Πολλά γράφονται αυτές τις μέρες γύρω από τον πνιγμό και δικαιολογημένα, αφού είναι η εποχή που ξεχυνόμαστε στις θάλασσες και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Καθώς περνάνε δεκάδες άρθρα από τα μάτια μου καθημερινά, νόμιζα ότι τα είχα διαβάσει όλα για το θέμα. Μέχρι που βρέθηκα στο site του Mario Vittone, που είναι κορυφή σε θέματα διάσωσης και διάβασα το post του με τίτλο Drowning Doesn’t Look Like Drowning.
Είναι ένα post του ανατρέπει όσα ξέραμε ή όσα νομίζαμε ότι ξέραμε για τον πνιγμό. Στην ουσία εξηγεί πώς ένας άνθρωπος μπορεί να πνίγεται δίπλα σου και εσύ να μην παίρνεις είδηση. Μου έκανε τόσο εντύπωση το post που επικοινώνησα μαζί του και του ζήτησα την άδεια να το μεταφράσω και να το δημοσιεύσω στο Aspa Online. Προσφέρθηκα επίσης να του στείλω ένα αντίγραφο στα ελληνικά για να το συμπεριλάβει στις μεταφράσεις που δημοσιεύει μαζί με το πρωτότυπο. Μέσα σε λιγότερο από μία ώρα μου είχε απαντήσει «ναι» και στα δύο. Ακολουθεί λοιπόν το άρθρο, με την ελπίδα ότι ως αποτέλεσμα αυτής της δημοσίευσης μπορεί κάποτε να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή.
Ο καινούριος καπετάνιος πήδηξε από το κατάστρωμα με τα ρούχα και άρχισε να κολυμπάει με ταχύτητα. Πρώην ναυαγοσώστης, κρατούσε τα μάτια του πάνω στο θύμα καθώς κατευθυνόταν προς το ζευγάρι που κολυμπούσε μεταξύ του αγκυροβολημένου σκάφους και της παραλίας. «Νομίζω ότι νομίζει ότι πνίγεσαι» είπε ο άντρας στη σύζυγό του. Λίγο πριν κατάβρεχαν ο ένας τον άλλον και εκείνη είχε βάλει μια φωνή αλλά τώρα πια πάτωναν σε μία λωρίδα άμμου μέσα στη θάλασσα – το νερό τους έφτανε μέχρι το λαιμό. «Είμαστε εντάξει, τι στο καλό κάνει;» ρώτησε, λίγο ενοχλημένη. «Είμαστε εντάξει!» φώναξε ο σύζυγος, κάνοντάς του νόημα να φύγει αλλά ο καπετάνιος συνέχισε να κολυμπάει γρήγορα. «Κουνηθείτε!» φώναξε καθώς πέρασε μεταξύ των έκπληκτων ιδιοκτητών του σκάφους. Ακριβώς πίσω τους, ούτε καν στα τρία μέτρα, η εννιάχρονη κόρη τους πνιγόταν. Ασφαλής πάνω από την επιφάνεια του νερού, στα χέρια του καπετάνιου, ξέσπασε σε δάκρια. «Μπαμπά!»
Πώς ο καπετάνιος ήξερε – από 15 μέτρα απόσταση – αυτό που ο πατέρας δεν μπορούσε να αναγνωρίσει από τα 3 μόνο; Ο πνιγμός δεν είναι η βίαιη κραυγή βοήθειας με το χτύπημα των χεριών στο νερό, όπως νομίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο καπετάνιος ήταν εκπαιδευμένος από ειδικούς να αναγνωρίζει τον πνιγμό και είχε μακροχρόνια εμπειρία. Ο πατέρας από την άλλη, είχε μάθει πώς μοιάζει ο πνιγμός βλέποντας τηλεόραση. Αν περνάτε χρόνο στο νερό ή κοντά στο νερό (όπως όλοι μας) τότε θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι τόσο εσείς, όσο και το πλήρωμά σας, γνωρίζετε τι να προσέχετε όταν κάποιος μπαίνει στο νερό. Μέχρι τη στιγμή που είπε εκείνο το γεμάτο δάκρυα «μπαμπά», το κορίτσι δεν είχε κάνει κανέναν θόρυβο. Καθώς είμαι κι εγώ πρώην ναυαγοσώστης, η ιστορία αυτή δεν με εξέπληξε καθόλου. Ο πνιγμός είναι σχεδόν πάντα ένα απατηλά ήσυχο περιστατικό. Το κούνημα των χεριών, το χτύπημα του νερού, οι φωνές και οι «εντυπωσιακές» ενδείξεις που έχουμε εκπαιδευτεί μέσω τηλεόρασης να περιμένουμε, σπάνια συναντώνται στην πραγματική ζωή.
