«Κάθε μέρα της ζωής μας καταθέτουμε στην τράπεζα των αναμνήσεων των παιδιών μας» είπε ο Charles R. Swindoll. Δεν είμαστε απλά γονείς, είμαστε δημιουργοί αναμνήσεων προσθέτω κι εγώ. Η αλήθεια είναι ότι το ρόλο μου ως «καταθέτη» ή δημιουργού αναμνήσεων τον έχω πάρει πολύ σοβαρά. Για του λόγου το αληθές στο σπίτι μας βάζουμε κάθε μέρα τις καλύτερες αναμνήσεις στο βάζο των αναμνήσεων. Και για αυτό ενθουσιάστηκα τόσο όταν είδα την ταινία Τα μυαλά που κουβαλάς γιατί επιβεβαίωσε αυτό ακριβώς: ότι η δουλειά μας ως γονείς είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να δημιουργήσουν χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις που θα τα συντροφεύουν σε όλη τους τη ζωή.
Στις διακοπές του Πάσχα πήγαμε στο σπίτι των γονιών μου στην Εύβοια και εκεί ξετρύπωσα ένα παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι. Μόλις το είδα τινάχτηκα. Ξανάγινα αυτόματα παιδί! Ήταν το Mastermind ένα από τα αγαπημένα επιτραπέζια της παιδικής μου ηλικίας.
Αμέσως θέλησα να το παίξω με τα παιδιά μου. Η Εβίτα εκείνη την ώρα έκανε κάτι άλλο, αλλά η Εβελίνα έπαιξε μαζί μου, δύο ολόκληρες παρτίδες (του ενός λεπτού η κάθε μία). Μετά βαρέθηκε!
Φαίνεται ότι τα σημερινά παιδιά θέλουν διαφορετικές προκλήσεις. Ή ίσως το παραβρήκε εύκολο – δεν ξέρω. Παρ’ όλα αυτά όταν ανέβασα τη φωτογραφία του Mastermind στο instagram και στο facebook έγινε χαμός από σχόλια. Για το πώς το Mastermind ήταν και δικό σας αγαπημένο παιχνίδι. Κάποιοι εξακολουθείτε να το παίζετε. Κάποιοι είχατε ξεχάσει την ύπαρξή του και ξαφνικά η φωτογραφία σας το θύμισε. Κάποιοι το παίζετε online ή έχετε κατεβάσει app Mastermind στο κινητό.
Θα μοιραστώ κι εγώ μια ανάμνηση που έχω με το Mastermind. Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα που παίζουμε Mastermind με το μπαμπά μου, στο χαλί μπροστά στο τζάκι. Θυμάμαι ότι στο ραδιόφωνο έπαιζε «Μαρία με τα κίτρινα». Και ο λόγος που το θυμάμαι είναι επειδή εκείνη την στιγμή κοιτούσα το κίτρινο πούλι και μου φάνηκε αστείο που έπαιζε αυτό το τραγούδι (σκέψου να με έλεγαν και Μαρία).
Και αυτή η ανάμνηση, να παίζω με τον μπαμπά μου Mastermind στο χαλί και στο ραδιόφωνο να παίζει «Μαρία με τα κίτρινα», μου έχει εντυπωθεί. Ειλικρινά δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν παίζαμε συχνά με τον μπαμπά μου το συγκεκριμένο παιχνίδι ή όχι – υποθέτω ότι παίζαμε. Από την άλλη πιθανόν η αγάπη που έχω για το παιχνίδι να προέρχεται από τις φορές που το έπαιζα με τον αδελφό μου ή με τα ξαδέλφια μου. Δεν είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου γιατί το θεωρώ τόσο αγαπημένο. Δε θυμάμαι καμία άλλη στιγμή με το παιχνίδι παρά μόνο τη συγκεκριμένη. Και αν με έβαζες να σου περιγράψω τι θυμάμαι από το Mastermind βάζω στοίχημα ότι θα σου έλεγα «Το παίζαμε με τον μπαμπά μου συνέχεια»!
Ας κάνουμε λοιπόν μία συνειδητή προσπάθεια να δημιουργούμε καθημερινά χαρούμενες αναμνήσεις με τα παιδιά μας. Δεν ξέρεις ποτέ ποια ανάμνηση θα τους εντυπωθεί. Μια φορά μπορεί να καθίσεις στο χαλί να παίξεις μαζί τους και να γίνει μία από τις καλύτερες αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων.
