Εβίτα εναντίον λαγάνας (2017)

Το τελευταίο μου newsletter είχε τίτλο “Αργά και σταθερά προς τον καναπέ του ψυχιάτρου”. (Αν δεν το λαμβάνετε κάντε εγγραφή εδώ γιατί αλλιώς χάνετε όλα τα ωραία!)

Έγραφα λοιπόν για την “οικογενειακή παράδοση” που επινόησα τη χρονιά που γεννήθηκε η Εβίτα να τη φωτογραφίζω δίπλα σε μια λαγάνα. Και ότι (και καλά) αυτή η παράδοση θα τη στείλει αργά και σταθερά προς τον καναπέ του ψυχιάτρου. Γιατί πόσο να αντέξει ένα παιδί όταν κάθε χρόνο η μαμά του το συγκρίνει με μια λαγάνα; Δηλαδή ΕΛΕΟΣ!

Στο φούρνο οι άλλοι έβλεπαν λαγάνες εγώ σκεφτόμουν, κοίτα να δεις πόσο μεγάλωσε η Εβίτα!

Φέτος ήμασταν πιο ενθουσιασμένοι από ποτέ για τη φωτογράφιση. Το συζητούσαμε μέρες! Μάλιστα της ήρθε ήδη η ιδέα για το “concept” της φωτογράφισης που θα κάνουμε στα 16 και στα 18 της. Θα σας πω των 18: Θα πάρει λέει μια λαγάνα και θα τη διαλύσει στο πάτωμα. Freedooooom! (Νομίζω ότι στα 18 θα πρέπει να έχουμε και βιντεοσκόπηση).

Τέλος πάντων ας μην καθυστερώ άλλο. Σας παρουσιάζω το timeline “Εβίτα εναντίον λαγάνας” από το 2005 ως το 2017. (Λείπουν μερικές χρονιές, αλλά από εδώ και πέρα δε θα λείπουν).