Η Ενστικτώδης Αντίδραση Πνιγμού (Instinctive Drowning Response) – όπως ονομάστηκε από τον Francesco A. Pia, Ph.D. είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι για να αποφύγουν την πραγματική ή την εκλαμβανόμενη ως πραγματική ασφυξία μέσα στο νερό. Και δε μοιάζει με αυτή που περιμένουν οι περισσότεροι. Υπάρχει ελάχιστο πιτσίλισμα, καθόλου κούνημα χεριών ή φωνές ή κάλεσμα για βοήθεια οποιουδήποτε είδους. Για να πάρετε μια ιδέα από το πόσο ήσυχος και ήρεμος μπορεί να φαίνεται απ’ έξω ο πνιγμός, σκεφτείτε το εξής: Είναι η υπ’ αριθμόν δύο αιτία θανάτου από ατύχημα στα παιδιά 15 ετών και κάτω (αμέσως μετά από τα ατυχήματα με αυτοκίνητα). Από τα 750 παιδιά που θα πνιγούν μέσα στην επόμενη χρονιά, τα 375 από αυτά θα βρίσκονται σε απόσταση 23 μέτρων από κάποιον γονέα ή άλλον ενήλικα. Στο 10% από αυτούς τους πνιγμούς, ο ενήλικας παρακολουθεί χωρίς να έχει ιδέα τι συμβαίνει. Ο πνιγμός δε μοιάζει με πνιγμό.
Ο Dr. Pia, σε ένα άρθρο του περιοδικού On Scene της Ακτοφυλακής, περιέγραψε την ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού ως εξής:
- Εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που πνίγονται δεν είναι σωματικά σε θέση να φωνάξουν για βοήθεια. Το αναπνευστικό σύστημα έχει σχεδιαστεί για την αναπνοή. Η ομιλία είναι δευτερεύουσα λειτουργία. Πρέπει να επιτελείται η αναπνοή, πριν λάβει χώρα η ομιλία.
- Το στόμα των ανθρώπων που πνίγονται βουλιάζει και βγαίνει πάνω από την επιφάνεια του νερού εναλλάξ. Το στόμα των ανθρώπων που πνίγονται δε μένει αρκετή ώρα πάνω από το νερό ώστε να μπορέσουν να εκπνεύσουν, να εισπνεύσουν και να φωνάξουν για βοήθεια. Όταν το στόμα των ανθρώπων που πνίγονται είναι πάνω από την επιφάνεια του νερού, εκπνέουν και εισπνέουν γρήγορα ενώ το στόμα τους αρχίζει να βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού.
- Οι άνθρωποι που πνίγονται δεν μπορούν να κουνήσουν τα χέρια για βοήθεια. Η φύση τους αναγκάζει ενστικτωδώς να εκτείνουν τα χέρια τους πλαγίως και να πιέσουν προς τα κάτω την επιφάνεια του νερού. Πιέζοντας προς τα κάτω την επιφάνεια του νερού χρησιμοποιούν το σώμα τους ως μοχλό ώστε να μπορέσουν να βγάλουν το στόμα τους έξω από το νερό για να αναπνεύσουν.
