Έβλεπα παντού στο internet να κυκλοφορούν συνταγές για Οreo Pops και τα likes να πέφτουν βροχή! Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό και παιχνιδιάρικο. Και η συνταγή φαινόταν απλή και εύκολη.
Το ζητούμενο. Η συνταγή που ήθελα να φτιάξω!
Παίρνεις μπισκότα Oreo, τα στερεώνεις σε ξυλάκι, τα βουτάς στη λιωμένη άσπρη σοκολάτα, τα πασπαλίζεις με ζαχαρωτά και έτοιμα. Σωστά; ΛΑΘΟΣ.
Μετά από μία μικρή καθυστέρηση να βρω και να αγοράσω ξυλάκια, τα κατάφερα. Αγόρασα και τα υπόλοιπα υλικά και ξεκίνησα. Στην κουζίνα μαζί και οι κόρες μου, οι οποίες έμελλε να διασκεδάσουν αφάνταστα με την… παταγώδη αποτυχία της μαμάς! Πήρα και τη φωτογραφική μου, και άρχισα να καταγράφω τη διαδικασία βήμα βήμα.
Τα υλικά μας
Οδηγίες αποτυχίας βήμα-βήμα
Η γραμμή παραγωγής, έτοιμη. Ξεκινάμε την εκτέλεση!
1. Το ήξερα ότι κάτι δε θα πήγαινε καλά όταν άνοιξα το πρώτο μπισκότο στα δύο και έσπασε. ΟΚ, ήμουν απρόσεκτη δεν πειράζει. Οι κόρες μου έσπασαν κι εκείνες από ένα αλλά μετά αρχίσαμε να είμαστε πιο προσεκτικές.
2. Στο μεταξύ άρχισα να λιώνω τη σοκολάτα/κουβερτούρα σε μπεν-μαρί. Έβγαινε πολύ πηχτή! Αποκλείεται να μπορούσες να βουτήξεις μπισκότο και να επικαλυφθεί με λεπτή στρώση.
Κανένα πρόβλημα. Στο Google βρίσκει κανείς τη λύση για τα πάντα. (Πώς μαγείρευαν οι άνθρωποι πριν το Google?) Όλα καλά, πάμε στο επόμενο βήμα.
3. Τοποθετούμε το ξυλάκι. Χρησιμοποιούμε το ίδιο το ξυλάκι για να σκάψουμε ένα “δρομάκι” στο μπισκότο, ώστε να χωθεί μέσα στη γέμιση.
Στις οδηγίες της αρχικής συνταγής είχα δει ότι ρίχνουμε και λίγη από τη λιωμένη άσπρη σοκολάτα πάνω στο ξυλάκι, ώστε τοποθετώντας το καπάκι από πάνω, να σταθεροποιηθεί. Έξυπνο! Το έκανα.
Δε δούλεψε. Το ξυλάκι ήταν αρκετά πιο παχύ από τη γέμιση και η λιωμένη άσπρη σοκολάτα δεν ήταν αρκετή για να βοηθήσει ώστε να κολλήσει το καπάκι. Όταν έβαζες από πάνω το καπάκι για να κάνεις το σάντουιτς δεν κόλλαγε με τίποτα. Χρειαζόταν κι άλλη “κόλλα”.
Είχα τίποτα στο ντουλάπι; Είχα πραλίνα φουντουκιού! Τη χρησιμοποίησα για κόλλα. Θα γινόταν και νοστιμότερο. Θετική σκέψη πάνω από όλα.
Δε δούλεψε. Δηλαδή πιθανόν να δούλευε αν άφηνα το μπισκότο πολλή ώρα να κολλήσει. Αν το άφηνα 1-2 ώρες, τι στο καλό δε θα κόλλαγε; Θα κόλλαγε! Στο μεταξύ όμως εγώ είχα την σοκολάτα στη φωτιά. Την οποία μόλις και μετά βίας είχα καταφέρει να “λεπτύνω” ώστε να μπορώ να βουτήξω τα μπισκότα.
Η τελευταία φορά που τα είδαμε ζωντανά
4. Τα περισσότερα μπισκότα διαλύθηκαν με τη βουτιά στη σοκολάτα. Η θερμότητα της σοκολάτας τα έκανε να ανοίγουν και να πέφτουν από το ξυλάκι τους. Κάποια που δεν άνοιξαν, διαλύθηκαν όταν ήρθε η ώρα για τη βουτιά στα καραμελάκια. Απλά δε γινόταν.
