Θα φέρναμε παντού χαρά!

Είναι αυθόρμητη, χαρούμενη και αστεία. Προσδεθείτε για τις τελευταίες ατάκες της Εβίτας!

✔ Είμαστε στο μπαλκόνι και βλέπει πόσο ψηλά είμαστε.
“Μαμά, από εδώ πάνω θα τολμούσα να αυτοκτονήσω μόνο με αλεξίπτωτο.”

Συνεισφέρει και η Εβελίνα στη συζήτηση με τη δική της σκέψη: “Εγώ ούτε με αλεξίπτωτο. Δε θα προλάβαινε να ανοίξει μέχρι να φτάσω κάτω.”

✔ Σε γρούζωσα, σε γρούζωσα (=σε γρουσούζεψα)

✔ Εβίτα: Μαμά ήμουν χάλια όταν ήμουν νεογέννητο.
Εγώ: Δεν ήσουν χάλια!
Εβίτα: Μα με έχω δει. Ζαρωμένο και έκλαιγα με κλειστά μάτια. Χάλια!

✔ Τους έχει βάλει η δασκάλα να γράψουν λέξεις που να αρχίζουν από μπ,τσ,ψ, σπ κλπ κλπ
Στο “μπ” έχει γράψει: Τζάστιν Μπίμπερ.
Στο “ψ” έχει γράψει: Ψεματαράς
Στο “σπ” έχει γράψει: Σπα

✔ Είμαστε στο super-market και βγάζω 500άρικο να πληρώσω.
Εβίτα: Αληθινό είναι μαμά;
Εγώ: Ναι.
Εβίτα: Ωραίο είναι! Καλά και το ψεύτικο ωραίο είναι. Αλλά το αληθινό, ε; Πολύ πιο ωραίο!
Εγώ: Ε ναι!

Το ίδιο βράδυ
Εβίτα: Μαμά εκείνο που μου αρέσει στο πεντακοσάρικο είναι το ωραίο μωβέ του χρώμα!
Εγώ: Φανταστικό χρώμα!
Εβίτα: Αλήθεια, υπάρχει και “χίλιαρο” μαμά;

✔ Το “μαζέψιμο” των σταφυλιών λέγεται τρύγος!

✔ Εγώ: Μπράβο Εβίτα, έχεις μάθει πολλά πράγματα στο σχολείο. Τα συγκρατείς όλα, το μυαλό σου είναι σαν σφουγγάρι.
Εβίτα: Αν ήταν σαν σφουγγάρι θα ήταν κούφιο μαμά.

✔ Είμαστε οι δυο μας στο αυτοκίνητο και σε όλη τη διαδρομή μου ζητάει να τις λέω Αγγλικές λέξεις να κάνει spelling. (Είχε και κίνηση, τα είδα όλα… Όπως τότε που η Εβελίνα συνήθιζε να προσθέτει δυνατά τους αριθμούς των πινακίδων των αυτοκινήτων και μου έλεγε το σύνολο).  Ξέμεινα κάποια στιγμή από λέξεις και άρχισε να βρίσκει μόνη της από πινακίδες που έβλεπε στον δρόμο.

Εβίτα: Να σου κάνω spelling τον Cosmote;
Εγώ: Ναι.
Εβίτα: C-o-s-m-o-t-e. (Και προσθέτει και το motto σαν μπόνους στο τέλος) “Ο κόσμος μας εσύ!”  

✔ Παραμένοντας στο χώρο των διαφημίσεων
Ακούει διαφήμιση στο ραδιόφωνο που είναι τόσο χαμηλού επιπέδου που αδυνατώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν και έχει βγει στον αέρα. Οι άσχημοι χαρακτηρισμοί δεν επιτρέπονται στο σπίτι μας αλλά απηύδησε και είπε: “Μα καλά, ποιοι  κόπανοι τις έβγαλαν αυτές τις διαφημίσεις;”

✔ Εγώ: Εβίτα αυτή εδώ η μπλούζα έχει μία σκιά που δεν καθαρίζει.
Εβίτα: Ξέρω γιατί. Γιατί στο πάρτυ της Στέλλας που χορεύαμε λίμπο, ήταν τόσο χαμηλά το κοντάρι που αναγκάστηκα να συρθώ στο πάτωμα. Κι έτσι η μπλούζα λερώθηκε για πάντα.
(Βοήθειά μας)

✔ Μην εκπληκτείς μαμά! (= μην εκπλαγείς)

✔ Μαμά δεν έχεις αίσθηση του χιούμορ. Ούτε κόκκο χιούμορ δεν έχεις!

