Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά την Εβελίνα, ήταν σαν να έβλεπα τον μπαμπά της μωρό. Μα τέτοια ομοιότητα; Μάτια, μύτη, χείλη, μέχρι και δάχτυλα. Ολόιδια! Τίποτα δεν του είχε αφήσει! Πρώτη φορά έβλεπα παιδί που να μοιάζει τόσο στον μπαμπά του. Ή έτσι νόμιζα. Γιατί δυο χρόνια αργότερα γεννήθηκε η Εβίτα!
Τώρα που τα κορίτσια μεγάλωσαν, όλοι λένε ότι η Εβελίνα μου μοιάζει. Τους κοιτάω βέβαια δύσπιστα, αλλά εντάξει μέχρι κάποιο σημείο είναι λογικό. Κορίτσι είναι, το σουλούπι μου το έχει, τα μαλλιά μου τα έχει, κάτι θα θυμίζει και από εμένα, δεν μπορεί. Τον χαρακτήρα μου και ειδικά τα μειονεκτήματά μου, τα έχει πάρει πάντως όλα, δε λέω!
Σαν δυο σταγόνες νερό
Το Σάββατο πήγαμε να συναντήσουμε τις μικρές που έκαναν διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά. Είδαμε πολλούς γνωστούς και φίλους και άρχισαν πάλι οι κουβέντες περί ομοιότητας.
Οι γονείς μου
– Να ‘σαι, έτσι ήσουν! Λες και σε βλέπουμε!
– Πώς;
– Να έτσι. Κοίτα την Εβελίνα, έτσι ήσουν. Ακριβώς!
– Μα δεν έχει τίποτα δικό μου.
– Κι όμως, μοιάζετε. Έτσι ήσουν. Ακριβώς!
Φίλοι και συγγενείς
– Καλά ε, μπαίνουμε στο σπίτι και νομίζουμε ότι σε βλέπουμε. Η Εβελίνα είναι ίδια εσύ. Αφού μπερδευόμαστε, νομίζουμε ότι είσαι εσύ!
– Μα είναι δυνατόν να μπερδεύεστε;
– Μα είστε ολόιδιες. Είναι σαν να γυρνάει ο χρόνος πίσω.
Παραλία, με πλησιάζει ένας μπαμπάς
– Θα πρέπει να είστε η μαμά της Εβελίνας.
– Ναι σωστά! Πού το καταλάβατε;
– Μα το κατάλαβα. Eίστε ολόιδιες!
Παραλία, με πλησιάζει μία μαμά
– Θα πρέπει να είστε η μαμά της Εβελίνας.
– Ναι σωστά! Μοιάζουμε ε; (Λέγε λέγε, το χώνεψα).
– Όχι! Απλά είχα ρωτήσει το γιο μου που σας είχε ξαναδεί πώς είστε στην εμφάνιση και μου είπε ότι μοιάζετε με εκείνη που παίζει στο “Η ζωή της άλλης”…
– Ααααααα! (Πάω για κρίση ταυτότητας. Περιπλέκεται το θέμα.).
– Ναι ε; Ποια λέτε; Δεν το έχω δει ποτέ.
– Δε θυμάμαι το όνομα. Που παίζει την κακιά; Αλλά είναι όμορφη!
– Αααααα. Ευχαριστώ… (Σκίζω: Κακιά αλλά όμορφη.)
Εγώ και η Εβελίνα οι δυο μας, πηγαίνοντας προς την παραλία
Με κοιτάει καλά καλά και μου πιάνει το χέρι: “Μαμά είμαι τόσο τυχερή που έχω μια τόσο όμορφη μαμά!”
Της χαμογελάω. Την αγκαλιάζω. Με βλέπει όμορφη, τη βλέπω όμορφη. Αν μη τι άλλο, στην αντίληψη του τι είναι ομορφιά μοιάζουμε…
“Σ’ ευχαριστώ Εβελίνα μου… Αλήθεια το ξέρεις ότι μοιάζουμε;”
Photo by cobalt 123
όποιο κι αν είναι αυτό το συναίσθημα, νομίζω αυτό που μετράει είναι ο χαρακτήρας και η καλοσύνη που πηγάζει απο αυτό το πλασματάκι και ξέρεις πως είναι δημιούργημά σου οπότε το χαίρεσαι όποια μορφή κι αν πέρνει, είτε λίγο απο σένα ή τον μπαμπά της !!
Είναι απίστευτο το συναίσθημα. Με το καλό να το νιώσεις κι εσύ! 🙂
Πρόσεξε τώρα να δεις: Ο μεγάλος μου γιος είναι λες και τον έχω βγάλει φωτοτυπία! Και στην εμφάνιση και στο χαρακτήρα. Αφού η μαμά του αναρωτιέται αν είναι δικό της παιδί!!! Με τον μικρό δε μοιάζουμε καθόλου. Κι ενώ στην αρχή καμάρωνα που μου έμοιαζε, τώρα έχει αρχίσει να με τρομάζει γιατί βλέπω (στην κυριολεξία) τον εαυτό μου μικρό! Το καλό είναι ότι βλέπω τα λάθη του και τώρα καταλαβαίνω τα δικά μου λάθη και τα διορθώνω! Από την άλλη, ο μικρός που δε μου μοιάζει καθόλου, ασκεί πάνω μου μια πανίσχυρη γοητεία! Περίεργα πράγματα… 😉
Σε καταλαβαίνω απόλυτα για το θέμα των λαθών. Έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ!
Και η μικρή με γοητεύει κι εμένα με την προσωπικότητά της. Πράγματι… περίεργα πράγματα!
Κι εγώ δεν είχα πει ότι μοιάζετε μόλις είχα δει φωτογραφία της; Χαχαχα! Πολύ έξυπνο κείμενο!
Χριστίνα από Κρήτη
Χριστίνα πράγματι, το είχες πει! Ευχαριστώ, πολλούς χαιρετισμούς! 🙂
Ενώ εμείς τον πιάσαμε τον μπαμπά μας στον ύπνο.
Και οι δυο μου μοιάζουν. χαχαχαχα…….
Έπρεπε να σε συμβουλευτώ για να μου πεις το μυστικό!
Τον καταλαβαίνω τον μπαμπά σας, χαχαχα…
Κακιά και όμορφη, θανατηφόρος συνδυασμός!
Κοίτα να δεις που θα μου βγει το όνομα! 🙂
Η μαμά θα εννούσε την Αθηνά Οικονομάκου. Δεν έβλεπα τη σειρά αλλά διάβασα στα περιοδικά τόσα γι’αυτή που την έμαθα 🙂
Πάντως από όσο έχω δει στις φωτογραφίες όντως σου μοιάζουν τα κορίτσια σου και είστε όλες κούκλες!
Φιλιά!
Ωωωω… Δεν είχα ιδέα… Τι παιδί ο γιος που με παρομοίωσε με την Αθηνά Οικονομάκου… Εκτός αν τον αγριοκοίταξα και του την θυμίζω ως κακιά… Χαχαχα….
Thanks για τα link και για τα καλά σου λόγια! Φιλιά!