- Κατά τη διάρκεια της Ενστικτώδους Αντίδρασης Πνιγμού, οι άνθρωποι που πνίγονται δεν μπορούν να ελέγξουν τις κινήσεις των χεριών τους. Από άποψη φυσιολογίας οι άνθρωποι που πνίγονται και αγωνίζονται στην επιφάνεια του νερού δεν μπορούν να σταματήσουν να πνίγονται και να εκτελέσουν τις κινήσεις που θα ήθελαν, όπως να κουνήσουν τα χέρια για βοήθεια, να κινηθούν προς έναν διασώστη ή να απλώσουν τα χέρια για να πιάσουν εξοπλισμό διάσωσης.
- Από την αρχή ως το τέλος της Ενστικτώδους Αντίδρασης Πνιγμού τα σώματα των ανθρώπων παραμένουν σε όρθια θέση στο νερό, χωρίς κανένα ίχνος υποστηρικτικών λακτισμάτων με τα πόδια. Αν δεν διασωθούν από έναν εκπαιδευμένο ναυαγοσώστη, οι άνθρωποι που πνίγονται μπορούν να παλέψουν στην επιφάνεια του νερού μόνο από 20 ως 60 δευτερόλεπτα πριν να βουλιάξουν.
[Πηγή: On Scene Magazine: Fall 2006 (page 14)]
Αυτό δε σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που φωνάζει για βοήθεια και κάνει απότομες και σπασμωδικές κινήσεις δεν αντιμετωπίζει σοβαρό θέμα – βρίσκεται σε αγχώδη κατάσταση στο νερό. Χωρίς να είναι πάντα παρούσα πριν την ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού η αγχώδης κατάσταση στο νερό δε διαρκεί πολύ – αλλά αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στον πραγματικό πνιγμό, τα θύματα αυτά είναι ακόμα σε θέση να βοηθήσουν στη διάσωσή τους. Μπορούν να πιάσουν σκοινιά διάσωσης, σωσίβια, κ.λ.π.
Δώστε επίσης προσοχή τα εξής σημάδια πνιγμού:
- Κεφάλι χαμηλά στο νερό, στόμα στο επίπεδο της επιφάνειας του νερού
- Κεφάλι που γέρνει προς τα πίσω, στόμα ανοιχτό
- Βλέμμα παγωμένο και άδειο, που δεν μπορεί να εστιάσει
- Μάτια κλειστά
- Μαλλιά πάνω στο μέτωπο ή στα μάτια
- Δε χρησιμοποιούν πόδια – σε κάθετη θέση
- Ασθμαίνουν ή αγκομαχούν
- Προσπαθούν να κολυμπήσουν προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά δεν τα καταφέρνουν
- Προσπαθούν να γυρίσουν ανάσκελα
- Φαίνεται σαν να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν σε μία αόρατη σκάλα
Έτσι αν κάποιος από το πλήρωμα πέσει στη θάλασσα και όλα φαίνονται ΟΚ – μην είστε τόσο σίγουροι. Καμιά φορά η πιο συνηθισμένη ένδειξη ότι κάποιος πνίγεται είναι ότι δεν μοιάζει να πνίγεται. Μπορεί να φαίνεται σαν να κολυμπά όρθιος κουνώντας χέρια και πόδια κοιτάζοντας προς στο κατάστρωμα. Ένας καλός τρόπος για να σιγουρευτείτε; Ρωτήστε τον «Είσαι εντάξει;» Αν είναι σε θέση να απαντήσει, προφανώς είναι. Αν σας κοιτάξει με ένα άδειο βλέμμα, μπορεί να έχετε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα για να τον φτάσετε. Και γονείς – τα παιδιά που παίζουν στο νερό κάνουν φασαρία. Αν τυχόν ησυχάσουν, τα πλησιάζετε για να μάθετε γιατί.