Σε αυτό το σημείο μου έφυγε κάθε επιθυμία να συνεχίζω να βγάζω φωτογραφίες. Αλλά σε κάποια στιγμή μου ήρθε φλας. Θα έβγαζα φωτογραφία της “μάζας” και θα ανέβαζα στο blog την ιστορία της αποτυχίας!
Η μάζα
Εντάξει δε θα τα πετάγαμε κιόλας, μια χαρά νόστιμα ήταν, ακόμα και διαλυμένα. Αλλά σταματήσαμε τις βουτιές αυτοκτονίας των υπόλοιπων μπισκότων. Δεν υπήρχε λόγος.
Think Aspa. Think.
Αλλά πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε την υπόλοιπη λιωμένη σοκολάτα, τα ζαχαρωτά και την τρούφα που είχαν περισσέψει για να μην πάνε χαμένα; Άνοιξα πάλι το ντουλάπι. Είχαμε πουράκια! Αυτό ήταν! Βουτιά της μιας άκρης του πούρου στη σοκολάτα και μετά βουτιά στα ζαχαρωτά ή την τρούφα.
Τα ταν!
Μία ιστορία παταγώδους αποτυχίας, μία νέα επιτυχημένη συνταγή και ένα μάθημα για τις κόρες μου: Ακόμα και η αποτυχία έχει την αξία της!
Καλή… επιτυχία!
“Δεν απέτυχα. Βρήκα απλά 10.000 τρόπους που δεν δούλεψαν.”
– Thomas A. Edison
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
hahahaaha! Και νόμιζα είμαι η μόνη που ανέβαζε “οδηγούς αποτυχίας”;ρ
Τα δικά σου τουλάχιστον ήταν και πάλι νόστιμα!! Και τα πουράκια φαίνονται αρκετά δελεαστικά έχω να ομολογήσω…;)
Γέλασα πολύ με τον οδηγό αποτυχίας και με το extra tip παρηγοριάς στο τέλος!
Ήταν νόστιμα τουλάχιστον τα δικά μου ναι. Παρηγορητικό τουλάχιστον αυτό! 🙂
Άσπα, χαίρομαι που το έγραψες κι εσύ γιατί νόμιζα ότι μόνο εγώ είχα αποτύχει με τα oreo pops! 😀 Μα, δεν βγαίνει με τις οδηγίες που κυκλοφορούν! :)) Πάντως τη δική σου φαεινή ιδέα δεν την είχα τότε. Ίσως επειδή τα ετοίμαζα για τη γιορτή του Στέφανου στο σχολείο. Τότε ήταν που του έφτιαξα τελικά το ποπ κορν κέικ. Με επιτυχία 😉 Πολλά φιλιά
Σοφία κι εσύ; Μα δεν βγαίνει με τίποτα! Μπαίνω βέβαια στον πειρασμό να ξαναδοκιμάσω, γιατί διάβασα πολλές καλές συμβουλές με αφορμή το post.
Αλλά… δε βιάζομαι!
Πάντως σίγουρα θα δοκιμάσω κι εγώ το ποπ κορν κέικ σου! Thanks!
Ο Τόμας Έντισον δεν ήταν που είπε “Δεν απέτυχα… απλά βρήκα 10000 τρόπους που δεν δουλεύει!” (η λάμπα). Λοιπόν, δεν απέτυχα να φτιάξω όρεο… απλά βρήκα πώς να φτιάξω πουράκια!
Ακριβώς! Επομένως ήταν μία απόλυτα επιτυχημένη συνταγή! 😉
Καλά, τι ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΥΡΑΚΙΑ έφτιαξες !!!!!!!!!!!!!!!!! Φοβερή ιδέα !!!!!!!!!!!!! Πες μας τώρα, η αρχική ιδέα, αυτή δεν ήταν ;;;;;;;;;;;;;; χεχεεχε
Χαχα… Μπορεί στο υποσυνείδητό μου αυτή να ήταν από την αρχή η ιδέα!
Thanks. 🙂
Την πάτησα κ εγω… Και μαλιστα στα πρώτα γενεθλια του γιου μου που ήθελα τρομάρα μου να κάνω και εντύπωση…. Συμβαίνει κ στις καλύτερες οικογένειες!!!!
Λίνα κι εγώ είχα σκεφτεί να τα κεράσω στα γενέθλια των κοριτσιών. Αλλά τελικά… βγήκε “η μάζα”!
