Σε αναγκάζουν;

Η ζωή με τα κορίτσια είναι… διασκεδαστική! Μια γεύση από το τι ακούω αυτή την εποχή από την Εβελίνα:

✔ Για να μου πει ότι έχει σκάσει και δε θέλει γάλα: «Πολύ φοβάμαι ότι θα απαρνηθώ το ασβέστιό μου για απόψε…»

✔ Επιστρέφει από το σχολείο και βλέπει τα χαλιά στρωμένα: «Είμαι σπίτι!»

✔ Τους λέω να κάνουν κάτι συγκεκριμένο που δεν τους αρέσει. Τραβάει η Εβελίνα την Εβίτα προς το μέρος της και μου λέει: «Μισό λεπτό. Συνέλευση κορών».

✔ Φιλοσοφικές αναζητήσεις…
«Μαμά πώς θα ένιωθες αν δεν υπήρχες;»

✔ Τη ρωτάω τι είναι ευτυχία. Μεταξύ άλλων είπε:
«Όταν γίνεσαι καλά από αρρώστια. Όταν πετυχαίνει η εγχείρησή σου.»

✔ Σηκώνει το άλλο ακουστικό του τηλεφώνου: «Hey Guys!»

✔ Για να την πιστέψω ορκίζεται σε κάτι ιερό: «Ορκίζομαι στη ζωή των bloggers!»

✔ Εβελίνα: Μαμά γιατί πλένεις στο χέρι; Πρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε το πλυντήριο των πιάτων για οικονομία νερού.
Εγώ: Μία κατσαρολίτσα είναι Εβελίνα. Θα την τελειώσω σε ένα λεπτό.
Εβελίνα: Ναι αλλά τουλάχιστον μην αφήνεις τη βρύση να τρέχει. Και βάλε μια λεκάνη!

✔ Μαμά για φαντάσου αν η γιαγιά αντί να παντρευτεί τον παππού είχε παντρευτεί κανένα ψώνιο…

✔ Είσαι Word Mom Forever (μία δική της προσπάθεια μετάφρασης του Η καλύτερη μαμά του κόσμου)

✔ Εγώ: Κορίτσια δε νομίζω ότι μου αρέσει αυτή η σειρά που βλέπετε στην τηλεόραση… Τι είναι αυτός ο τεράστιος δράκος; Δε μου αρέσει!
Εβίτα: Εγώ καθόλου δεν τρομάζω.
Εβελίνα: Ναι μαμά. Καθόλου τρομαχτικό δεν είναι. Εξάλλου φαντάσου τα μούτρα του άμα κλαίει!
Εβίτα: Ναι… Φαντάσου τον να κάνει μια γλυκιά φατσούλα…

✔ Την έχουν πιάσει οι ευγένειές της:
Γιαγιά συγνώμη για την αγενή συμπεριφορά της αδελφής μου. Ήταν απαράδεκτη.

✔ Μαμά φτιάχνεις τέλεια το φαγητό! Ειδικά τα σάντουιτς. Αυτό θα πει μητρική αγάπη!
(Η Εβίτα μου είχε πει παλαιότερα «Μαμά ζεσταίνεις τέλεια τις πίτσες!»)

✔ Τη βοηθάω να δέσει τα κορδόνια της. Αναστενάζει και λέει: «Μητρότητα…»

✔ Μαλώνει με την αδελφή της: «Χάρη σε σένα θα χάσω όλα μου τα δικαιώματα!»

✔ Πάω 7 το πρωί να την ξυπνήσω και τη βλέπω να διαβάζει:
«Το βιβλίο είναι πηγή ζωής για μένα.»

✔ Εγώ: Εβελίνα με ακούς;
Εβελίνα: Σόρρυ μαμά ήμουν στον κόσμο μου και δεν άκουγα τίποτα.
Εγώ: Α.
Εβελίνα: Ξαναμπαίνω τώρα.
Εγώ: ΟΚ.

✔ Από αυτοπεποίθηση, καλά πάμε:
Εβελίνα: Μαμά αν ήσουν άσχημη τι θα έκανες στο internet? Θα ανέβαζες τη φωτογραφία καμιάς άλλης όμορφης;
Εγώ: Εσύ τι νομίζεις;
Εβελίνα: Μάλλον. Ή θα μπορούσες να ανεβάσεις και καμία δική μου.
Εγώ: Θα με άφηνες;
Εβελίνα: Ναι!

✔ Εβελίνα: Μαμά δεν τον αντέχω τον Γ.
Εγώ: Ναι ε; Γιατί;
Εβελίνα: Όλα τα ξεχνάει στο σπίτι και μου ζητάει να του δανείσω πράγματα.
Εγώ: Ναι ε;
Εβελίνα: Ναι! Ακόμα και τον αέρα μου αναγκάζομαι να μοιραστώ! (και για να είναι βέβαιη ότι κατάλαβα προσθέτει) Σχήμα λόγου έτσι;

✔ Τις ακούω να συζητούν από μακριά. Η Εβελίνα εξηγεί στην αδελφή της πώς γίνονται οι σεισμοί:
Όσο κάνουν ανασκαφές οι άνθρωποι μετακινούνται κάτι κοτρόνες και γίνεται σεισμός.

✔ Είχαν περάσει καμιά δεκαπενταριά μέρες από τότε που είχε αλλάξει η ώρα. Μου λέει ένα πρωί:
Είναι καλύτερα τώρα με την αλλαγή της ώρας. Έχουμε μία επιπλέον ώρα την ημέρα και δεν τη χρησιμοποιώ καν.

✔ Εβελίνα: Μαμά με τρώει το κεφάλι μου.
Εγώ: Ωχ, για έλα να σε ψάξω.. (Ψάχνω, τίποτα όλα οκ) Όλα καλά δεν έχεις τίποτα.
Εβελίνα: Για δες και σε αυτό εδώ το σημείο γιατί εδώ με τρώει.
Εγώ: Μα σου λέω σε έψαξα δεν έχεις τίποτα. Αν είχες ψείρες δε θα είχες μόνο σε ένα σημείο, θα είχες σε όλα σου τα μαλλιά.
Εβελίνα: Για δες καλά γιατί μπορεί να είναι κρυμμένες! Μπορεί να μην έχουν ακόμα καταστρώσει στρατηγική για το πώς να γλυτώσουν από τα νύχια μου και να κρύβονται εκεί μέσα σε καμιά τρύπα.

✔ Λίγο πριν το καληνύχτισμα, μιλώντας για τα ωάρια (όλα τα θυμόμαστε πριν πέσουμε για ύπνο)
Εγώ: Και όπως ξέρετε, κάθε μήνα ένα ωάριο αποβάλλεται από το σώμα της γυναίκας.
Εβελίνα: Ναι! Και καθώς πέφτει λέει: «Ήμουν άτυχο φίλοι μου!» και βουτάει…

✔ Τα ραντάρ της εντοπίζουν ότι είμαι προβληματισμένη
Εβελίνα: Τι έχεις μαμά;
Εγώ: Τίποτα… Απλά έχω αγχωθεί για κάτι.
Με πλησιάζει, με πιάνει από τους ώμους, με κοιτάζει κατάματα. «Τι έγινε μαμά; Σε αναγκάζουν να γράψεις posts;»

Ε μα λοιπόν σταματήστε να με αναγκάζετε να γράφω! Αμάν πια… Αμάν!

photo by Jorge Díaz