Η Εβίτα στα πέντε της, παίζει, γελάει, χοροπηδάει, τραγουδάει, ποζάρει, απαγγέλει και μιλάει, μιλάει, μιλάει! Απολαύστε την στα πιο πρόσφατά της:
✔ Μαμά, αυτή τη ζωγραφιά θέλω να μου την κάνεις τέσσερις φωτοτυπώσεις…
✔ Γιατί παιδιά έχετε αυτό το υφάκι;
✔ Μαμά; Πώς τους λένε αυτούς που κάθονται δίπλα σε έναν κάκτο και κοιμόνται;
– Τι εννοείς; Τους Μεξικάνους;
– Ναι! Η κυρία μας ντύθηκε Μεξικάνος τις απόκριες!
✔ Την ξυπνάει ο μπαμπάς της το πρωί. Μόλις τον αντικρίζει του λέει: «Μα εσείς πρέπει να είστε ο Λούκυ Λουκ!»
✔ Μόλις τελειώσω το χορό θα έρθετε να μου ζητήσετε ακτόγραφο;
✔ Στον φάκελο έχει χαρτολεφτά!
✔ Αυτή τη στολή την είχα φορέσει πέρσι. Τώρα μου κάνει έτσι κι έτσι, αλλά όταν θα ξανάρθει ένα πέρσι δε θα μου κάνει.
✔ Eίστε φάουλ. Εμείς είμαστε yes!
✔ Το θηλυκό του Πρόεδρος: Προέδρα
✔ Παππού, να σου πω το πρόβλημά μου; Δεν ξέρω τι να ζωγραφίσω!
✔ Παίζοντας επιτραπέζιο (έχει φυσικά απομακρυνθεί, δεν μπορεί να καθίσει ακίνητη)
Βασίλης: Εβίτα έλα! Ήρθε σειρά σου να παίξεις!.
Εβίτα: Έρχομαι καθηγητά!
✔ Μαμά μόνο για σήμερα στο πάρτι του σχολείου, φάγαμε γαριδούλες! (=γαριδάκια)
✔ Αυτό το στοιχάκι του έργου, δε μου αρέσει καθόλου! (εννοεί η σκηνή)
✔ Μαμά να μην ξοδέψουμε όλα μας τα λεφτά. Να κρατήσουμε και για τα φτωχά παιδάκια. Εγώ θα φροντίζω τα φτωχά παιδάκια και εσύ τις φτωχές μαμάδες.
✔ Είχε πυρετό, ήταν ξαπλωμένη και στο δωμάτιό της ήμασταν και εγώ και ο Βασίλης. Μέσα στο παραλήρημα θυμήθηκε μία επιθυμία που είχε εδώ και καιρό. «Μπαμπά θέλω να σηκώσεις τη μαμά και να την πάρεις στην αγκαλιά σου. Θέλω να σιγουρευτώ ότι μπορείς.»
(Με σήκωσε. Ήταν δύο μετά τα μεσάνυχτα.)
✔ Εβίτα: Μαμά, ξέρεις ποια είναι η καλύτερη αγκαλιά του κόσμου; Που μου αρέσει καλύτερα από όλες;
Εγώ: (χαμογελώντας διάπλατα και περιμένοντας να ακούσω τα… ευκόλως εννοούμενα) Για πες…
Εβίτα: Του Μπάρνυ!
Επαναλαμβάνω για την περίπτωση που σας διέφυγε: η καλύτερη αγκαλιά του κόσμου είναι του ΜΠΑΡΝΥ, του χαρούμενου μωβ δεινόσαυρου που τραγουδάει!
C’ est la vie! 🙂
Photo by allspice
marilia
Δεν είμαι, δεν είμαι! Φιλιά! :):):)
Mamma el
Χαχαχα, πλάκα έχουν. Να τις χαιρόμαστε 🙂
DaisyCrazy
Ιφιγένεια
Πολυξένη
AVRA
Στέλλα
Σας ευχαριστώ όλες σας! Φιλιά πολλά 🙂
Artanis, είπαμε, c’est la vie! Χαχαχα…
αααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα!!!! Αμ πώς! Τι νόμιζες δηλαδή; Είσαι εσύ τόσο μεγάλη, μοβ, μαλακή και γούνινη; Είσαι; :):):):):):):):)
Σνουποφιλιά, καλέ!
Δεν υπάρχουν οι ατάκες απο τα πιτσιρίκια μας.
Και είναι τόσες πολλές που απορώ πως τις θυμάσαι βρε Άσπα μου;
Η δικιά μου σήμερα μου πέταξε ότι το Emo δεν έχει μάτια μετά από μια συζήτηση που είχαμε και μάλιστα πρωί πρωί. Ούτε καφέ δεν είχα πιει.
Kαλημέρα!Και σίγουρα θα είναι καλή με αργία εν όψει αύριο!Δηλώνω για άλλη μια φορά φανατική θαυμάστρια της Εβίτας!Όλα είναι καταπληκτικά,αλλά η ψήφος μου στη Μεξικάνο δασκάλα,στο πρόβλημα που εκμυστηρεύτηκε στον παππού καιστην όμαδα του yes!!!
Άσπα,μη στεναχωριέσαι!Εσύ έχεις ταλέντο στις κρέπες,δε γίνεται να έχεις παντού…Οι αγκαλιές είναι ειδικότητα του Βarney!
