Όταν η Εβελίνα πήγαινε δημοτικό, το τμήμα της είχε τη φήμη του «χειρότερου» τμήματος του σχολείου. Και ο λόγος ήταν ότι είχε μερικά από τα πιο ζωηρά παιδιά. Δε μιλάμε για κάτι ακραίο, μιλάμε όμως για πραγματικά ατίθασα, άτακτα παιδιά. Και παρ’ όλο που οι περισσότεροι από εμάς (τους γονείς ή τους δασκάλους) δεν χαρακτηρίζαμε επίσημα το τμήμα ως «χειρότερο» […]

Την Πέμπτη έγραψα το Αντίο αγαπημένο πράσινο τραπέζι. Παρ’ όλο που χαρίζουμε συστηματικά ρούχα και παιδικά παιχνίδια, για κάποιο λόγο δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι είχε έρθει η σειρά του τραπεζιού. Η Εβελίνα είναι εκείνη που μου το επισήμανε ότι δεν χωράνε πια να καθίσουν στο τραπέζι. Δεν το είχα καταλάβει! Στη συνέχεια το διαπίστωσα και η […]

Όταν πήγαινα δημοτικό, έκανα πολύ περισσότερες απουσίες στο σχολείο από όσες έχουν κάνει οι κόρες μου. Με τον αδελφό μου περάσαμε πολλές παιδικές ασθένειες: Ιλαρά, ανεμοβλογιά, μαγουλάδες – πες το και το περάσαμε. Ασθένειες που τα σημερινά παιδιά – για καλή τους τύχη και για καλή ΜΑΣ  τύχη – δεν περνάνε πια λόγω εμβολίων. Θυμάμαι μάλιστα […]