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Τι μου θύμησες Άσπα! Έχω κι εγώ μια ανάμνηση με το Master Mind. Είμαστε στη βεράντα του πατρικού μου στην Αιδηψό και παίζουμε με την αδερφή μου. Αυτή μου βάζει κι εγώ ψάχνω. Όμως δίπλα της έχει μια κατσαρόλα γιατί …καθαρίζει φασολάκια. Και τα πούλια καθρεφτίζονται στην κατσαρόλα κι εγώ τα βλέπω και την κερδίζω ξανά και ξανά! Και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως το κάνω! Και μετά τους εξηγώ και γελάμε όλοι πάρα πολύ!
Χαχαχαχα…. Απίστευτο Ελένη! Έχω ρίξει ένα γέλιο… Δεν γίνονται αυτά! χαχα…
Η ώρα είναι 22:34, ώρα Μονάχου και εδώ και ώρα ψάχνω να βρω που μπορώ να αγοράσω το master mind ένα από τα πολύ λίγα παιχνίδια που θυμάμαι να απολαμβάνω ως παιδι. Και πέφτω στο άρθρο σου!! Σ’αγαπώ!! Καλή χρονιά
Καλή χρονιά Κατερίνα! Χαίρομαι που έπεσες στο άρθρο μου κι ελπίζω να τα λέμε!
Πράγματι η κάθε μέρα η κάθε στιγμή μπορεί να δημιουργήσει ανάμνηση στο παιδί. Μπορεί για μας ένα περιστατικό,ένα παιχνίδι,ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά ένα τραγούδι για μας να είνα απλες στιγμές,αλλά για το παιδί μπορεί να γίνει μια ανάμνηση και κάποια στιγμή ενώ αυτό θα αναφερθεί στο τότε Εμείς ούτε που θα τη θυ μομαστε.Αυτό το έχω ζήσει με τις κόρες μου που και τώρα που πλέον είναι μεγάλες,πολλές φορές αναπολούμε παλιά,θυμούνται πράγματα για τα παιδικά τους χρόνια που εγώ ούτε θυμάμαι και είναι σαν να μη συνε βησαν ποτέ. Γι’αυτό πολύ σωστά λες ας φροντίσουμε να δημιουργήσουμε όμορφες ανάμνησεις στα παιδιά.(εγώ στα εγγόνια μου)
Είμαι σίγουρη ότι θα συμβεί και σε εμένα αυτό (να μη θυμάμαι στιγμές). Συμβαίνει ήδη εδώ μου τα λέμε!
Ευτυχώς τα σημαντικά τα σημειώνω εδώ στο blog κι έτσι δε θα τα ξεχάσω.
Με τα εγγόνια ας είναι ακόμα πιο γλυκές οι αναμνήσεις! 🙂
Εγώ δεν το έχω παίξει ποτέ αυτό το παιχνίδι! Όμως θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στο θέμα το αναμνήσεων! Πολλές φορές πασχίζουμε να οργανώσουμε κάποιες δραστηριότητες με τα παιδιά, ή πολλές φορές πιστεύουμε ότι όταν κάτι επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα θα κάνει την ανάμνηση πιο “σίγουρη”. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα τελικά! Μπορεί μια απλή στιγμή να είναι μια ανάμνηση τόσο έντονη που να χαρακτεί στην μνήμη τους (κι όχι απαραίτητα στη δική μας φυσικά!)
Kathy
Έτσι ακριβώς όπως το λες είναι Κατερίνα! Κάποτε, θα μάθουμε… 🙂
Το είχα κι εγώ μικρός και το παίζαμε αρκετά. Ωραίο παιγνίδι. Θυμάμαι είχαμε κι ένα ταξιδιού με πολύ μικρά πούλια. Η αλήθεια είναι πως με όλα αυτά τα παιχνίδια που ταΐζουμε τα παιδιά μας σήμερα το master mind φαίνεται ταπεινό. Παρόμοιες αναμνήσεις έχω κι εγώ από τον merlin που ήταν το πρώτο μου ηλεκτρονικό παιχνίδι που είχα γράψει κάποτε στο blog μου https://cghera.wordpress.com/2014/11/27/merlin/
Ωραίο το ταξίδι σου πίσω στο χρόνο και οι σκέψεις σου για τον merlin στο post… Εμένα τα πρώτα μου βήματα σε ηλεκτρονικό παιχνίδι εκείνα τα χρόνια ήταν μέσω του atari. Μου φαινόταν τότε το υπέρτατο επίτευγμα της τεχνολογίας!