Εβελίνα: Απορίες, απορίες, απορίες… (Νο 2)

– Μπαμπά για ποιον φτιάχνεις τους καφέδες;
– Για τους εργάτες που είναι κάτω.
– Είναι οι ίδιες φάτσες που ήταν εχθές;
– Ναι.
– (Μετρώντας τους καφέδες) Είναι ο αρχηγός και δύο φάτσες;
– Όχι, ο αρχηγός θα έρθει αργότερα. Ο ένας καφές είναι για μένα.
– Α.

Μετά από λίγο:

– Μαμά, οι εργάτες είναι υπηρέτες;
– Όχι, γιατί ρωτάς;
– Γιατί χθες ο αρχηγός, τούς μίλαγε κάπως απότομα, σα να ‘ναι υπηρέτες.
– Ναι, ε; Μάλλον φώναζε δυνατά για να καταλάβουν, γιατί κάποιοι από αυτούς δε μιλάνε καλά ελληνικά.
– Α.

– Μαμά, πώς φτιάχνονται οι γόμες;
– Καλή ερώτηση, μπράβο Εβελίνα. Δεν ξέρω να σου πω πώς ακριβώς, αλλά θα ψάξω και θα σου πω.
– Θα ψάξεις στο Internet, ε;

– Μαμά, όταν θα πεθάνεις θα μιλήσεις στον Χριστούλη;
– Ναι.
– Κι εγώ.

– Μαμά άμα δε με πιάνει ο ύπνος, θα ανοίξω το παράθυρο για να δω απ’ έξω, μήπως και δω τον Χριστούλη. Θέλω πολύ να τον δω.

– Μαμά, τα λάθη σε βοηθάνε να μαθαίνεις;

– Μαμά, το πλυντήριο πού τις πηγαίνει τις βρωμιές;

– Μαμά, ένας μπαμπάς και μία μαμά πρέπει να έχουν το ίδιο χρώμα;
– Όχι, μπορούν να έχουν και διαφορετικό.
– Αλλά καλύτερα να έχουν ίδιο χρώμα για να μοιάζουν, ε;
– Καλή σκέψη, ναι.

– Μαμά, εσύ πρώτα παντρεύτηκες και μετά έγινες μαμά;
– Ναι.
– Γιατί;
– Συνήθως έτσι γίνεται.
– Παντρεύτηκες μετά το λύκειο;
– Μετά το πανεπιστήμιο.
– Α. Και πότε θα γίνεις γιαγιά;
– Όταν θα κάνετε εσείς παιδάκια.
– Δηλαδή έχουμε χρόνο. Αλλά δε θέλω να αλλάξεις τα μαλλιά σου, δε θέλω να τα κόψεις, έτσι μ’ αρέσουν.
– Καλά.
– Αν θέλεις μπορείς να τα βάψεις ή να κάνεις διάφορα χτενίσματα, αλλά να μην τα κόψεις.
– Εντάξει.

– Μπαμπά, χιονίζει ποτέ στην έρημο;
– Όχι παιδί μου.
– Γιατί;
– Γιατί η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους μηδέν βαθμούς.
– Α. Και οι άνθρωποι εκεί πώς δροσίζονται, με air-condition;
– Όχι, αλλά φοράνε κελεμπίες για να προστατεύονται από τον ήλιο.
– Και τι τρώνε; Υπάρχουν εκεί σούπερ-μάρκετ;
– Όχι, δεν υπάρχουν αλλά τρώνε διάφορα: Μπανάνες, χουρμάδες…
– Κουρμάδες; Δεν έχω φάει ποτέ Κουρμά!

————————————
Και η “ιστορία” συνεχίζεται…