Photo by Scarleth Marie
Συγχαρητήρια για το άρθρο σας έχασα τον πατέρα μου από πνιγμό και μετά από 2,5 χρόνια από το θάνατο του δεν μπορώ να το ξεπεράσω σκληρός και άδικος ..Δεν μπορώ να καταλάβω πως συνέβη αυτό το μπορεί να αισθάνθηκε εκείνη την στιγμή καθώς το ότι δεν ήμουν κοντά του να τον βοηθησω..άργησε να γυρισει και τον βρηκαν πολυ αργοτερα οι λιμενικές αρχες..ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΟΛΥ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΙΈΤΑΙ ΑΥΤΉ Η ΑΠΩΛΕΙΑ
Λυπάμαι πολύ για την απώλεια του πατέρα σας… Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Ελπίζω το άρθρο να βοηθήσει στην ενημέρωση όλων μας.
Πάγωσα ἀπ΄τήν ἄγνοια μου.
Όλοι μας… Αλλά τώρα πια γνωρίζουμε…
Συγχαρητήρια Άσπα! Πολύ δυνατό άρθρο. Για άλλη μια φορά ένα χρήσιμο post σου.
Σε ευχαριστούμε που το μετέφρασες και το μοιράστηκες μαζί μας.
Αγγέλα χαίρομαι που το βρήκες χρήσιμο! Ελπίζω να μη μας χρειαστεί ποτέ, αλλά ας είμαστε σε επιφυλακή. 🙂
Μπράβο για το χρήσιμο άρθρο. Είχα μια ανάλογη προσωπική εμπειρία. με θάλασσα ιδιαίτερα αγριεμένη.Όταν βγαίνοντας με χτύπησε κύμα,απλά έπεσα και με έσυρε μέχρι έξω, πάντα κάτω από τη επιφάνεια της θάλασσας και ευτυχώς ο σύζυγός μου που είδε όλη τη σκηνή,βούτηξε και δεν κατάλαβα πως μέσα τόση αφρισμένη θάλασσα με βρήκε και με τράβηξε έξω…Η αίσθηση που είχα, ήταν της απόλυτης ηρεμίας ( ενώ γινόταν χαμός ) και καμμιάς αντίδρασης!
Μεγάλη προσοχή όχι μόνο στα παιδιά μας αλλά και στους ενήλικες!
Συγκλονιστικό το γεγονός ότι είχατε την αίσθηση της απόλυτης ηρεμίας.
Ευτυχώς που ήταν εκεί ο σύζυγος και όλα πήγαν καλά. Ευχαριστούμε που μοιραστήκατε την εμπειρία!
Διαβάστε κι αυτό! το διάβασα σήμερα και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον
Marian, αυτό το post συζητήθηκε πολύ όταν αναρτήθηκε! Τροφή για σκέψη για όλους αλλά ειδικά για τους γονείς!
Ευχαριστώ! Δεν ήθελα να “σπείρω τον πανικό” φυσικά, αλλά πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή και να μην επαναπαυόμαστε. Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη!
ΞΕΡΩ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΩ, ΑΛΛΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΑ ΝΑ ΠΝΙΓΩ ΑΠΟ ΚΥΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ “ΕΣΚΑΣΕ” ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΤΥΧΕ ΣΤΗΝ ΕΙΣΠΝΟΗ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΞΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΕΚΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ. ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΚΟΛΥΜΠΩ ΟΥΤΕ ΠΟΛΥ ΦΑΓΩΜΕΝΗ, ΟΥΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΗΣΤΙΚΗ.
Ευχαριστώ για το μήνυμα και την κατάθεση της προσωπικής σας ιστορίας. Ευτυχώς τέλος καλό όλα καλά!
Πραγματικά χρήσιμο άρθρο. Συγχαρητήρια .
Χαίρομαι πολύ που το βρήκατε χρήσιμο. Ευχαριστώ για το μήνυμα.
Μπράβο σας, πάρα πολύ ωραίο άρθρο. Το αντιμετώπισα και εγώ με την κόρη μου που θα πνίγονταν με 6 ενήλικες στα 3 μέτρα γύρω της. Δεν ακούστηκε το παραμικρό και για καλή μας τύχη τη είδα με την άκρη του ματιού μου που χτυπιόταν 20 πόντους κάτω από το νερό μισολυπόθυμη. Πολύ προσοχή, ειδικά στα παιδιά, και όποιοι μπορούν να πάνε κολυμβητήριο για να μάθουν σωστό κολύμπι, είτε οι ίδιοι, είτε τα παιδιά να μην το παραμελήσουν. Ειναι κρίμα μια θαλάσσια χώρα με τόσα χιλιόμετρα ακτών να έχουμε τόσους πνιγμούς. Και πάλι μπράβο για το άρθρο.
