Φωτογραφίζοντας τα πιο όμορφα κυκλάμινα (δεν είναι αυτά που νομίζετε)

Αγαπημένη μας συνήθεια κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι να πηγαίνουμε στο «μυστικό μας μέρος» στο δασάκι δίπλα στο σχολείο για να δούμε αν βγήκαν τα κυκλάμινα. Πλησιάζουμε με αγωνία και μόλις διαπιστώνουμε ότι βγήκαν, κάνουμε μια χαρά… Μα μια χαρά… Φυσικά δεν παραλείπω ποτέ να τα φωτογραφίσω, να τα ανεβάσω Facebook, Twitter, Instagram και να κόψω μερικά για το σπίτι.

Πριν λίγες μέρες ήταν το ετήσιο ραντεβού μας με τα κυκλάμινα. Και φυσικά ήταν και φέτος εκεί και μας περίμεναν!

Τράβηξα τις καθιερωμένες φωτογραφίες και μετά άφησα τα κορίτσια να παίξουν λίγο παραπέρα, έχοντας στο νου μου να δοκιμάσω μία τεχνική φωτογραφίας που έμαθα σε ένα online βίντεο. Εκείνο που προσπαθούσα να πετύχω ήταν να τραβήξω τα κυκλάμινα σε πρώτο πλάνο και τα κορίτσια να παίζουν στο βάθος σε δεύτερο πλάνο ώστε να φαίνονται θολά.

Δεν πάει πολύς καιρός που έχω αρχίσει να παίζω με τις ρυθμίσεις της φωτογραφικής μου μηχανής (μέχρι τώρα την είχα στο αυτόματο) και έτσι δεν ήξερα αν θα τα κατάφερνα να πετύχω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Γύρισα στο σπίτι με ανυπομονησία να δω τις φωτογραφίες.

Σε κάποιες φωτογραφίες πλησίασα πολύ το αποτέλεσμα που ήθελα!

Παρ’ όλα αυτά οι αγαπημένες μου φωτογραφίες ήταν εκείνες που δε σχεδίαζα να τραβήξω: Εκείνες που οι κόρες μου, καθώς έτρεχαν και έπαιζαν, κόβονται από το βραχάκι και ξεπροβάλλουν οι μισές. Γιατί με μια γρήγορη ματιά θα μπορούσες να τις μπερδέψεις και να νομίζεις ότι είναι κι εκείνες κυκλάμινα! 

 

Θυμήθηκα εκείνο το παλαιότερο post με τίτλο Παπαρούνες που είχα γράψει το 2009, τότε που ήταν 4 και 6 χρονών. Τις είχα φωτογραφίσει καθώς έκοβαν παπαρούνες και έγραφα τότε ότι άλλες ήταν οι πιο όμορφες παπαρούνες και όχι αυτές που έκοβαν οι κόρες μου.

 

Τελικά όποια ηλικία κι αν έχουν τα παιδιά σου, όποια εποχή του χρόνου κι αν είναι και με όποιο λουλούδι κι αν τα συγκρίνεις, εσύ θα τα βλέπεις πάντα σαν να είναι τα πιο όμορφα λουλούδια.