Συζητάμε με την Εβελίνα για το τελευταίο της post και μου λέει πόσο πολύ της αρέσει να γράφει.
«Το βλέπω» της λέω. «Όπως είπες εσύ η ίδια τις προάλλες, το ‘χεις μέσα σου».
«Το ξέρω» απαντάει. «Ξέρεις κάτι τι μαμά; Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω και συγγραφέας».
«Και βέβαια να γίνεις!» απαντάω. «Να σου πω όμως κάτι που θα σου ανοίξει το μυαλό;»
«Ναι».
«Δε χρειάζεται να περιμένεις να μεγαλώσεις για να γίνεις συγγραφέας. Γράψε το βιβλίο ΤΩΡΑ! Ποιος είπε ότι πρέπει να περιμένεις; Γράψε το εσύ και μη σε νοιάζει. Θα αναλάβω να το στείλω εγώ σε εκδοτικές.»
Χάρηκα που της το είπα αυτό, γιατί νόμιζα ότι με αυτόν τον τρόπο «της άνοιξα το μυαλό». Παρ’ όλα αυτά η απάντησή της μου απέδειξε ότι μια χαρά ανοιχτό μυαλό έχει. Ίσως εγώ χρειάζεται να μάθω να σκέφτομαι ακόμα πιο μεγαλόπνοα: «Ναι, αλλά θα χρειαστεί να το μεταφράσουμε στα Αγγλικά και να το στείλουμε σε ξένες εκδοτικές. Δε θέλω να διαβάσουν το βιβλίο μου μόνο όσοι διαβάζουν Ελληνικά.»
Νέα γενιά: Έξυπνα παιδιά, με πολλά ταλέντα που έχουν μεγάλα όνειρα και που έχουν συνειδητοποιήσει ότι ζούμε σε μία παγκόσμια γειτονιά. Είμαι πολύ αισιόδοξη για το μέλλον.
Photo by woodleywonderworks
Από τα πιο ωραία blog που διαβάζω. Πολλά πολλά μπράβο!!!!!
Ευχαριστώ πολύ! 🙂
Μια χαρά τα λέει το παιδί
Φιλάκια …
Thank you. Καλημέρα!
Μένω στις τελευταίες σου 2 γραμμές. Καλημέρα ‘Άσπα!
Έτσι ακριβώς… Καλημέρα Ασπασία!