✔ Έχει μια αγωνία για το πώς θα είμαι όταν θα είμαι γιαγιά
“Μαμά θα είσαι ίδια όταν θα είσαι γιαγιά; Μόνο που θα είσαι λίγο μουχλιασμένη;”

✔ Την χτενίζω και μου ξαναθυμίζει να προσέχω τη δεξιά πλευρά του μυαλού της που βρίσκεται το Ninjago (περισσότερα στο ξεχωριστό post Στο μυαλό μιας επτάχρονης) Και μετά προσθέτει: “Εκτός αν αυτή η περιοχή βρίσκεται από την άλλη πλευρά του δικού μου μυαλού επειδή είμαι αριστερόχειρας…”

✔ Της εξηγώ για την αποταμίευση και ότι οι τράπεζες μας δίνουν τόκο (λέμε τώρα) γιατί επενδύουν τα χρήματα και μας επιστρέφουν ένα ποσοστό από τα κέρδη.
Εβίτα: Και τι είδους επενδύσεις κάνουν οι τράπεζες; Πώς βγάζουν περισσότερα χρήματα;
Εγώ: Ε με διάφορους τρόπους. Εσύ τι φαντάζεσαι;
Εβίτα: Ξέρω ‘γω; Αγοράζουν λεμόνια και φτιάχνουν λεμονάδες και τις πουλάνε και κερδίζουν;

✔ Εβίτα: Όλο μακαρόνια, μακαρόνια, μακαρόνια. Βαρέθηκα!
Εγώ: Έχεις δίκιο Εβίτα. Πες μου τι φαγητό θέλεις να σου φτιάξω αύριο.
Εβίτα: Δεν ξέρω.
Εγώ: Θέλεις μπιφτέκια; Θέλεις μπριζόλα; Θέλεις… (και αραδιάζω καμιά δεκαριά φαγητά)
Εβίτα: Δε θέλω τέτοια. Μακαρόνια θέλω!

✔ Εβίτα:  Να σου πω τι ήθελα πάντα;
Εγώ: Ναι.
Εβίτα: Κινητό.
Εγώ: Θα έχεις μια μέρα Εβίτα!
Εβίτα: Θα παίρνω τις φίλες μου για να κάνουμε πάρτυ!

✔ Μαμά είσαι ξεπερασμένη.

✔ Είμαστε σε πάρκινγκ αυτοκινήτων δίπλα σε σταθμό μετρό και περνάμε από τις θέσεις στάθμευσης ΑΜΕΑ που είναι όλες πιασμένες
Εβίτα: Μαμά τρελάθηκαν αυτοί οι άνθρωποι και πάρκαραν εδώ τα  αυτοκίνητά τους;
Εγώ: Δεν ξέρεις Εβίτα, μπορεί να έχουν το δικαίωμα να έχουν παρκάρει εδώ. Αν όμως δεν έχουν το δικαίωμα και έχουν αφήσει τα αυτοκίνητά τους εδώ είναι λάθος. Και παράνομο.
Εβίτα: Τι εννοείς;
Εγώ: Εννοώ ότι αυτά μπορεί να είναι αυτοκίνητα ανθρώπων με αναπηρικό καροτσάκι για παράδειγμα. Να έφτασαν εδώ με το αυτοκίνητό τους και μετά να πήγαν με το καροτσάκι τους στο μετρό.
Εβίτα: Ααααα! Εγώ νόμιζα ότι αυτές είναι θέσεις  για να αφήνουν το καροτσάκι τους.
Εγώ: Όχι Εβίτα. Αν άφηναν εδώ το καροτσάκι τους, πώς θα έφταναν στο μετρό;
Εβίτα: Κουτσαίνοντας.

✔ Εβίτα: Μαμά αν μας κάνεις ένα αδελφάκι αγόρι, θα είμαστε πιο ισορροπημένοι!
Εγώ: Γιατί Εβίτα;
Εβίτα: Γιατί στον κόσμο τα αγόρια είναι λιγότερα από τα κορίτσια. Θα ισορροπήσουμε κάπως.

Και συνεχίζει:
“Θα του μάθουμε να του αρέσει η Barbie Mariposa. Και θα του μάθουμε να μισεί τα Hot Wheels.”

✔ Μαμά κοίτα ένα κουλάτο ντοσιέ!

✔ Εβίτα: Μια φορά έδωσα χαστούκι στον εαυτό μου γιατί έκλαιγα και ήθελα να ηρεμήσω.
Εγώ: Δούλεψε;
Εβίτα: Δούλεψε.

✔ Μαμά φαντάζεσαι να ήμασταν εσύ κι εγώ δήμαρχοι; Και να κυβερνούσαμε την πόλη; Θα φέρναμε παντού χαρά!

Photo by TonyVC