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και για την κατάθεση της προσωπικής σας εμπειρίας. Ευτυχώς που ήσασταν εκεί και μπορέσατε να παρέμβετε έγκαιρα…
Μπράβο σας το συγκεκριμένο άρθρο είναι κατατοπιστικότατο …… δεν είχα ιδέα ότι έτσι μπορεί να είναι ο πνιγμός…… ευχαριστούμε πολύ ……. επιτέλους κι ένα σοβαρό χρήσιμο άρθρο που θα μπορούσαν να το έχουν κι άλλες σελίδες !!!!!
Γεωργία ευχαριστώ πολύ!
Εξαιρετικό άρθρο και πολύ επιμορφωτικό! Παλαιότερα είχα αντιμετωπίσει και εγώ ένα παρεμφερές περιστατικό,Ένα κοριτσάκι πνιγόταν σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων απο τον πατέρα της και εκείνος δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Αντιλήφθηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά ακριβώς για τον λόγο ότι βούλιαζε χωρίς να κάνει καμία κίνηση και αμέσως κολύμπησα προς το κοριτσάκι και το έπιασα . Ο πατέρας τότε μόνο κατάλαβε τι είχε γίνει.Εφιστώ την προσοχή των γονιών και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την τελευταία φράση του άρθρου.
Κατερίνα ευχαριστούμε για την κατάθεση της προσωπικής σου εμπειρίας.
Τα μάτια μας 14 οι γονείς!
ουάου! εξαιρετικά κατατοπιστικό! Ευχαριστούμε Ασπα.
Κατερίνα χαίρομαι που σου άρεσε!
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/387719/pos-to-banio-borei-na-katalixei-se-tragodia
αυτό αποδεικνύει πως για να αποφανθούν ότι οι περισσότεροι πνιγμοί οφείλονται στην κατανάλωση φαγητού και αλκοόλ έχει γίνει εξέταση μετά… άρα αυτό το ισχυρίζονται οι επιστήμονες! και να σου πω την αλήθεια, ο μύθος όπως τον αποκαλείς εσύ φαίνεται απόλυτα λογικός.
https://www.newsbeast.gr/health/arthro/527356/kindunoi-kai-muthoi-gia-to-banio-meta-to-fagito
Από το ίδιο έγκυρο(;) site.
Στο τσεπάκι σου τα έχεις τα site???
Θεωρώ πάντως πως οκ ίσως να έχεις δίκιο, όμως ίσως να έχει δίκιο και η Ευαγγελία. Βάσει των πληροφοριών που έχουμε δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι για καμιά από τις θεωρίες… Για το μόνο που μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι πρέπει να προσέχουμε.
Προφανώς και πρέπει πάντα να προσέχουμε. Και πάντα έρχονται νέα δεδομένα που προστίθενται και μπορούν να ανατραπούν οι θεωρίες. Το ζητούμενο είναι πόσο δεκτικός είναι ο καθένας να ανατρέψει τη πεποίθηση που έχει τόσο καιρό για κάτι που λανθασμένα υποστήριζε, όταν κάποιος του παραθέτει στοιχεία.
