Τα παιδιά μας δε θα καταλάβουν ποτέ πώς νιώθουμε όταν πιάνουμε στα χέρια μας μια φωτογραφία από την παιδική μας ηλικία. Από τότε που γεννήθηκαν τα έχουμε φωτογραφήσει εκατοντάδες χιλιάδες φορές. Έχουν πρόσβαση σε αμέτρητες φωτογραφίες, από όλες τις σημαντικές τους στιγμές, να γελάνε, να κλαίνε, να τρέχουν, να κοιμόνται, να παίζουν, να, να, να…
Εμείς από την άλλη, δεν έχουμε και τόσες φωτογραφίες από τα παλιά. Έτσι, κάθε φωτογραφία της παιδικής μας ηλικίας είναι πολύτιμη.
Πριν από λίγες μέρες οι γονείς μου μού έδειξαν καμιά 20αριά παλιές φωτογραφίες. Τις είχα όλες ξαναδεί, αλλά πολλά χρόνια πριν. Κόλλησα όμως με μία μαυρόασπρη που είμαι μέσα σε ένα συγκρουόμενο αυτοκινητάκι μαζί τον μπαμπά μου.
Φαίνεται ότι το καταδιασκεδάζω, το ίδιο κι εκείνος. Πόσο χάρηκα που την ξαναείδα… Τι πολύτιμο συναίσθημα να μπορείς να ξαναζήσεις μια τόσο όμορφη στιγμή από την παιδική σου ηλικία!
Με αφορμή τη γιορτή του πατέρα, μοιράζομαι εδώ τη φωτογραφία, με την προτροπή να αρχίσουμε όλοι οι γονείς να φωτογραφιζόμαστε περισσότερο με τα παιδιά μας. Γιατί ναι μεν κάποτε τα παιδιά μας θα «κληρονομήσουν» εκατομμύρια φωτογραφίες από την παιδική τους ηλικία, αλλά σε πόσες από αυτές θα είμαστε και εμείς μέσα;
Χρόνια πολλά μπαμπάδες. Απολαύστε την ημέρα. Διασκεδάστε, χαμογελάστε και φωτογραφηθείτε!
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Συμφωνώ απόλυτα!!!. Είχα διαβάσει ένα αντίστοιχο ποστ απο ένα αμερικάνικο blog, όπου η κόρη έψαχνε να βρει μια φωτογραφία της νερκής πλέον μητέρας της μαζί με την ίδια και δεν μπορούσε να βρει ούτε μια. Η μητέρα της ήταν αυτή που πάντα έβγαζε τις φωτογραφίες. Και από τότε προσπαθώ να μπαίνω και εγώ στο πλάνο που και που. 🙂
Πρέπει να το είχα διαβάσει αυτό το post, αν λέμε το ίδιο. Και με είχε ταρακουνήσει!