Εβελίνα: Μαμά, αν ζούσαμε στην Καλαμάτα, θα ήμασταν κάθε μέρα μαζί με την ξαδέλφη μου;
Μαμά: Ναι. Θέλεις να πάμε;
Εβελίνα: Ναι!
Μαμά: Θέλεις να αφήσουμε το σπίτι μας και να πάμε να ζήσουμε εκεί για πάντα ή να πάμε για λίγο;
Εβελίνα: (Σκέφτεται) Έχει θάλασσα στην Καλαμάτα;
Μαμά: Ναι βέβαια, έχει.
Εβελίνα: Τότε να πάμε για διακοπές αλλά όχι για πάντα.
Μαμά: Εντάξει. Εσύ Εβίτα θες να πάμε;
Εβίτα: Ναι! Θέλω να πάμε ΤΩΛΑ (ΤΩΡΑ).
Μαμά: Και να ζήσουμε εκεί για πάντα;
Εβίτα: Όχι να κάνουμε μόνο πολλές βουτιές. Αλλά, όταν θα δω τη Ζωή θα την αγκαλιάσω. Και όταν θα δω το μωλάκι (μωράκι) τους θα το αγκαλιάσω κι αυτό και θα του πω “Γεια σου baby*”. Αλλά αυτό το baby είναι της Ζωής, δεν είναι δικό μου. Το δικό μου το baby ποιος θα το φέλει (φέρει); Θα το φέλεις εσύ μαμά; Θα το φέλεις;
Είχε φτάσει η στιγμή να σφυρίξω αδιάφορα και να οπισθοχωρήσω με ελαφρά πηδηματάκια…
———–
*Τα Αγγλικά είναι “ευγενική προσφορά” της Ντόρας της μικρής εξερευνήτριας η οποία τους διδάσκει Αγγλικές λεξούλες στο πι και φι. Μάλιστα τις προάλλες μετά από ένα δύσκολο παρκάρισμα η Εβελίνα μου είπε “excellent”.
Photo by lxsocon
Θα έρθουμε, θα έρθουμε (αργά ή γρήγορα!) Ναι, έχουν πλάκα! Αλλά φαντάζομαι ότι έχεις ακούσει κι εσύ πολλά “excellent” και άλλα παρεμφερή λόγω Ντόρας μικρής εξερευνήτριας!
Καλά λέει το παιδί, ελάτε στην Καλαμάτα. Και μπάνια θα έχετε και καλή παρέα 🙂 Προλαβαίνετε ακόμα!
Πάντως έχουν εξαιρετική πλάκα τα πιτσιρίκια και αυτά που σου πετάνε έτσι στα ξαφνικά.