έχεις απόλυτο δίκιο: είναι μύθος (και το χειρότερο είναι ότι συνεχίζει και αναπαράγεται). Το έμαθα κι εγώ βέβαια τυχαία, ως μητέρα, όταν είπα στην 5χρονη κόρη μου το ίδιο. Έσπευσε ο μπαμπάς της όμως, που είναι γιατρός, να αποκαταστήσει την αλήθεια, προς μεγάλη έκπληξη των υπόλοιπων παρευρισκομένων (και δική μου, οφείλω να ομολογήσω). Κάποιες πεποιθήσεις -ειδικά αυτές που μας τις έχουν ταϊσει με το κουτάλι από τα μικράτα μας- δύσκολα ξεριζώνονται…
εγω πιστευω οτι εχει να κανει με την ποσοτητα καταναλωσης φαγητου. Δηλαδη εαν φας μεσημεριανο-οπου τρως πολυ-, περιμενε τουλαχιστον ενα 2-3ωρο και μετα πας για μπανιο. Τωρα εαν φας κατι ελαφρυ, φρουτο παγωτο σνακ ή κατι που δεν ειναι βαρυ και πολυ νομιζω οτι δεν υπαρχει κινδυνος. Επισης εχει να κανει και με το τι κανεις μεσα στη θαλασσα, ποση ωρα, πως κολυμπας, εαν κουραζεσαι ευκολα κλπ κλπ. Εγω πχ μιας και εχω προδιαθεση για πιεση, ειτε φαω ειτε οχι, πρεπει να προσεχω γιατι κουραζομαι ευκολα. Το νοιωθω στο ποσο εντονα χτυπαει η καρδια μου. Μεγαλωσα διπλα σε θαλασσα, εχω τεσταρει τις αντοχες μου, αφου εχω περασει απειρα σκηνικα και κατεληξα βασει εμπειριων και μονο σε αυτα που λεω. Μετα ρωτησα στη σχολη μου (Νοσηλευτικη) και μου ειπαν οτι διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο. Υπαρχουν λοιπον πολλοι παραγοντες που πρεπει να λαμβανονται υπ’οψιν.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ!!
Ευχαριστώ Όλγα!
Άσπα μου, είμαι σοκαρισμένη. Πόση άγνοια έχουμε, είναι απίστευτο…δεν έχω λόγια. Επειδή τέτοιες πληροφορίες είναι κάποιες φορές σωτήριες, μόλις διάβασα την ανάρτηση την έστειλα στο σχολείο του γιου μου. Με σκοπό να προωθηθεί το link σε όλους τους γονείς.
Σοφία έτσι ένιωσα κι εγώ όταν πρωτοδιάβασα τις πληροφορίες και για αυτό αποφάσισα να τις μοιραστώ… Έκανες πολύ καλά που προώθησες το link. Ευχαριστώ!
Ευχαριστούμε Άσπα!
Χαίρομαι που το βρίσκεις χρήσιμο. Ευχαριστώ!
Ή εναλλακτικά, μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά μας σε ένα κοντινό κολυμβητήριο (κόστος; ούτε ένα πακέτο γαριδάκια την ημέρα) και να μην χρειάζεται ούτε να είμαστε στην τσίτα, ούτε τίποτε.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να κολυμπούν σωστά. Αλλά και εμείς οι μεγάλοι!
Στην Γερμανία, που δεν έχει θάλασσα, παιδιά που στο μαγιό τους
δεν έχουν το ειδικό σηματάκι που σημαίνει ότι έχουν περάσει από κολυμβητική εκπαίδευση,
δεν επιτρέπεται να μπουν στις πισίνες και τις οργανωμένες λίμνες. Στην Ελλάδα ακόμα
και σήμερα, ταΐζουμε με τοστ και κεφτεδάκια τα παιδιά στην παραλία και τους λέμε άντε τώρα
να κολυμπήσεις. Θέλω να πω πως όλα είναι θέμα παιδείας που, δυστυχώς, στην χώρα
μας δεν υπάρχει.
Παιδεία το άλφα και το ωμέγα…
Αντιλαμβάνεσαι ότι αναπαράγεις μέγα μύθο περί μη κατανάλωσης φαγητού πριν το κολύμπι, έτσι;
Γιατί το λές αυτό;
Διότι στέκει σαν συμβουλή μόνο αν αναφέρεσαι γενικώς σε άσκηση, δηλαδή μην καταναλώνεις φαγητό πριν ασκηθείς γιατί ίσως νιώσεις αδιαθεσία. Αλλά όταν λέμε ασκηθείς εννοούμε εντατικά. Προφανώς αν φας και βγεις να κολυμπήσεις 400αρι ίσως να έχεις πρόβλημα, όπως όμως θα είχες αν έκανες ποδήλατο ή οποιαδήποτε άλλη άσκηση μετά από φαγητό.
