Οι πιο πρόσφατες ατάκες της Εβελίνας. Ελπίζω να έχετε δυνάμεις για γέλια!
✔ Κάνει εξάσκηση στη γραμματική και λέει:
Τώρα θα κλίνω το Twitter.
Ονομαστική: Το Twitter
Γενική: Του Twitter
Αιτιατική: Το Twitter
Κλητική: Twitter
(Η δασκάλα πολύ θα χαρεί που ξέρει να κλίνει το Twitter!)
✔ Μελετάει μαθηματικά
“Μου τελείωσαν τα δάχτυλα. Εβίτα έλα λίγο σε χρειάζομαι!”
Πηγαίνει η Εβίτα με τα δάχτυλά της. Την βάζει να τα κρατήσει ψηλά.
“Πολύ φοβάμαι ότι δεν αρκούν. Θα χρειαστώ και τα δάχτυλα των ποδιών σου.”
✔ Συζητάμε για την 28η Οκτωβρίου. Παύση και απορία: “Μαμά οι Έλληνες είναι πιο παλιοί από τους δεινόσαυρους;”
✔ Την καληνυχτίζω, της κλείνω το μεγάλο φως και την αφήνω να διαβάσει μέχρι να αποκοιμηθεί:
– Καληνύχτα Εβελίνα. Και μην αργήσεις να κοιμηθείς!
– Γιατί;
– Γιατί αύριο δε θα σηκώνεσαι!
– Ναι αλλά σκέψου τη χαρά που θα έχω πάρει από το διάβασμα των κόμικ!
✔ Μαμά προτιμάω που μεγαλώνω τώρα, από τότε που ήσουν εσύ παιδί. Πολύ χαίρομαι πραγματικά!
– Αλήθεια γιατί;
– Γιατί τότε δεν είχατε ηλεκτρισμό!
(Τελικά το έσωσε. Είπε ότι προτιμάει γιατί τότε δεν είχαμε και τόσα πράγματα τεχνολογίας, π.χ. iphone, mp3 player, nintento. OK, συγχωρεμένη.)
✔ Την ξυπνάω το πρωί:
Εγώ: Καλημέρα!
Εβελίνα: Δε με νοιάζει φύγε!
✔ Μαλώνω με την Εβίτα, η οποία ξεσπάει σε κλάματα και φεύγει. Η Εβελίνα με κοιτάζει και μου λέει:
– Έλα. Αυτή είναι η στιγμή σου.
– Τι εννοείς;
– Πας και της χτυπάς την πλάτη και της λες… (και κάτι μου είπε να της πω που δε θυμάμαι)
✔ Την τραβάω φωτογραφίες.
“Έτσι απλά; Δεν υπογράφω κανένα συμβόλαιο;”
✔ Ακούγεται ένας θόρυβος από τον υπολογιστή μου.
Εγώ: Ωχ
Εβελίνα: Ήταν πιστός σύντροφος για όλα αυτά τα χρόνια ε;
Εγώ: Ναι…
Εβελίνα: Για πόσα χρόνια ήταν πιστός σύντροφος;
Εγώ: 4-5
Εβελίνα: (κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι) Πολύ…
✔ Της εξηγώ το σύστημα των μονών ζυγών και του δακτυλίου:
“Μα δεν έχει νόημα! Τα ίδια αυτοκίνητα θα κυκλοφορήσουν στον διπλανό δρόμο, που επιτρέπεται!”
✔ Κολλάμε με την Εβίτα τα χέρια ψηλά.
Εβελίνα: Πρέπει να δείτε τους εαυτούς σας.
Εγώ: Γιατί Εβελίνα;
Εβελίνα: Είναι γελοίο! Μαμά και κόρη να το κάνουν αυτό, είναι γελοίο!
✔ Εβελίνα: Μαμά σήμερα στο σχολείο παίξαμε μπουκάλα.
Εγώ: ΤΙ ΠΑΙΞΑΤΕ;
Εβελίνα: Μπουκάλα. Αλλά μην ανησυχείς μαμά. Δεν ήταν με φιλιά. Ήταν με σφαλιάρες.
Εγώ: ΜΕ ΤΙ ΗΤΑΝ;
Εβελίνα: Με σφαλιάρες. Όποιον έδειχνε η μπουκάλα, του ρίχναμε σφαλιάρες.
✔ Μου λέει: “Κοίτα πώς θα κάνω τον μπαμπά να μου κάνει μια χάρη. Κοίτα για να μαθαίνεις.”
✔ Τρώει από εκείνα τα αλμυρά μπισκοτάκια που έχουν πάνω ζώδια και λέει τα ζώδια απ΄ έξω:
Δίδυμοι, Λέων, Σολωμός! (εννοούσε Ιχθείς)
✔ Εγώ: Εβελίνα πώς και δεν έβαλες τα κλάματα με αυτό που σου συνέβη;
Εβελίνα: Δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω και ήθελα να κάνω εξάσκηση να κρατιέμαι για τότε που θα φοράω μάσκαρα.
