Οι διακοπές είναι στιγμές

Η ζωή είναι στιγμές. Οι διακοπές είναι στιγμές. Τις αγαπημένες μας στιγμές στις φετινές μας διακοπές στη Βόρεια Εύβοια τις ζήσαμε…

 

Σε γαλαζοπράσινες θάλασσες και αγαπημένες παραλίες

Μέσα στο νερό, σε ψάθες, σε ξαπλώστρες, κάτω από ομπρέλες, πάνω σε αιώρες, μέσα σε βάρκες, κάτω από το νερό…       

Στα ψηλά βουνά 

Πήγαμε για ιππασία στην αγαπημένη μας φάρμα στις Καματριάδες όπου μας περίμενε και η πλέον ευχάριστη έκπληξη: Ένα νεογέννητο αλογάκι 3 μηνών! Χαρές, χάιδεμα, παιχνίδι και στη συνέχεια η βόλτα με τα μεγάλα άλογα ξεκίνησε…

Στο όνειρο της Ραπουνζέλ

Όσοι έχετε δει το Μαλλιά Κουβάρια, θα ξέρετε ότι το όνειρο της Ραπουνζέλ ήταν να παρευρεθεί στη γιορτή που αφήνουν τα φαναράκια να ανεβαίνουν στον ουρανό. Πού να το φανταστούμε ότι θα βλέπαμε κι εμείς κάτι τέτοιο από κοντά, και μάλιστα τυχαία; Ήταν μια γιορτή που έκαναν στη Λίμνη Ευβοίας για το 15αύγουστο, που ξεκίνησε με αναπαράσταση ναυμαχίας (τη χάσαμε) και τέλειωσε με πυροτεχνήματα και φαναράκια (τα είδαμε!) Και βέβαια βλέποντας αυτό το υπέροχο θέαμα – που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτυπωθεί στις φωτογραφίες και στο βίντεο που έβγαλα με το κινητό μου – θυμήθηκα και το “ηθικό δίδαγμα” που είχα βγάλει στο review της ταινίας:

“Πόσους στόχους, πόσες επιθυμίες, πόσα όνειρα αφήνουμε ανεκπλήρωτα επειδή φοβόμαστε ότι θα αποτύχουμε ή ακόμα χειρότερα φοβόμαστε ότι θα πετύχουμε αλλά θα απογοητευτούμε; Πόσοι από εμάς απλά δεν τολμάμε γιατί δεν νιώθουμε ότι το αξίζουμε; Πόσοι από εμάς επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ζει μια ζωή μέσα στη μετριότητα, στην ανεκτικότητα και στους συμβιβασμούς επειδή απλά φοβόμαστε; Χρήσιμο συναίσθημα και ο φόβος, δε λέω, αλλά αξίζουμε το καλύτερο στη ζωή.” 

[vimeo width=”600″ height=”338″]https://vimeo.com/47958292[/vimeo]

[vimeo width=”600″ height=”338″]https://vimeo.com/47957233[/vimeo]

 

Σε υψηλές ταχύτητες

Να βρίσκεσαι πάνω σε φουσκωτό που το τραβάει ταχύπλοο με υψηλή ταχύτητα, να νιώθεις την αδρεναλίνη να σε πλημμυρίζει, να συγκρατείσαι από τις λαβές για να μη φύγεις με τη δύναμη των χεριών σου μόνο, να βλέπεις τις πανάλαφρες κόρες σου να εκτοξεύονται ψηλά σε κάθε κύμα ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρουν να κρατηθούν και δε θα πετάξουν και ταυτόχρονα να τις ακούς να ξεφωνίζουν ατάκες προς τον οδηγό του ταχύπλοου:

“Τι είναι αυτό; Αυτό είναι το μόνο που έχεις; Πάτα το!”
ή
“Αυτό είναι διασκέδαση για γέρους. Δώσε γκάζι!”

Είχαν δίκιο τα κορίτσια που επέμεναν να πάμε και μαζί. Την πρώτη φορά ανέβηκαν με τους φίλους τους και τον μπαμπά τους αλλά την τελευταία μέρα επέμεναν να ανέβουμε οι τρεις μας. Το έκανα απρόθυμα γιατί από τη μία τα έχει τα λεφτά του και από την άλλη ασχολούμαι με τα θαλάσσια σπορ από μικρή και νόμιζα ότι δε θα μπορούσε να συγκριθεί. Όμως τελικά άξιζε. Bonus: Αποκτάς βλεφαρίδες με άσπρη μάσκαρα από το αλάτι!

