Να τι σημαίνει να έχεις μεγάλη αδελφή

Έχω έναν μικρότερο αδελφό και έτσι ξέρω τι σημαίνει να είσαι μεγάλη αδελφή. Δεν ξέρω όμως τι σημαίνει να έχεις μεγάλη αδελφή.

Παρ’ όλα αυτά παρακολουθώ τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των κοριτσιών μου – και διαπιστώνω τι τελικά σημαίνει να έχεις μεγάλη αδελφή. Η Εβελίνα πήρε στα σοβαρά το ρόλο της της μεγάλης αδελφής, από την αρχή. Σε ένα από τα πρώτα posts του blog μου το 2008, με τίτλο Επάγγελμα: Μεγάλη Αδελφή, είχα δώσει τον «ορισμό» του τι σημαίνει να είσαι μεγάλη αδελφή. H Εβελίνα ήταν τότε 5,5 και η Εβίτα 3,5.

Περιγραφή θέσης: Να μάθει όλα όσα ξέρει στη μικρή της αδελφή ακόμα και αν εκείνη δεν είναι έτοιμη να ακούσει την αλήθεια.

Και έδινα κάποια παραδείγματα για το πώς η Εβελίνα προσγείωνε απότομα την Εβίτα: Όταν για παράδειγμα η Εβίτα έλεγε ότι θα γίνει πουλί όταν μεγαλώσει, η Εβελίνα έβαζε τα πράγματα στη θέση της και της εξηγούσε ότι τα παιδιά δεν γίνονται πουλιά. Αυτό λοιπόν σημαίνει να έχεις μεγάλη αδελφή; Να έχεις κάποιον να σου συνθλίβει τα όνειρα να γίνεις πουλί;

8 χρόνια πέρασαν από τότε και η Εβελίνα εξελίχθηκε. Αρκετά προστατευτική όπως πάντα – μερικές φορές υπερ-προστατευτική, όπως άλλωστε ήμουν κι εγώ – αλλά έχοντας ως πρώτη της προτεραιότητα το καλό της Εβίτας. Θα σας αποκαλύψω σήμερα ένα περιστατικό που συνέβη πέρσι το καλοκαίρι, που καταρρίπτει ολοκληρωτικά τον ορισμό που είχα γράψει το 2008.

Πέρσι το καλοκαίρι λοιπόν, όταν έλειπαν για διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά, ένα από τα δόντια της Εβίτας βγήκε. Στο σπίτι μας ερχόταν πάντα η νεράιδα των δοντιών, έπαιρνε το δόντι κι άφηνε ένα δωράκι. Έλα όμως που το σπίτι του παππού και της γιαγιάς ήταν μακριά από καταστήματα και δεν προλάβαιναν να πάνε να πάρουν κάτι…

Η Εβελίνα, ως άξια μεγαλύτερη αδελφή, που δεν ήθελε να αφήσει τη μαγεία του μύθου της νεράιδας να γκρεμιστεί, πήρε μία σελίδα χαρτί και έγραψε το παρακάτω σημείωμα (αλλάζοντάς το γραφικό της χαρακτήρα):

Εβίτα μου βρίσκομαι Ελβετία. Το ραβδάκι μου πάγωσε και δεν μπορώ να μεταφερθώ. Θα έρθω το Σάββατο.
Με αγάπη η Νεράιδα.

 

Την επόμενη πήγαν και πήραν το δωράκι, η νεράιδα ήρθε και τέλος καλό, όλα καλά. Είχα το σημείωμα στα χέρια μου από τότε που γύρισαν από τις περσινές διακοπές, αλλά καθώς η Εβίτα έμπαινε στο blog μου, δεν ήθελα να γράψω κάτι σχετικό.

Πολλά πράγματα έχουν όμως αλλάξει από πέρσι.

Όπως το ότι η Εβίτα ξέρει πλέον τα πάντα για την Νεράιδα (και τον Άγιο Βασίλη) κι έτσι δεν με πειράζει να δει το σημείωμα.
Όπως το ότι όλα της τα πρώτα δόντια έχουν πλέον πέσει. Όλα αυτά είναι πλέον μία γλυκιά ανάμνηση… Δεν θα ξανάρθει η νεράιδα στο σπίτι μας.
Όπως το ότι η παιδική ηλικία έχει δυστυχώς περάσει. Τα καλύτερα είναι μπροστά ναι – αλλά τα παιδικά είναι πλέον πίσω μας. Και θα μου λείψουν. 🙁

Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν έχει αλλάξει. Το γεγονός ότι η Εβίτα έχει δίπλα της τη μεγάλη της αδελφή για να την προσέχει και να την φροντίζει.

Ελπίζω να θυμόνται πάντα το σημείωμα με την νεράιδα που παγιδεύτηκε στην Ελβετία.
Ελπίζω να λένε κάποτε αυτή την ιστορία στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους και να γελάνε.
Αλλά πιο πολύ από όλα ελπίζω ότι η σχέση που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους θα παραμείνει μια από τις πιο δυνατές σχέσεις της ζωής τους.

Είναι σπουδαίο να είσαι μεγάλη αδελφή. Είναι σπουδαίο να έχεις μεγάλη αδελφή.