Για να έχουμε δυνάμεις για γέλια

Οι πιο πρόσφατες ατάκες της Εβελίνας. Ελπίζω να έχετε δυνάμεις για γέλια!

✔ Κάνει εξάσκηση στη γραμματική και λέει:
Τώρα θα κλίνω το Twitter.
Ονομαστική: Το Twitter
Γενική: Του Twitter
Αιτιατική: Το Twitter
Κλητική: Twitter
(Η δασκάλα πολύ θα χαρεί που ξέρει να κλίνει το Twitter!)

✔ Μελετάει μαθηματικά
“Μου τελείωσαν τα δάχτυλα. Εβίτα έλα λίγο σε χρειάζομαι!”
Πηγαίνει η Εβίτα με τα δάχτυλά της. Την βάζει να τα κρατήσει ψηλά.
“Πολύ φοβάμαι ότι δεν αρκούν. Θα χρειαστώ και τα δάχτυλα των ποδιών σου.”

✔ Συζητάμε για την 28η Οκτωβρίου. Παύση και απορία: “Μαμά οι Έλληνες είναι πιο παλιοί από τους δεινόσαυρους;”

✔ Την καληνυχτίζω, της κλείνω το μεγάλο φως και την αφήνω να διαβάσει μέχρι να αποκοιμηθεί:
– Καληνύχτα Εβελίνα. Και μην αργήσεις να κοιμηθείς!
– Γιατί;
– Γιατί αύριο δε θα σηκώνεσαι!
– Ναι αλλά σκέψου τη χαρά που θα έχω πάρει από το διάβασμα των κόμικ!

✔ Μαμά προτιμάω που μεγαλώνω τώρα, από τότε που ήσουν εσύ παιδί. Πολύ χαίρομαι πραγματικά!
– Αλήθεια γιατί;
– Γιατί τότε δεν είχατε ηλεκτρισμό!
(Τελικά το έσωσε. Είπε ότι προτιμάει γιατί τότε δεν είχαμε και τόσα πράγματα τεχνολογίας, π.χ. iphone, mp3 player, nintento. OK, συγχωρεμένη.)

✔ Την ξυπνάω το πρωί:
Εγώ: Καλημέρα!
Εβελίνα:  Δε με νοιάζει φύγε!

✔ Μαλώνω με την Εβίτα, η οποία ξεσπάει σε κλάματα και φεύγει. Η Εβελίνα με κοιτάζει και μου λέει:
– Έλα. Αυτή είναι η στιγμή σου.
– Τι εννοείς;
– Πας και της χτυπάς την πλάτη και της λες… (και κάτι μου είπε να της πω που δε θυμάμαι)

✔ Την τραβάω φωτογραφίες.
“Έτσι απλά; Δεν υπογράφω κανένα συμβόλαιο;”

✔ Ακούγεται ένας θόρυβος από τον υπολογιστή μου.
Εγώ: Ωχ
Εβελίνα: Ήταν πιστός σύντροφος για όλα αυτά τα χρόνια ε;
Εγώ: Ναι…
Εβελίνα: Για πόσα χρόνια ήταν πιστός σύντροφος;
Εγώ: 4-5
Εβελίνα: (κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι) Πολύ…

✔ Της εξηγώ το σύστημα των μονών ζυγών και του δακτυλίου:
“Μα δεν έχει νόημα! Τα ίδια αυτοκίνητα θα κυκλοφορήσουν στον διπλανό δρόμο, που επιτρέπεται!”

✔ Κολλάμε με την Εβίτα τα χέρια ψηλά.
Εβελίνα: Πρέπει να δείτε τους εαυτούς σας.
Εγώ: Γιατί Εβελίνα;
Εβελίνα: Είναι γελοίο! Μαμά και κόρη να το κάνουν αυτό, είναι γελοίο!

✔ Εβελίνα: Μαμά σήμερα στο σχολείο παίξαμε μπουκάλα.
Εγώ: ΤΙ ΠΑΙΞΑΤΕ;
Εβελίνα: Μπουκάλα. Αλλά μην ανησυχείς μαμά. Δεν ήταν με φιλιά. Ήταν με σφαλιάρες.
Εγώ: ΜΕ ΤΙ ΗΤΑΝ;
Εβελίνα: Με σφαλιάρες. Όποιον έδειχνε η μπουκάλα, του ρίχναμε σφαλιάρες.

✔ Μου λέει: “Κοίτα πώς θα κάνω τον μπαμπά να μου κάνει μια χάρη. Κοίτα για να μαθαίνεις.”

✔ Τρώει από εκείνα τα αλμυρά μπισκοτάκια που έχουν πάνω ζώδια και λέει τα ζώδια απ΄ έξω:
Δίδυμοι, Λέων, Σολωμός! (εννοούσε Ιχθείς)

✔ Εγώ: Εβελίνα πώς και δεν έβαλες τα κλάματα με αυτό που σου συνέβη;
Εβελίνα: Δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω και ήθελα να κάνω εξάσκηση να κρατιέμαι για τότε που θα φοράω μάσκαρα.

✔ Είμαστε για φαγητό στη γιαγιά τους η οποία κάποια στιγμή αρχίζει να τους λέει:
“Να είστε νοικοκυρούλες… Να βοηθάτε τη μαμά…”
Γυρίζει με κοιτάζει και λέει… “Αρχίσαμε…”

✔ Ένα βράδυ είχαμε κουβέντα για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Μου είπε: “Είναι απαράδεκτο. Την έκαναν την Ελλάδα στούμπικη”.
Και αμέσως μετά: “Εκείνοι εκεί στη βουλή μαμά…”
“Ναι;”
“Μάλλον όσο έδιναν όρκο κρατούσαν τα δάχτυλά τους σταυρωμένα πίσω από την πλάτη.”

✔ Το καλοκαίρι πριν να κάνουμε νυχτερινό μπάνιο στη θάλασσα:
Πρέπει να βάλουμε αντιφεγγαρικό για να μην ασπρίσουμε.

✔ Εγώ: Μη σου το στερήσω.
Εβελίνα: Δε μου το “στερήζεις”.

✔ Μετά από επίσκεψη στο νοσοκομείο για ακτινογραφία:
Σήμερα κι αν έχω υλικό για το blog μου!

✔ Είμαστε στο αυτοκίνητο βράδυ. Την Εβίτα την έχει πάρει ο ύπνος και η Εβελίνα με το ζόρι κρατιέται..
Εγώ: Έλα Εβελίνα κοιμήσου κι εσύ. Θα σε ξυπνήσω όταν φτάσουμε σπίτι.
Εβελίνα: Μα εγώ δε νυστάζω. Τα βλέφαρά μου νυστάζουν!

✔ Φτάνουμε σπίτι. Η Εβίτα κοιμάται:
Εβελίνα: “Μαμά πρέπει να κάνεις τη γενναία πράξη…” (Δηλαδή να κουβαλήσω την Εβίτα μέχρι το δωμάτιο).

✔ Τους λέω ότι είναι έτοιμο το φαγητό
Γυρνάει και λέει στην αδελφή της: “Έλα πάμε να φάμε. Για να έχουμε δυνάμεις για γέλια!”

photo by Max Elman