 

Στην ανατολή

Σπάνιο να δω ανατολή, σπανιότατο! Παλιά βέβαια στις διακοπές έβλεπα συνεχώς λόγω… μετατόπισης της ώρας του ύπνου προς τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. 😉 Την τελευταία μέρα των διακοπών μας όμως είδα και πάλι την ανατολή κατά λάθος μετά από καιρό: Ξύπνησα τυχαία (μμμ…. ή μήπως τίποτα δεν είναι τυχαίο;) και ρίχνοντας μία ματιά από παράθυρο είδα αυτό…

 

Στη δύση

Πολλά τα ηλιοβασιλέματα που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε, αλλά ας βάλω εδώ τη φωτογραφία της δύσης της τελευταίας ημέρας. Οι αποχρώσεις σε ανατολή και δύση, ίδιες!

 

Σε επικίνδυνες αποστολές 

Αυτή είναι η φωτογραφία που ανέβασα στο facebook με την ερώτηση “Εσείς το βλέπετε;” και το βίντεο που τράβηξα αμέσως μετά. Και γιατί γράφω “επικίνδυνες οι αποστολές”; Μα γιατί  αν στραβοπατούσα ή κάποιος με τρόμαζε ή κάτι πήγαινε στραβά, το κινητό μου θα πήγαινε να συναντήσει με τα ψαράκια. Καθόλου μα καθόλου καλή ιδέα!

[vimeo width=”600″ height=”338″]https://vimeo.com/47959213[/vimeo]

 

Σε ανάποδες γευστικές εμπειρίες

Την πρώτη φορά που πήγαμε στη συγκεκριμένη πιτσαρία, κάναμε το… λάθος να παραγγείλουμε πρώτα φαγητό και μετά γλυκό. Λάθος, μεγάλο λάθος. Η γεύση του γλυκού ήταν ονειρεμένη αλλά δε χώραγε! Η κρέπα (που ήταν γεμιστή με δύο μπάλες παγωτού) ήταν τεραστίων διαστάσεων. Είχε το μέγεθος τούρτας κορμού, η γεύση της ήταν θεική, αλλά πού να μπει; Οπότε οι τρεις γυναίκες της οικογένειας αποφασίσαμε να ξαναπάμε πριν φύγουμε και πήγαμε αποφασισμένες: Θα ξεκινούσαμε από το γλυκό. Παραγγείλαμε από μία κρέπα, την εξαφανίσαμε και μετά πήγαμε στο διπλανό σουβλατζίδικο και συμπληρώσαμε το λιγοστό χώρο που είχε απομείνει με σουβλάκια! Success!

“Κορίτσια αυτή την παλαβομάρα που κάναμε, να φάμε πρώτα το γλυκό και μετά το φαγητό θα τη θυμάστε για πάντα, έτσι δεν είναι;”
(Εβίτα) “Ναι μαμά… Για πάντα. Ακόμα και αφού θα έχεις πεθάνει…”

Παιδική αθωότητα που σε κάνει να μελαγχολείς. Αλλά αυτό ελπίζω… Ότι όταν θα έχουν μείνει μόνες τους και θα αναπολούν τα παιδικά τους χρόνια, θα θυμούνται τις τρέλες μας και θα χαμογελούν.

Στιγμές διακοπών που ζήσαμε στο έπακρο. Άλλες τις ζήσαμε μόνοι μας, άλλες (πιο προσωπικές και οικογενειακές) με τους γονείς μας, άλλες με αγαπημένους φίλους που ήρθαν να περάσουμε κάποιες μέρες μαζί και άλλες με νέους φίλους που κάναμε φέτος. Και όπως πάντα τις καλύτερες τις μοιράζομαι μαζί σας μέσω του blog. Γιατί η ζωή και οι στιγμές και οι διακοπές είναι πιο διασκεδαστικές όταν τις μοιράζεσαι… 😉