έχουμε πάει σε μία αγαπημένη πιτσαρία που είναι μονίμως άδεια. Οπότε κάνω ένα σχόλιο, κάτι σαν “ποιος ξέρει για πόσο καιρό θα παραμείνει ανοιχτή”.
Η Εβελίνα το σκέφτεται και προτείνει:
“Να γράψεις στο blog σου για αυτό το μέρος. Να γράψεις “Να πάτε όλοι στην Pizza τάδε. Γιατί είναι καταπληκτικό μέρος και δεν πρέπει να κλείσει!”

Αστέρι στις λεπτομέρειες 
Μελετώντας Ιστορία από το βιβλίο της Γ’ δημοτικού.
“Μαμά αυτουνού που τύπωσε τα βιβλία, του τελείωσε το χαρτί στη μέση του βιβλίου. Ως και τη σελίδα 128 το χαρτί είναι λεπτό και γυαλιστερό και από τη σελίδα 129 γίνεται χοντρό και ματ.
(Και είχε δίκιο, έτσι ακριβώς είναι το βιβλίο της!)

Αστέρι στο μάντεμα 
Παίζουμε το παιχνίδι με τα γράμματα. Έχω σκεφτεί μία λέξη που αρχίζει από Κ (τη λέξη κόρες) και τα κορίτσια προσπαθούν να μαντέψουν ποια είναι.
Εβελίνα: Ένα στοιχείο μαμά;
Εγώ: Είναι όπως σας είπα λέξη από κάπα – και έχω δύο!
Εβελίνα: Κομπιούτερ;

Αστέρι στις περιγραφές
Προσπαθεί να μου εξηγήσει πώς ήταν ο εφιάλτης που είδε, για να καταλάβω.
“Τι να σου πω; Ήταν σαν ένα δυσάρεστο καρτούν!”

Αστέρι στις (άσχετες) απαντήσεις 
Προσπαθώ να συμπληρώσω τη φράση “όταν είσαι μαμά…” για να συμμετάσχω στο post για τη γιορτή της μητέρας του Γονείς με κολικούς. Δε μου έρχεται τίποτα. Πώς να τη συμπληρώσω τη φράση; Μου έρχεται η ιδέα να ρωτήσω τα κορίτσια:
“Κορίτσια μια φίλη μου με έβαλε να συμπληρώσω τη φράση “όταν είσαι μαμα…” και θέλω τη βοήθειά σας για ιδέες!
Εβελίνα: “Όταν είσαι μαμά μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις γιατί έχεις δίπλωμα οδήγησης!”

Αστέρι στην πονηριά
Τις έχω βάλει να μη μιλάνε για λίγο μεταξύ τους. Κάθονται δίπλα δίπλα.
Εβελίνα: “Αχ μαμά μακάρι να μπορούσα να πω στην Εβίτα να μου δώσει το τετράδιό της, αλλά δεν μπορώ της το πω γιατί δεν κάνει να μιλάμε.”

Αστέρι στο θέατρο  
Μιλάει με έναν κολλητό της φίλο στο τηλέφωνο. Μπορούν να μιλάνε με τις ώρες non-stop. Έχουν περάσει ήδη 20 λεπτά ασταμάτητης φλυαρίας κι έχει φτάσει η ώρα για το βραδινό γάλα. Ο μπαμπάς της, της κάνει νόημα να κλείσει. Δε θέλει να κλείσει φυσικά, αλλά πρέπει να βρει τρόπο να το κάνει ευγενικά. Συνεχίζει να μιλάει για 2-3 λεπτά ακόμα και μετά  κατευθύνεται προς το γραφείο. Παίρνει μια άσπρη κόλλα χαρτί και την βάζει δίπλα στο ακουστικό. Την τσαλακώνει ώστε να κάνει θόρυβο και λέει στο φίλο της στο τηλέφωνο: “Χάνεται το σήμα! Πρέπει να σε αφήσω τώρα! Άντε κλείνω!”

Αστέρι!

Photo by Shereen M