Καλά έκανες και μας τα έδειξες κι έτσι! Συγκέντρωσες και σχόλια με καλύτερους χειρισμούς για την επόμενη φορά 🙂 Αχ, πάντως θα ήθελα να τα φτιάξω! Στο pinterest φαίνονται τέλεια..χεχε, όπως όλα άλλωστε!
Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις καλύτερα από εμένα Βέρα, λαμβάνοντας υπόψη τώρα και τις “κακοτοπιές”. Εδώ που τα λέμε, κι εγώ μπαίνω στον πειρασμό να ξαναδοκιμάσω. Νομίζω ότι τη δεύτερη φορά θα τα καταφέρω καλύτερα!
(Κάποιος να με συγκρατήσει!)
χαχαχαχα! κάτι μου θύμισες τώρα!!!! Μια μάζα από φράουλες, σοκολάτα και χρωματιστή τρούφα και κάτι από μονόκερο που μάλλον τελικά σε παρέπεμπε στον ΕΤ, τον εξωγήινο!!! Εγώ το έχω πει, αυτό το pinterest μας έχει καταστρέψει!!!!
Χαχα… Πλάκα έχουν οι περιπέτειες στην κουζίνα στις οποίες μας παρασύρει το Pinterest.
Προσεχώς πάντως θα γράψω για μια άλλη συνταγή (του Pinterest) που πήγε ανέλπιστα καλά! :)))
Πολύ εξυπνο και διασκεδαστικό να δείξεις την αποτυχία. Περσι την πατησα με τον ιδιο τρόπο οταν προσπαθησα να φτιαξω και καλά χιονανθρωπους. Πάντως η γευση είναι το κυριότερο και παρόλο που είναι ”μαζα” θα πρέπει να ηταν πολύ γευστική!!!
Η μάζα ήταν νοστιμότατη! Έχει πλάκα πάντως να μοιραζόμαστε και τις αποτυχίες μας… 😉
χαχαχαχαχαχα πολύ γέλασα με το τέλειο αυτό ποστ!
Η αλήθεια είναι πως κάποιες συνταγές φαίνονται ιδιαίτερα εύκολες και σε ξεγελάνε… Η λευκή κουβερτούρα είναι δύσκολη στο χειρισμό της.
Εάν αποφασίσεις ποτέ (λέμε τώρα) να το ξαναδοκιμάσεις, έχω μερικές προτάσεις για να βοηθήσουν (αν και δεν τα έχω φτιάξει ποτέ, να το πω κι αυτό…)
1. Για να χωρίσεις τα μπισκότα υπάρχει σούπερ τρόπος: οδοντικό νήμα! Παίρνεις το νήμα, το τυλίγεις γύρω από το μπισκότο και τραβάς τις δυο άκρες. Δε θα σπάσεις ούτε ένα!
2. Η λευκή κουβερτούρα είναι δύσκολη στο λιώσιμο. Μπορείς να προτιμήσεις την κλασική για ευκολία. Αλλιώς είναι προτιμότερο να την λιώνεις σε φούρνο μικροκυμάτων και αν δεν έχεις, τότε να βάλεις το μπενμαρί σου, και όταν βράσει το νερό, να σβήσεις τη φωτιά και ΜΕΤΑ να βάλεις τη σοκολάτα μέσα.
3. Όπως σου είπαν ήδη, να βάλεις τα μπισκότα πρώτα στο ψυγείο ή στην κατάψυξη για λίγη ώρα και μετά να τα βουτήξεις στη σοκολάτα. Έτσι θα έχουν σφίξει (καλή η ιδέα της νουτέλας, αλλά χωρίς να έχει σφίξει, δύσκολο το να τα χειριστείς…)
Πάντως αυτό που χαίρομαι πραγματικά, είναι που ακόμα και στα δύσκολα δεν το βάλατε κάτω! Πάντα υπάρχει λύση, πάντα υπάρχει τρόπος να εκμεταλλευτείς την αποτυχία σου! Ζήτω η πατέντα και βεβαίως… τίποτα δεν πάει χαμένο!!!
Τέλειες ιδέες Στέλλα! Το νήμα γιατί δεν το είχα σκεφτεί;
Με νήμα, με κλασική κουβερτούρα και με κατάψυξη, υπάρχει ελπίδα λοιπόν.
