Έκανε χθες η Εβίτα ένα ξεκαθάρισμα στη ντουλάπα της και ξετρύπωσε κάποιες κατασκευές που είχε κάνει στο νηπιαγωγείο για μένα αλλά μετά τις είχε κρατήσει η ίδια. (Το έκανε συνέχεια αυτό).
Μου έφτιαχνε δεκάδες τέτοιες κατασκευές κάθε μέρα. Έκοβε, ζωγράφιζε, κόλλαγε και άφηνε τη δημιουργικότητά της να καλπάσει. Έχω κρατήσει πολλές από αυτές, αλλά είχα καιρό να τις δω. Κι έτσι χθες μόλις είδα τη συγκεκριμένη ένιωσα μια μικρή νοσταλγία.
“ΣΑγΑΠΟ ΠΟΛΙ ΜαΜα” μου έγραφε με ένα συνδυασμό κεφαλαίων και πεζών αλλά και με ορθογραφικά λάθη. Συνειδητοποιώ τώρα ότι δε θα μου άρεσε τόσο, αν δεν είχε τα ορθογραφικά. Προσπαθούμε καμιά φορά απεγνωσμένα να τα κάνουμε όλα τέλεια, να διορθώσουμε τα λάθη, να διορθώσουμε τους άλλους, να διορθώσουμε τα παιδιά μας.
Δε λέω φυσικά ότι πρέπει να γράφουμε ανορθόγραφα ή ότι πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι. Απλά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και συνειδητοποιείς ότι καμιά φορά η ομορφιά είναι στις ατέλειες. Οι ατέλειες είναι αυτές που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε και μας δίνουν τη μοναδικότητά μας. Ας τις αγαπήσουμε.
Αφήστε μια απάντηση