Ζητάω τις προάλλες από την Εβίτα να μου φέρει να δω τα μαθήματά της. Στην ιστορία είχε να απαντήσει σε κάποιες ασκήσεις, στο βιβλίο των ασκήσεών της.
Η ερώτηση της πρώτης άσκησης ήταν: «Νομίζεις ότι βοήθησε το νόμισμα την ανάπτυξη του εμπορίου; Ποια είναι η γνώμη σου;»
Ο διαθέσιμος χώρος για την απάντηση ήταν 7 γραμμές. Η απάντηση της Εβίτας ήταν μονολεκτική: «ΌΧΙ!!!» με τρία θαυμαστικά.
Δεν είχα διαβάσει τη θεωρία, αλλά το να μην βοήθησε το νόμισμα στην ανάπτυξη του εμπορίου, δε μου φαινόταν λογικό. Επιπλέον η απάντηση κανονικά θα έπρεπε να είναι… περιφραστικότερη!
«Εβίτα, τι είναι αυτό; Κάτι δεν μου πάει καλά εδώ. Έχει 7 γραμμές, δεν νομίζω ότι ζήταγε μονολεκτική απάντηση. Φέρε τη θεωρία να δούμε τι λέει.»
Μου φέρνει τη θεωρία. Τη διαβάζουμε μαζί. Η θεωρία πράγματι δεν το αναφέρει ξεκάθαρα. Μιλάει όμως για τα πρώτα νομίσματα. Μιλάει και για την ανάπτυξη του εμπορίου. Σίγουρα θα τους το είχε εξηγήσει και η δασκάλα στην τάξη. Προσπαθώ να της εξηγήσω πώς γίνονταν παλιά οι εμπορικές συναλλαγές: «Εσύ είχες μήλα, αλλά ήθελες πορτοκάλια. Πήγαινες σε κάποιον που είχε πορτοκάλια και ανταλλάσσατε. Αλλά αυτό γινόταν κάπως περίπλοκο, όταν εσύ είχες μήλα αλλά χρειαζόσουν κάποιου άλλου είδους προϊόντα. Καταλαβαίνεις ποιο ήταν το πρόβλημα;»
«Ναι μαμά.»
«Οπότε τι λες; Τι θα έπρεπε να έχεις απαντήσει στην ερώτηση;»
Παίρνει το βιβλίο σβήνει το «όχι» και ξαναγράφει την απάντηση:
«Ναι! Γιατί ποιο το νόημα να ανταλλάσσεις φακές με πορτοκάλι ας πούμε. Καλύτερα να παίρνεις το ένα (νόμισμα) παρά να το ανταλλάσσεις με κάτι άλλο.»
Ε τι; Το κατάλαβε, δεν το κατάλαβε; Διασκεδάζω πολύ ας πούμε.
Αφήστε μια απάντηση