Οι παραλίγο πριγκίπισσες μάλωσαν! Κανένας όμως καυγάς δεν έχει ελπίδα ζωής, μετά από ένα ειλικρινές σημειωματάκι συγνώμης. Κι έτσι 10 μήνες μετά το περιβόητο Συγνώμη απλά, η Εβελίνα έγραψε τη συνέχεια: Συγνώμη, χιουμοριστικά. ΣΥΓΝΩΜΗ (ορθογραφημένο αυτή τη φορά) Ο ΜΙΣΤΙΚΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΣΟΥ… (ανορθόγραφο, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας!) ΜΑΝΑ, ΜΑΝΑ, ΤΟΥΡΟΥ, ΤΟΥΡΟΥΤΟΥ, ΜΑΝΑ, […]
Νομοθέτης “κοινηγιτού”, ετών 9
Όταν πήγαινα δευτέρα ή τρίτη δημοτικού και ήμουν πρόεδρος της τάξης, είχα τη φαεινή ιδέα να παίρνω στο σχολείο το αγαπημένο μου βιβλίο (που ήταν εκείνη την εποχή η Πίπη η Φακιδομύτη) και στα διαλείμματα να ανεβαίνω στην έδρα και να το διαβάζω στα παιδιά! Τι διάλειμμα και ιστορίες, είχαμε σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε! Είχα ανακαλύψει […]
“Δε θα ξαναδώσω ανόητες συμβουλές!”
Ήμασταν στο αυτοκίνητο, καθ’ οδόν προς συνάντηση με φίλους από blogs. Θα είχαμε όλοι μαζί μας τα παιδιά μας. Κάποιοι είναι στενοί φίλοι, αλλά κάποιοι θα συναντούσαν την Εβελίνα και την Εβίτα για πρώτη φορά. “Έχουν διαβάσει τόσα οι άνθρωποι για τις κόρες μου”, σκέφτηκα, “που κάτσε να δώσω καμιά συμβουλή για να σιγουρευτώ ότι […]
Η φλογέρα. Και το πήξιμο.
Όταν η Εβελίνα ήρθε από το σχολείο και μου είπε ότι χρειάζεται φλογέρα για το μάθημα της μουσικής χάρηκα! Ήξερα ότι υπήρχε ένας καλός λόγος που είχα κρατήσει τη δική μου φλογέρα όλα αυτά τα χρόνια. Την κατέβασα λοιπόν από το ράφι και της την παρέδωσα με μεγάλη χαρά. Υπολόγιζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Την […]
Δε θέλετε να μπείτε στη λίστα των “χρότερων”
Μπαίνοντας χθες το πρωί στο δωμάτιο της Εβίτας, είδα ότι είχε καρφιτσώσει στον πίνακα ανακοινώσεών της αυτό το σχεδιάγραμμα: Είχε χωρίσει τους φίλους της σε κατηγορίες και είχε βάλει τρία ονόματα στην στήλη “Αποτουςκαλιτερος” (=από τους καλύτερους), ένα στην “Αποτουςσεδονκαιτερς” (=από τους σχεδόν καλύτερους) και ένα στην “Αποτουςχροτερο” (=από τους χειρότερους). Τα ονόματα τα έχω σβήσει […]
