Η αξία μιας ανάμνησης

«Κάθε μέρα της ζωής μας καταθέτουμε στην τράπεζα των αναμνήσεων των παιδιών μας» είπε ο  Charles R. Swindoll. Δεν είμαστε απλά γονείς, είμαστε δημιουργοί αναμνήσεων προσθέτω κι εγώ. Η αλήθεια είναι ότι το ρόλο μου ως «καταθέτη» ή δημιουργού αναμνήσεων τον έχω πάρει πολύ σοβαρά. Για του λόγου το αληθές στο σπίτι μας βάζουμε κάθε μέρα τις καλύτερες αναμνήσεις στο βάζο των αναμνήσεων. Και για αυτό ενθουσιάστηκα τόσο όταν είδα την ταινία Τα μυαλά που κουβαλάς γιατί επιβεβαίωσε αυτό ακριβώς: ότι η δουλειά μας ως γονείς είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να δημιουργήσουν χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις που θα τα συντροφεύουν σε όλη τους τη ζωή.

Στις διακοπές του Πάσχα πήγαμε στο σπίτι των γονιών μου στην Εύβοια και εκεί ξετρύπωσα ένα παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι. Μόλις το είδα τινάχτηκα. Ξανάγινα αυτόματα παιδί! Ήταν το Mastermind ένα από τα αγαπημένα επιτραπέζια της παιδικής μου ηλικίας.

Αμέσως θέλησα να το παίξω με τα παιδιά μου. Η Εβίτα εκείνη την ώρα έκανε κάτι άλλο, αλλά η Εβελίνα έπαιξε μαζί μου, δύο ολόκληρες παρτίδες (του ενός λεπτού η κάθε μία). Μετά βαρέθηκε!

Φαίνεται ότι τα σημερινά παιδιά θέλουν διαφορετικές προκλήσεις. Ή ίσως το παραβρήκε εύκολο – δεν ξέρω. Παρ’ όλα αυτά όταν ανέβασα τη φωτογραφία του Mastermind στο instagram και στο facebook έγινε χαμός από σχόλια. Για το πώς το Mastermind ήταν και δικό σας αγαπημένο παιχνίδι. Κάποιοι εξακολουθείτε να το παίζετε. Κάποιοι είχατε ξεχάσει την ύπαρξή του και ξαφνικά η φωτογραφία σας το θύμισε. Κάποιοι το παίζετε online ή έχετε κατεβάσει app Mastermind στο κινητό.

Θα μοιραστώ κι εγώ μια ανάμνηση που έχω με το Mastermind. Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα που παίζουμε Mastermind  με το μπαμπά μου, στο χαλί μπροστά στο τζάκι. Θυμάμαι ότι στο ραδιόφωνο έπαιζε «Μαρία με τα κίτρινα». Και ο λόγος που το θυμάμαι είναι επειδή εκείνη την στιγμή κοιτούσα το κίτρινο πούλι και μου φάνηκε αστείο που έπαιζε αυτό το τραγούδι (σκέψου να με έλεγαν και Μαρία).

Και αυτή η ανάμνηση, να παίζω με τον μπαμπά μου Mastermind στο χαλί και στο ραδιόφωνο να παίζει «Μαρία με τα κίτρινα», μου έχει εντυπωθεί. Ειλικρινά δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν παίζαμε συχνά με τον μπαμπά μου το συγκεκριμένο παιχνίδι ή όχι – υποθέτω ότι παίζαμε. Από την άλλη πιθανόν η αγάπη που έχω για το παιχνίδι να προέρχεται από τις φορές που το έπαιζα με τον αδελφό μου ή με τα ξαδέλφια μου. Δεν είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου γιατί το θεωρώ τόσο αγαπημένο. Δε θυμάμαι καμία άλλη στιγμή με το παιχνίδι παρά μόνο τη συγκεκριμένη. Και αν με έβαζες να σου περιγράψω τι θυμάμαι από το Mastermind βάζω στοίχημα ότι θα σου έλεγα «Το παίζαμε με τον μπαμπά μου συνέχεια»!

Ας κάνουμε λοιπόν μία συνειδητή προσπάθεια να δημιουργούμε καθημερινά χαρούμενες αναμνήσεις με τα παιδιά μας. Δεν ξέρεις ποτέ ποια ανάμνηση θα τους εντυπωθεί. Μια φορά μπορεί να καθίσεις στο χαλί να παίξεις μαζί τους και να γίνει μία από τις καλύτερες αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων.