Ανυπομονώ ιδιαίτερα να δω τι θα γίνουν οι κόρες μου όταν μεγαλώσουν. Δε θα προσπαθήσω να τις επηρεάσω. Θα προσπαθήσω να τους δώσω πολλά ερεθίσματα ώστε να καταλάβουν τι είναι αυτό που τις γεμίζει και να ασχοληθούν με αυτό. Η Εβελίνα λέει ότι θέλει να γίνει συγγραφέας. Πηγαίνει βέβαια ακόμα δημοτικό αλλά για την ώρα γράφει αδιάκοπα όλη μέρα, σε τετράδια, υπολογιστή και internet – σαν να μου φαίνεται ότι την γεμίζει!
Πρόσφατα κάναμε μία κουβέντα για το θέμα και την προέτρεψα να μην περιμένει να μεγαλώσει για να γράψει βιβλίο, να αρχίσει να το γράφει ΤΩΡΑ. Και εκείνη με άκουσε και άρχισε ήδη να το γράφει. Ξεκίνησε όμως αντίστροφα. Από το (χιουμοριστικό φυσικά) βιογραφικό σημείωμα και τις ευχαριστίες! Ε τι; Ή πιστεύεις ότι το όνειρό σου θα γίνει πραγματικότητα ή δεν το πιστεύεις!
Το βιογραφικό σημείωμα:
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από την ταλαντούχα, όμορφη και AWESOME Εβελίνα. “Μου έχουν στερηθεί αρκετά πράγματα στη ζωή” δηλώνει η ίδια. “Ας πούμε όπως η πολλή πίτσα και τα φιστίκια.”
Παρ’ όλες τις δυσκολίες καταφέρνει να γράψει ένα βιβλίο κάθε βράδυ από λίγο, το οποίο σύντομα έγινε best-seller.
Η παθιασμένη με ninja Εβελίνα ήταν πάντα γυμνασμένη κι ας έτρωγε πατατάκια.
Οι ευχαριστίες:
Ευχαριστώ εαυτέ μου!!!
Έχει προφανώς υιοθετήσει το motto ότι πίσω “Πίσω από κάθε επιτυχημένη γυναίκα βρίσκεται… ο εαυτός της”!
Παρ’ όλα αυτά έχω ένσταση! Και πρέπει να διεκδικήσω το μερίδιο της επιτυχίας που μου αναλογεί. Για του λόγου το αληθές, θα σας θυμίσω εκείνο το post που είχα γράψει το 2008 με τίτλο Έχετε μήνυμα. Η Εβελίνα πήγαινε τότε Νηπιαγωγείο και ήταν η πρώτη φορά χρησιμοποίησε γραπτό λόγο για να επικοινωνήσει μαζί μου. Είχα δώσει σε εκείνη και στην αδελφή της ρητή εντολή να μη μου μιλήσουν γιατί έπρεπε να ακούσω ένα podcast. Και είχα βάλει τα ακουστικά και είχα απομονωθεί. Εκείνη λοιπόν, δε μου μίλησε, μου έγραψε το επείγον που την απασχολούσε: “Πρέπει να φάω βιταμίνη”.
2008: Πρώτο γραπτό μήνυμα της Εβελίνας
Ελπίζω λοιπόν, όταν κάποτε εκδοθεί το best-seller να με θυμηθεί στις ευχαριστίες. Και να γράψει κάτι σαν “Ευχαριστώ τη μάνα, γιατί όταν ήμουν πεντέμιση-έξι ήθελε μια μέρα να ακούσει ένα podcast και με ανάγκασε να ζητήσω τη βιταμίνη μου γραπτά. Και από εκείνη την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω, δεν έχω σταματήσει”.
Ε ναι… Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
Κάτι τέτοια κάνουν τα παιδιά και μας θυμίζουν σε μας τους μεγάλους πως δεν πρέπει να σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε και να προσπαθούμε για τα όνειρά μας. Εμένα πάντως η Εβελίνα, με τσίγκλισε…..
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Με εμπνέει απίστευτα ο τρόπος σκέψης των παιδιών!
Εγώ θα πω ότι πίσω από δημιουργικά και ευφάνταστα παιδιά, με ανοιχτό μυαλό, που πιστεύουν στον εαυτό τους και στις δυνατότητές τους, κρύβονται γονείς που προσπαθούν να τους τα εμφυσήσουν όλα αυτά!
Καλημέρα
Ελένη
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ. Δεν ξέρω αν έχω συμβάλει ή όχι, αλλά δε θα σταματήσω να προσπαθώ! 🙂
Πρέπει να ωθουμε τα παιδια να κηνυγήσουν τα όνειρά τους. Δεν εχει σημασία αν θα τα καταφέρουν. Το ταξίδι αξίζει περισσότερο.
Έτσι ακριβώς! 🙂