✔ Είμαστε για φαγητό στη γιαγιά τους η οποία κάποια στιγμή αρχίζει να τους λέει:
“Να είστε νοικοκυρούλες… Να βοηθάτε τη μαμά…”
Γυρίζει με κοιτάζει και λέει… “Αρχίσαμε…”
✔ Ένα βράδυ είχαμε κουβέντα για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Μου είπε: “Είναι απαράδεκτο. Την έκαναν την Ελλάδα στούμπικη”.
Και αμέσως μετά: “Εκείνοι εκεί στη βουλή μαμά…”
“Ναι;”
“Μάλλον όσο έδιναν όρκο κρατούσαν τα δάχτυλά τους σταυρωμένα πίσω από την πλάτη.”
✔ Το καλοκαίρι πριν να κάνουμε νυχτερινό μπάνιο στη θάλασσα:
Πρέπει να βάλουμε αντιφεγγαρικό για να μην ασπρίσουμε.
✔ Εγώ: Μη σου το στερήσω.
Εβελίνα: Δε μου το “στερήζεις”.
✔ Μετά από επίσκεψη στο νοσοκομείο για ακτινογραφία:
Σήμερα κι αν έχω υλικό για το blog μου!
✔ Είμαστε στο αυτοκίνητο βράδυ. Την Εβίτα την έχει πάρει ο ύπνος και η Εβελίνα με το ζόρι κρατιέται..
Εγώ: Έλα Εβελίνα κοιμήσου κι εσύ. Θα σε ξυπνήσω όταν φτάσουμε σπίτι.
Εβελίνα: Μα εγώ δε νυστάζω. Τα βλέφαρά μου νυστάζουν!
✔ Φτάνουμε σπίτι. Η Εβίτα κοιμάται:
Εβελίνα: “Μαμά πρέπει να κάνεις τη γενναία πράξη…” (Δηλαδή να κουβαλήσω την Εβίτα μέχρι το δωμάτιο).
✔ Τους λέω ότι είναι έτοιμο το φαγητό
Γυρνάει και λέει στην αδελφή της: “Έλα πάμε να φάμε. Για να έχουμε δυνάμεις για γέλια!”
photo by Max Elman
Σαν να μεγαλωνει….
Έτσι, έτσι…
Ευχαριστούμε! :)))
Apisteuth h korousa sou Aspa. Na tis xairesai kai tis duo. Telika ta paidia simera mas afinoun afwnous 🙂
Ευχαριστώ! Με το καλό να αφήνουν κι εσάς άφωνους! 😉
Τι να πρωτοσχολιασω τωρα!!!Απλα απολαυστικο και κοινοποιηση fb γιατι μας χρειαζεται να γελαμε.Φιλακια πολλα.
Χαίρομαι διπλά που γελάτε κι εσείς μαζί με εμάς! Φιλιά πολλά!
άσπα δεν υπάρχεις. είναι εκπληκτικό όλο αυτό που μεταφέρεις. να είσαι καλά. γέλασα!!!
Χαίρομαι που χαίρεστε κι εσείς μαζί μου. Χαιρετισμούς, Ιωάννα!
Καλλιτεχνικό πνεύμα η Εβίτα, κοφτερό η Εβελίνα! Σε λίγα χρονάκια, θα τρέχεις να κρυφτείς:)
Μακάρι να είναι λίγα χρονάκια και όχι λίγοι μήνες (που πολύ το φοβάμαι!)
Χρόνια πολλά Δήμητρα! Ό,τι επιθυμείς!
ΑΧ!! Το ευχαριστήθηκα.Λατρεμένη ατάκα για τη χάρη του μπαμπά…”κοίτα να μαθαίνεις…” καημενούλα Ασπα, και δεύτερη λετρεμένη φάση…η μπουκάλα με σφαλιάρες…Αλλάξανε τα πράγματα κι έχουν γίνει τρομακτικά!!! Οι κόρες σου είναι απολαυστικές και εσύ απίθανη που καταγράφεις τα πάντα!!! Θα σε ευγνωμονούν μια μέρα…φιλιά!!
Ε μα έχω μείνει πίσω. Κοιτάω να μαθαίνω, χαχαχα…
Ευχαριστώ Κατερίνα, φιλιά!
Αναζωογονητικές οι ατάκες της!
Και τη χρειαζόμαστε τόσο αυτή την αναζωογόνηση! 🙂
ειναι απιστευτη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
να τη χαιρεσαι !!!!!!!!!!!!!!!
να πω οτι σε ζηλευω ?????????
οχι δεν θα το πω !!!!!!!!!!!χαχχαχαχχαχα
Κατερίνα ευχαριστώ! Κάθε παιδί έχει τις δικές του χαρές! 🙂