Μια μέρα την προηγούμενη εβδομάδα, έκανα το λάθος να ρωτήσω τα κορίτσια τι μακαρόνια θέλουν να τους ετοιμάσω. Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, λες και έλυναν το μεσανατολικό, η Εβίτα αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από το Google.
Πληκτρολόγησε: “Μακαρόνια που να αρέσουν στην Εβελίνα – την αδελφή μου δηλαδή – και σε εμένα ταυτόχρονα”.
Και ω τι συμφορά! Δε βρέθηκε αποτέλεσμα! Γέλασα φυσικά και την έβαλα να μου στείλει το screenshot της αναζήτησης για να το έχω στο αρχείο μου μήπως κάποια στιγμή το ανεβάσω.
Στη συνέχεια η Εβελίνα άρχισε να ψάχνει site συνταγών και κατάφερε να ξετρυπώσει μια συνταγή η οποία φαινόταν ότι θα άρεσε και στις δύο. Είχαμε τα υλικά, την έφτιαξα εκείνη τη στιγμή και… τα ταν… μεγάλη επιτυχία!
Σήμερα το πρωί λίγο πριν να φύγουν για το σχολείο έβαλα τον υπολογιστή να ανοίγει και είδα το νέο Google Doodle. “Ελάτε να δείτε το νέο Google doodle” τους λέω. “Είναι χειμωνιάτικο γιατί σήμερα είναι η πρώτη μέρα του χειμώνα!”
“Αποκλείεται να είναι η πρώτη μέρα του χειμώνα” λέει η Εβίτα. Αστειευόταν αλλά δεν το ‘πιασα και προσπαθούσα να της το αποδείξω. “Μα και βέβαια είναι η πρώτη μέρα του χειμώνα. Κοίτα, το γράφει. Η πρώτη μέρα του χειμώνα!”
“Το Google δεν ξέρει τι λέει” μου απαντάει. “Κάνε άκρη”. Πληκτρολογεί και πάλι: “Μακαρόνια που να αρέσουν στην Εβελίνα – την αδελφή μου δηλαδή – και σε εμένα ταυτόχρονα”. Πατάει αναζήτηση. Φυσικά δε βρέθηκε και πάλι αποτέλεσμα.
“Είδες; Δε βρίσκει αποτέλεσμα ενώ ΥΠΑΡΧΟΥΝ τελικά μακαρόνια που αρέσουν και στις δύο!”
Γέλασα και παραδέχτηκα ότι έχει δίκιο. Το Google μάλλον δεν τα ξέρει όλα.
Ή μήπως τα ξέρει; Γιατί βάζω στοίχημα ότι τώρα που ανέβασα αυτό το post, αν κάνεις αναζήτηση “Μακαρόνια που να αρέσουν στην Εβελίνα – την αδελφή μου δηλαδή – και σε εμένα ταυτόχρονα” θα βρει αποτέλεσμα! (Θα βρει αυτό εδώ το post. Τι στο καλό, 3 φορές έγραψα τη φράση μέσα στο post!)
Επομένως για την ιστορία, ας δημοσιεύσω και τη συνταγή, σε περίπτωση που κάποιος άλλος θελήσει να μάθει ποια είναι αυτά τα σπάνια μακαρόνια που αρέσουν στις δύο αδελφές ταυτόχρονα: Bacon and Brussels Sprout Penne.
Και βέβαια να διευκρινίσω – και πάλι για την ιστορία – ότι δεν έβαλα τα λαχανάκια Βρυξελλών. Η θεωρία της Εβίτας είναι ότι έχει γεννηθεί με πολλά στομάχια. Το στομάχι των γλυκών είναι πάντα άδειο και έτοιμο να υποδεχτεί περιεχόμενο. Το στομάχι των λαχανικών είναι πάντα γεμάτο, δε χωράει άλλη πρασινάδα, ευχαριστεί πάρα πολύ, δε θα πάρει. Ενώ από από λάθος της φύσης γεννήθηκε χωρίς το στομάχι του αρακά. Πόσο δε μάλλον το στομάχι των “λαχανακίων” Βρυξελλών!
Άραγε στην αναζήτηση “Πώς να τρελάνετε την Άσπα”, τι θα βγάλει το Google; Γιατί αν δεν την ξέρει εκείνο την απάντηση, εγώ σίγουρα την ξέρω!
Αφήστε μια απάντηση