Όταν η Εβίτα ήταν 7,5 χρονών μου είχε μια μέρα ζητήσει να την περιμένω. «Τι εννοείς να σε περιμένω Εβίτα;» τη ρώτησα. «Θέλω να με περιμένεις μαμά. Θέλω να με περιμένεις να γεράσω και να πεθάνουμε μαζί. Κι έτσι τα εγγονάκια μου θα σε γνωρίσουν. Δε θα χρειαστεί να σε δουν μόνο σε φωτογραφία…»
Ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές… Ένιωσα έναν κόμπο στο λαιμό, ένιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν και δεν ήξερα τι να πω – απλά της έσφιγγα το χέρι.
Ο χρόνος, ο χρόνος που δεν μπορούμε να σταματήσουμε, ο χρόνος που περνάει γρηγορότερα από όσο θα θέλαμε, είναι πολύτιμος. Και είναι συγκινητικό όταν τα παιδιά μας μάς δείχνουν πόσο λαχταρούν να βρίσκονται μαζί μας.
Δείτε το παρακάτω βίντεο, με πρωταγωνιστή ένα αγόρι και τη μαμά του… Αγγίζει ευαίσθητες χορδές και μας υπενθυμίζει ότι το κάθε λεπτό μετράει.
Αφήστε μια απάντηση