“Που είμαι παιδί”

Η Εβελίνα έχει ένα χώρο στο δωμάτιό της που τον ονομάζει μνημόνιο. Εκεί πηγαίνει όταν θέλει να θυμηθεί κάτι που έχει ξεχάσει, γιατί εκεί δυναμώνει η μνήμη της!  Εμένα το “μνημόνιό μου” είναι το blog μου: Τα γράφω εδώ για να μην τα ξεχάσω και σήμερα γράφω τους πιο πρόσφατους διαλόγους και σκέψεις της 9χρονης Εβελίνας!

✔ Εβελίνα: O βραδύπους δεν κοιμάται το βράδυ;
Εγώ: Πού να ξέρω βρε Εβελίνα;
Εβελίνα: Μα δεν είσαι ζωόφιλη;

✔ Μισή ώρα αφού έχει πέσει για ύπνο ακούγεται από το δωμάτιο μια φωνή: “Μαμά έλα να βοηθήσεις! Το κρεβάτι μου θέλει επανεκκίνηση!” (=έχουν ανακατευτεί τα σκεπάσματα)

✔ Χτυπάει η εξώπορτα για τρίτη φορά εκείνη την ημέρα. Με κοιτάζει:
Διάσημη…

✔ Χτυπάει το τηλέφωνο (δεν είχε σταματήσει εκείνη την ημέρα). Με κοιτάζει:
Παπαράτσι…

✔ Αγανακτισμένη:
Καμιά φορά νομίζω ότι είμαι η μόνη λογική σε αυτό το σπίτι.
(Είναι!)

✔ Κάτι λέμε και ο παππούς της πετάει μια αστεία ατάκα.
Εβελίνα: “Αυτή έπρεπε να είναι δική μου ατάκα! Πίσω στο παρελθόν!”
Και ξεκινάει το διάλογο από την αρχή και λέει εκείνη αυτή τη φορά την ατάκα του παππού!

✔ Ένας θείος έκανε εγχείρηση χολής. Δυο-τρεις μέρες μετά, η Εβελίνα στο αδιάφορο: “Τελικά τι έγινε ο θείος; Έζησε;”

✔ Στις 21 Ιουνίου λέω στα κορίτσια ότι είχαμε θερινό ηλιοστάσιο και ότι ήταν επίσημα η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.
Εβελίνα: Δηλαδή επιστημονικά μέχρι χθες ήταν άνοιξη.

✔ Μου εξηγεί τι αποτελέσματα της έβγαλε μία αναζήτηση που έκανε στο Google και μου λέει: “Καλά του έστριψε του Internet?”

✔ Μου παραπονιέται ότι κάνω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια φαγητά. (το θέμα ‘φαγητό’ θέλει ειδικό post!)
Εβελίνα μπορεί να έχεις δίκιο. Ζήτησέ μου τρία φαγητά που θα ήθελες να σου φτιάξω αύριο και εγώ θα σου φτιάξω ένα από όλα. Πες το κι έγινε!
Απάντηση:
1. Χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα στο φούρνο
2. Αρνί στη σούβλα
3. Ψητή μύγα.

✔Τη ρωτάω: “Όταν μεγαλώσεις θα έχεις iPhone ή iPad;”
Εκείνη την ώρα έπινε νερό. Με κοιτάζει με έντονο βλέμμα, κουνάει τον δείχτη του ελεύθερου χεριού δεξιά αριστερά σαν να λέει “άκυρη η ερώτηση”, ακουμπάει το ποτήρι κάτω και απαντάει: “και τα δύο.”

✔ Είχαμε μία διαφωνία μέσα στο αυτοκίνητο και μετά από κανένα 20λεπτο λέει: “Μαμά συγνώμη που ήμουν αντιδραστική νωρίτερα. Είχες δίκιο.”

✔ Λέει στη γιαγιά της (δεν ήμουν μπροστά): Στις δύσκολες στιγμές μου η μαμά μου είναι πάντα δίπλα.

✔ Το ξέρεις ότι σε 11 χρόνια το Nintendo DS που υπάρχει σήμερα δε θα βγαίνει; Που σημαίνει ότι θα είναι πολύ φτηνό και μπορούμε να πάρουμε δεύτερο;

✔ Σε 11 χρόνια μαμά θα πάω Πανεπιστήμιο! Δεν είναι καθόλου πολύ αν το σκεφτείς με χρόνια. Αν το σκεφτείς με μέρες, είναι πολύ…

✔ Με τραβάει και μου λέει στο αυτί: “Κανείς άλλος στον κόσμο δεν με καταλαβαίνει όπως εσύ.”

✔ Είναι στην πόρτα και αποχωρεί για διακοπές με τους παππούδες. Γυρίζει, με κοιτάζει πονηρά και μου λέει με νόημα: “Θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις!”

✔ Τη ρωτάω. Έχεις γράψει τίποτα αυτές τις μέρες στο βάζο αναμνήσεων; Ή το έχεις αμελήσει; (σημειώνουμε κάθε μέρα τις καλύτερες στιγμές)
Απαντάει: Κανονικά εκείνο που θα έπρεπε να γράφω κάθε μέρα είναι: “Που είμαι παιδί”.

 

Photo via Pink Sherbet Photography