Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο

Πριν από λίγες μέρες έκλεισε τα 9 και την έπιασε ήδη νοσταλγία για τα 8…
– Τι ωραία που ήταν μαμά στα 8…
– Ναι ε;
– Ναι… Μακάρι να ξαναγινόμουν 8. Ήταν ωραία…

Εβίτα 9, στις τελευταίες της ατάκες!

✔ Πράγματα που δεν τα προσέχει κανείς άλλος εκτός από εκείνη:
Μαμά σήμερα έχουμε: 15-1-14. Αν βάλεις ίσον αντί για την τελευταία παύλα, θα βγει 15-1=14

✔ Την αφήνω στο τένις.
Bye τώρα μάνα. Ξουξούδια τώρα.

✔ Μου ζητάει να την ελέγξω στο λεξιλόγιο που έχει να μάθει για τα Αγγλικά. Έχω το βιβλίο και κάνω ερωτήσεις:
Εγώ: Εβίτα, τι είναι pound; (=λίρα, στερλίνα)
Εβίτα: Είναι μουσικό όργανο;
Εγώ: Όχι.
Εβίτα: Ε τότε δε θυμάμαι.
Εγώ: Λίρα.
Εβίτα: Στο είπα ότι ήταν μουσικό όργανο!

✔ Διάλογος με την αδελφή της
Εβελίνα: Ουπς.
Εβίτα: Ξεούπς.
Εβελίνα: Δεν υπάρχει αυτή η λέξη.
Εβίτα: Υπάρχει στο λεξιλόγιό μου.

✔ Βλέποντάς με να ράβω ένα σιδερότυπο (δεν της ταίριαζε η εικόνα να με βλέπει να ράβω): Γριεύεις. (=γερνάς)

✔ Μπαίνει στο γραφείο μου και την κοιτάζω με έντονο ύφος. (Τους είχα πει να μη με διακόψουν!)
«Ήρθα ειρηνικά ΟΚ?»
Συνεχίζω να την κοιτάζω έντονα.
«Ώρα για υποχώρηση…»

✔ Μαλώνοντας με την αδελφή της ξεκαθαρίζει: «Διαγραφή από Εβιτίσια αγάπη!»

✔ Άλλη φορά, πάλι μαλώνοντας λέει στην αδελφή της: «Αγενέστατη!»

✔ Την παραμονή Πρωτοχρονιάς: «2013 θα σε έχω μέσα στην καρδιά μου. Όπως και το 2005.» (χρονιά γέννησής της)

✔ Οι ζέβρες είναι άσπρες με μαύρες ρίγες ή μαύρες με άσπρες ρίγες;

✔ Εβίτα: Ας πούμε ότι είχα αγόρι και δεν ήθελα να το μάθεις. Και ας πούμε ότι θέλαμε να κλείσουμε ραντεβού. Ξέρεις τι θα έκανα;
Εγώ: Τι Εβίτα;
Εβίτα: Θα έπαιρνα ένα word και θα του έγραφα το μέρος. Πριν να το σώσω όμως, θα επέλεγα το μήνυμα και θα του άλλαζα τη γραμματοσειρά. Θα έβαζα τα σύμβολα! (wingdings κλπ). Κι εκείνος μετά όταν θα το έπαιρνε, θα έβαζε πάλι την κανονική γραμματοσειρά για να διαβάσει το μέρος.

✔ Εβίτα: Μαμά ξέρεις τι θα κάνω μια μέρα; Θα τους φρικάρω όλους στο σχολείο. Θα αλλάξω προσωπικότητα. Ξέρεις που κάνω συνέχεια αστεία και τέτοια; Ε δε θα κάνω τίποτα. Θα είμαι σαν μία γιαγιά στο σχολείο.
Εγώ: Γίνεται αυτό Εβίτα;
Εβίτα: Γίνεται! Αλλά μην ανησυχείς στο σπίτι θα είμαι κανονική.

✔ Εβίτα: Έχεις πρόβλημα βρε μαμά;
Εγώ: Ναι.
Εβίτα: Πάρε χαρτί και λύσ’ το.

✔ Τους εξηγώ πώς παλιά υπήρχαν πολύ περισσότερες παιδικές ασθένειες από όσες υπάρχουν τώρα και ότι εγώ όταν ήμουν μικρή είχα περάσει πολλές από αυτές.
Εγώ: Ήμασταν συνέχεια άρρωστοι! Αλλά τώρα έχετε κάνει εμβόλια για όλες αυτές τις ασθένειες και δεν τις περνάτε. Υπήρχαν για παράδειγμα ιλαρά, ανεμοβλογιά… Kαι πολλές ακόμα…
Εβίτα: Ουλίτιδα;

✔ Στο αυτοκίνητο επιστρέφοντας από την ταινία Frozen τις ρωτάω:
«Κορίτσια τι λέτε; Είχε ηθικό δίδαγμα η ταινία;»
Εβίτα: «Ναι. Καμιά φορά πρέπει να βαράμε τους άντρες.»

Photo by Peter Smile