Το μέλλον είναι τόσο λαμπρό… (2020)

Η ιστορία ξεκινάει το – όχι και τόσο μακρινό – 2005. Ήταν καθαρά Δευτέρα και μία νέα μαμά με το όνομα Άσπα αποφάσισε να βάλει το νεογέννητο μωρό της δίπλα σε μία λαγάνα και να το φωτογραφίσει.

Έτσι για να θυμάται πόσο μικροσκοπικό ήταν κάποτε το μωρό (ενώ πλέον κοντεύει να τη φτάσει σε ύψος).

Το ένα έφερε το άλλο και η ιδέα με τη φωτογράφιση δίπλα στη λαγάνα κόλλησε και άρχισε να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.

Από το 2008 δε που ξεκίνησε το blog της, μπήκαν στο παιχνίδι και οι αναγνώστες της. Οι οποίοι περίμεναν κάθε χρόνο με ανυπομονησία την ετήσια φωτογραφία της Καθαράς Δευτέρας. Και άρχισαν κι εκείνοι να συγκρίνουν κάθε χρόνο το παιδί με τη λαγάνα και να διαπιστώνουν με τα ίδια τους τα μάτια, ότι… πράγματι ψήλωνε!

Μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι η Εβίτα παρ’ όλο που πλέον είναι 15 χρονών δεν με έχει στείλει στο γιατρό να κοιταχτώ, αλλά συνεχίζει κάθε χρόνο να φωτογραφίζεται δίπλα στη λαγάνα.

Τα τελευταία 4-5 χρόνια μάλιστα επιλέγει η ίδια πώς θα φωτογραφηθεί. Έχει αποφασίσει ότι η φωτογράφιση θα συνεχίζεται μέχρι να κλείσει τα 18 και μάλιστα έχει ήδη σκεφτεί πώς θα είναι η αποχαιρετιστήρια φωτογράφιση. (Μένουν μόνο άλλες 3 φωτογραφίσεις ως τότε. Μετά ποιον θα φωτογραφίζω; Help!)

Σήμερα θα σας δείξω τη νέα φωτογραφία του 2020! Πριν όμως να σας τη δείξω, να μια μικρή επιλογή από το αχτύπητο δίδυμο Εβίτα-λαγάνα από το 2005 ως σήμερα.

 

 

 

 

 

 

Και να και η φετινή:

 

Το μέλλον είναι τόσο λαμπρό, που χρειάζομαι γυαλιά!

Και του χρόνου! Καλή Σαρακοστή!