Χθες ήμουν καλεσμένη στην πρεμιέρα του Captain Fantastic, που είναι μία από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του Φεστιβάλ των Καννών. Πρόκειται για την ιστορία ενός μπαμπά, του Μπεν, που μεγαλώνει τα έξι του παιδιά βαθιά μέσα στο δάσος μακριά από τον πολιτισμό.
Ήταν μια συνειδητή απόφαση που πήραν κάποτε με τη σύζυγό του, προκειμένου να προσφέρουν στα παιδιά τους μια αγνή παιδική ηλικία.
Για μένα που είμαι μαμά και έβλεπα την ταινία μέσα από τα μάτια ενός γονιού, η ταινία ήταν πολύ δυνατή. Παρ’ όλο που δε θα ήθελα ποτέ να ζήσουμε μακριά από τον πολιτισμό, σύγκρινα συνεχώς τον τρόπο ζωής τους με τον δικό μας. Και υπήρχαν σημεία στα οποία τα κατάφερναν όντως καλύτερα!
Τα παιδιά παρόλο που δεν πήγαιναν σχολείο είχαν απίστευτες γνώσεις, μιλούσαν ξένες γλώσσες, ήταν συνέχεια με ένα βιβλίο στο χέρι και συζητούσαν διαρκώς με τον μπαμπά τους αυτά που διάβαζαν και μάθαιναν. Είχαν μάθει να είναι υπεύθυνα, να είναι ικανοποιημένα με τα απλά, να διασκεδάζουν κάθε βράδυ τραγουδώντας και χορεύοντας γύρω από τη φωτιά.
Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα. Η καθημερινότητά τους ήταν σκληρή. Κυνηγούσαν για να φάνε, δεν είχαν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και υστερούσαν σε κοινωνικές δεξιότητες.
Και παρ’ όλο που ο Μπεν πίστευε στον τρόπο ζωής που επέλεξε για την οικογένειά του, όταν αναγκάστηκαν να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι στον πολιτισμό, μπήκε σε σκέψεις και διλήμματα.
Ήταν μια ταινία που με γέμισε κι εμένα σκέψεις. Για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός. Για το ποιος είναι ο σωστότερος τρόπος για να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Για τα λάθη που κάνουμε στο μεγάλωμά τους. Για τις αποφάσεις μας και πώς επηρεάζουν τη ζωή τους. Για το φόβο μας ότι θα πάρουμε τη λάθος απόφαση.
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα στο μεγάλωμα των παιδιών. Ούτε είναι απόλυτα ξεκάθαρο τι είναι σωστό και τι λάθος. Καμιά φορά παραλληλίζω το μεγάλωμα των παιδιών με την πτήση ενός αεροπλάνου. Ένα αεροπλάνο βρίσκεται εκτός πορείας το 90% της πτήσης. Ο ρόλος του πιλότου είναι να κάνει συνεχώς ρυθμίσεις για να το επαναφέρει στη σωστή του πορεία ώστε να φτάσει στον προορισμό του και να προσγειωθεί με ασφάλεια. Στην πτήση «μεγάλωμα των παιδιών» θα είμαστε κι εμείς εκτός πορείας το 90% της διαδρομής. Ως πιλότοι όμως, οφείλουμε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, να συμβουλευόμαστε τα μηχανήματά μας και να κάνουμε κι εμείς συνεχώς ρυθμίσεις ώστε το αεροπλάνο να μπορέσει να προσγειωθεί με ασφάλεια.
Οι δημιουργοί της ταινίας δεν είχαν προφανώς στο νου τους τον παραπάνω συσχετισμό όταν ονόμασαν την ταινία «Captain Fantastic» αλλά μια και captain σημαίνει και πιλότος, θα τον κάνω εγώ: Ο Captain Fantastic, στο ρόλο του ως πιλότος της πτήσης είναι… fantastic! Ειδικά αφού έκανε τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις… Δείτε τη ταινία (βγαίνει σήμερα) και θα χαρώ να μου γράψετε εντυπώσεις!
Καταλληλότητα ταινίας: Κατάλληλο για 15 ετών και πάνω
Πολύ ωραία παρουσίαση (δεν είδα ακόμη την ταινία).
Κάνε όμως και μια διευκρίνηση (όπως πολύ σωστά έκανες στο newsletter) ότι η ταινία δεν είναι για παιδιά.
Εύστοχη παρατήρηση Χρήστο! Η ταινία δεν είναι παιδική. Είναι κατάλληλη για 15 ετών και άνω. Thanks!