Πρέπει να το τολμήσω! 🙂
Επίσης κάτι ακόμα. Αντί για τέτοια στρογγυλά καλαμάκια, κυκλοφορούν αυτά τα ξύλινα που βάζουμε στο παγωτό ξυλάκι (που είναι σαν αυτά του ΩΡΛ). Αυτά δεν έχουν πάχος, οπότε θα γλύτωνες και την πραλίνα. Αν και δεν ξέρω γιατί να θέλει κανείς να γλυτώσει την πραλίνα!!!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχαα
Είχα μπει σε τέτοιο κόπο για να βρω τα στρογγυλά καλαμάκια, που έπρεπε ντε και καλά να τα χρησιμοποιήσω! χαχα…
Bonus φυσικά και η πραλίνα!
Δεν εισαι μονη ,δεν εισαι η μονη!!!Και τα δικα μου Oreo pops διαλυθηκαν μολις βουτηξαν στην σοκολατα…Που θα παει ομως..την επομενη φορα θα το πετυχουμε!!!
Πες τα Αλεξάνδρα! Και στο facebook μου έγραψαν τα ίδια. Φαινόταν πολύ πιο εύκολο από ό,τι τελικά είναι!
Αυτά τα κέικ ποπς τα είχα κι εγώ στο μάτι από καιρό αλλά πάντα κάτι δεν μου καθότανε κι όλο το αεφευγα να τα κάνω. Τελικά την γλύτωσα! Τα πουρακάκι πάντως βγήκαν φανταστικά! Ξέρεις πως τα λεει ο γιος μου; Αγγουράκια!
Kathy by anthomeli
Κατερίνα εσύ μπορεί να έχεις καλύτερη επιτυχία. Μη διστάζεις! Το πολύ πολύ καταλήγεις στα πουράκια. 🙂
(Τέλειο το “αγγουράκια”…)
Αχ άτιμα oreo pops! Αλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις:)))
Κσλημέρα Άσπα μου!!! Καλά εκανες και τα ανέβασες για να ξέρουμε ποια μονοπάτια να αποφύγουμε:))))
Την εχω πατήσει και εγώ με τα χοντρά κ μεγάλα γεμιστά μπισκοτα αλλα έβαζα το χοντρό καλαμάκι το ξυλινο. Θέλει πολύ λεπτό χειρισμό, σχεδον χειρουργικό και μετά αν τα βουτήξεις σε λιωμενη κουβερτουρα και τα καλύψεις γίνεται σαν κόλλα η κουβερτούρα και μολις κρυώσει σταθεροποιείται. Εχω κάνει πολλά “χειρουργεία” μέχρι να τα πετύχω:))))
Η λύση που βρήκες έξυπνη και απολύτως λαχταριστή!!!
(Μα πες μου ντε, πως μαγείρευαν προ google εποχή;;;;)
Δήμητρα από ό,τι αντιλαμβάνομαι έχεις βρει το μυστικό. Θέλω μάθημα το συντομότερο!
Άσπα μου cake pops κάθε λογής δίχως φελιζόλ δεν γίνονται! Και αυτό διότι αφού βάλεις το stick σε καθένα από αυτά, πρέπει να τα καρφιτσώσεις στο φελιζόλ και να τα βάλεις για λίγο στην κατάψυξη, έτσι ώστε όταν τα περιχύσεις με την σοκολάτα (και όχι να τα βουτήξεις μέσα σε αυτήν) να μην διαλυθούν.
Cakes pops δεν έχω δοκιμάσει να φτιάξω. Ξεκίνησα από τα εύκολα, (νόμιζα) χαχα…
Έπρεπε να έχω βάλει και αυτά στην κατάψυξη….
Next time!
Χαχαχαχαχαααα !!! Τέλειες !!!!! Κοτάξτε, τώρα εδώ που τα λέμε … ένα μπισκότο που το λένε OREO, όπως και να το φας … … … OREO θά ‘ναι !!! Είτε ολόκληρα είτε θρυμματισμένα είτε σε μάζα … η γεύση παραμένει υπέροχη. Οπότε, καμιά αποτυχία !!! 🙂
Ήταν νοστιμότατη η μάζα είναι η αλήθεια. Δεν έμεινε τίποτα!
…απίθανη περιγραφή!!!! Εμένα περισσότερα μου διαλύονται και λιγότερα μου πετυχαίνουν…άτιμο ιντερνετ μας παρασύρεις σε μονοπάτια άγνωστα!
Πες τα Κατερίνα, πες τα! Κακές συναναστροφές, χαχα…
πόσο σε καμαρώνω!!!
Καλημέρα Μαρία. Ευχαριστώ! 🙂