Κλείνοντας,θέλω κι εγώ ένα ακτόγραφο από την Εβίτα,με προσωπική αφιέρωση…Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ειμαι σιγουρη οτι υποσυνειδητα εσενα εννοουσε.Συμφωνα με τον Αθεοφοβο, καθε φορα που σε διαβαζω σε θαυμαζω!
φιλια σε ολους σας!
Χα! Χα!
Αχ, βρε Άσπα, τι τραβάς κι εσύ!
Πριν λίγο καιρό σου είχε πει ότι ”ήσουν η καλύτερη μαμά επειδή της έφτιαχνες κρέπες”(!!!), –η Εβίτα ήταν ή η Εβελίνα; τις μπερδεύω– τώρα ότι η καλύτερη αγκαλιά είναι του Μπάρνυ!
Να σου πω όμως; η καλύτερη αγκαλιά, η γλυκύτερη, η ασφαλέστερη, η ”πλατυτέρα”, δεν είναι αυτή που μέσα της μπορούμε να χωθούμε και να πούμε όοοοοολα μας τα παράπονα κι όοοοολες τις (άλλες) αγάπες μας και την λαχτάρα μας για οτιδήποτε; Τι καλή μαμά που είσαι! Τι καλή!
Φιλάκια
Τα παιδιά είναι απίστευτα !!! Η εβίτα ομως ειναι το κάτι άλλο !!!! ακόμα γελάω χαχα
Η αγακαλία όμως .. ήταν "όλα τα λεφτά" !!!!
Να τα χαιρεστε τα αστεράκια σας !!!!
Να τα καμαρώνετε πάντα !!
xaxaxaxaxaxa του Μπάρνυ ε; Σίγουρα της μανούλας είναι καλύτερη αφού είναι μοναδική!
Θέλω ακτόγραφο κι εγώ απ'την Εβίτα!! 🙂
Καλήμερα!
Μήπως από δω και πέρα να της πεις να μην σε λέει "μαμά", αλλά Μπάρνυ;;;
Πωπω, "σφαλιάρααααα"…
Δεν ξέρω πώς θα τό 'παιρνα…
Φλώρα, ευχαριστώ. Κι εσύ με έκανες να χαμογελάσω! Να ξαναγράψεις στο φατσοβιβλίο γιατί το μήνυμά σου δε δημοσιεύτηκε.
Ευχαριστώ για την αναφορά στο blog σου! Θα τα λέμε 🙂
Άθεος, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το link 🙂
neni, όπως έγραψα και στον Βασίλη παραπάνω, την επόμενη φορά θα τον σηκώσω εγώ! Αυτό κι αν θα είναι…
Crazy Tourists, μα ναι… Πώς το ξέχασα κι αυτό; Εγώ στην κουζίνα και ο Μπάρνυ στις αγκαλιές!!!
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, αχ γελάτε με τον πόνο μου! Χαχαχα… Φιλιά 🙂
Βασίλη, αφού τα κατάφερες, σου βγάζω το καπέλο! Την άλλη φορά θα σε σηκώσω εγώ!
Σ'ευχαριστώ Άσπα, με κάνεις και χαμογελώ κάθε φορά! Εχθές ή προχθές έγραψα και στον τοίχο σου στο φατσοβιβλίο, αλλά νομίζω ότι κάτι έκανα λάθος! Τέλος πάντων ήθελα να σας πω ότι είμαι μια ομοιοπαθής μαμά, που έχει κι αυτή blog και ότι έγραψα για αυτό το απίθανο δικό σου εκεί Να είστε πάντα καλά κι εσείς και οι πριγκίπισσές σας!Φλώρα
Πολλές φορές aspa με συγκινεί ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα παιδιά σου και κυρίως με τον τρόπο που μας μεταδίδεις την σχέση σου με αυτά.Η Εβίτα βέβαια είναι μικρή ακόμα για να διαβάσει μια επιστολή, σαν αυτή που έστειλε ο Dawkins στη δική του κόρη, όμως μετά από πέντε χρόνια μην ξεχάσεις να της δώσεις να διαβάσει μια τέτοια επιστολή, αφού στο σχολείο δεν πρόκειται ποτέ να διδαχτεί!Το θέμα δεν αφορά τόσο το θεό, όσο τις φοβίες που οι δεισιδαιμονίες προκαλούν.Να είστε πάντα καλά και να την χαίρεστε!
Σε σήκωσε!Αυτά είναι,δίνει κ παίρνει η κόρη!Να δω τι άλλο θα κάνετε!!
Τρυφερή Εβίτα!
Ναι, αλλά εσύ κάνεις τις καλύτερες κρέπες!! Μην τα θές και όλα δικά σου!!
Τρελοτουρίστρια
Χαχαχα…άπαιχτη η μικρή σου… με αποκορύφωμα το τελευταίο. Να ζήσετε και να τα καμαρώνετε. Φιλί και Γλαένες αγκαλιές
χα χα, το είχα ξεχάσει αυτό που είχε πει ότι είμαι ο Λούκυ Λουκ!
Είδες τι τραβάμε εμείς οι …"καθηγητές" να σηκώνουμε τις συζύγους μας μέσα στα μεσάνυχτα;