Στατιστικά όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις πνιγμό στη θάλασσα με πρότερη κατανάλωση φαγητού ως αίτιο. Με αίτιο το αλκοόλ ναι, το φαγητό, όχι. Εγώ προσωπικά δεν βρήκα.
https://www.nytimes.com/2005/06/28/health/the-claim-never-swim-after-eating.html
https://www.pneumonologist.gr/article.php?article_id=52
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15218012/
https://www.thehealthboard.com/is-it-dangerous-to-swim-after-eating.htm
οκ, καλύτερα τώρα ωστε να καταλαβαίνουν και οι υπόλοιποι τι θέλεις να πεις και γιατί.
Πάντως και για το ντούζ η συμβουλή είναι να μην το κάνεις μετά το φαγητό.
Φίλε Theogr επειδή πρώτη φορά ακούω για ειδικό σηματάκι για κολύμβηση σε οργανωμένες πισίνες και λίμνες στη Γερμανία, υπάρχει παρακαλώ κάποια παραπομπή για να διαβάσουμε σχετικά;
Παρεμπιπτόντως η Γερμανία έχει παραλίες και μάλιστα πολύ όμορφες.
Στην τελευταία μου επίσκεψη στην Γερμανία στην λίμνη Wedau
είδα απ΄ έξω μια ανακοίνωση που έλεγε ακριβός αυτό. Ρώτησα και μου είπαν πως
ειναι μια πάγια τακτική σε ελεγχόμενους χώρους κολύμβησης. Όσο για το φαγητό
μπορεί να μην υπάρχει στατιστική γιατί ίσως δεν υπάρχει η γνώση πως και η
άσκηση και η πέψη χρειάζονται αυξημένη καρδιακή δραστηριότητα και ένας πνιγμός
από ανακοπή καρδιάς να μην αποδίδεται σωστά. Νομίζω οτι όλοι μας έχουμε δει
γονείς να μπουκώνουν τα παιδιά και να τα στέλνουν για μπάνιο η να πέφτουν και
οι ίδιοι. Και με τον όρο δεν έχουν θάλασσα σαφώς εννοούσα το εύρος από της
μεσογειακές θάλασσες. Και δυστυχώς υπάρχει η στατιστική που μας βάζει στις
χώρες με το υψηλότερο ποσοστό γηγενών πνιγμών.
πω πω.. επαθα σοκ.. Να κατι που θα έπρεπε να το μοιραζουν στα σχολεία πριν τις καλοκαιρινές διακοπές… Και μη σου πω οτι θα επρεπε να περναει κι ενας ναυαγοσωστης να λεει πεντε πραγματα σε μαθητες και γονείς.. Ευχαριστούμε Ασπα
Πόσο σωστό αυτό… Οι ειδικοί χρειάζεται να έρχονται συνέχεια σε επαφή με τα παιδιά και τους γονείς!
Πω πω είναι πολύ τρομακτικό όλο αυτό! Να πνίγεται ο άλλος δίπλα σου και να μην το καταλαβαίνεις! Τα μάτια μας ανοιχτά λοιπόν!
Πάντα ανοιχτά, πάντα!
Συγκλονιστικό! καλύτερα να ξέρουμε και ας είμαστε στην τσίτα συνέχεια ως γονείς. Ευχαριστούμε πολύ Άσπα.
Έχεις δίκιο. Ας γνωρίζουμε και ας είμαστε σε εγρήγορση. Δε χρειάζεται βέβαια να πανικοβαλλόμαστε, αυτό εννοείται.
παρα μα παρα πολυ χρησιμηΤο κοινοποιω επιτοπου!!!!!!!!
Χαίρομαι που τη βρήκες χρήσιμη! Thanks!