Είναι Κυριακή βράδυ, ετοιμάζω pancakes (εμείς τα τρώμε συχνά και βράδυ) ενώ παράλληλα συζητάμε με τα κορίτσια για… το instagram. Η Εβελίνα μου λέει ότι μια φωτογραφία που ανέβασε το πρωί έχει πάρει αρκετά likes και με ρωτάει πόσα παίρνω εγώ συνήθως. Της λέω ποιος είναι ο μέσος όρος μου και της εξηγώ ότι θα μπορούσα να παίρνω πολύ περισσότερα […]
Ένας Μάρτιος διαφορετικός
Έχετε ποτέ πέσει πάνω σε εξομολογήσεις χρηστών του Instagram; Που διηγούνται την ιστορία πίσω από την κάθε φωτογραφία; Και που παραδέχονται ότι πολλές από αυτές δίνουν μια εντελώς εσφαλμένη εικόνα της ζωής τους; Είχα γελάσει πολύ για παράδειγμα με ένα post της Olivia Muenter που έδειχνε αυτήν εδώ την “αυθόρμητη” καλοκαιρινή φωτογραφία, που είχε στυλ […]
Το τελευταίο “peace”
Όταν η Εβελίνα πήγαινε δημοτικό, το τμήμα της είχε τη φήμη του «χειρότερου» τμήματος του σχολείου. Και ο λόγος ήταν ότι είχε μερικά από τα πιο ζωηρά παιδιά. Δε μιλάμε για κάτι ακραίο, μιλάμε όμως για πραγματικά ατίθασα, άτακτα παιδιά. Και παρ’ όλο που οι περισσότεροι από εμάς (τους γονείς ή τους δασκάλους) δεν χαρακτηρίζαμε επίσημα το τμήμα ως «χειρότερο» […]
Αν εμφανιζόταν μπροστά σας ένα τζίνι, τι θα ευχόσασταν;
Το πρωί πήγαμε στην avant-premiere της ταινίας Αλαντίν: Οι νέες περιπέτειες και μεταφερθήκαμε για λίγο στον εξωτικό, μαγικό κόσμο της Βαγδάτης. Όταν ο Αλαντίν βρήκε το μαγικό λυχνάρι είχε την ευκαιρία να ζητήσει από το τζίνι να του πραγματοποιήσει 3 ευχές (αν και τελικά κατάφερε να διαπραγματευτεί και να τις κάνει 7). Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, μου ήρθε […]
Το κόκκινο χαλί που έμεινε μόνο
Την Πέμπτη έγραψα το Αντίο αγαπημένο πράσινο τραπέζι. Παρ’ όλο που χαρίζουμε συστηματικά ρούχα και παιδικά παιχνίδια, για κάποιο λόγο δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι είχε έρθει η σειρά του τραπεζιού. Η Εβελίνα είναι εκείνη που μου το επισήμανε ότι δεν χωράνε πια να καθίσουν στο τραπέζι. Δεν το είχα καταλάβει! Στη συνέχεια το διαπίστωσα και η […]
- « Προηγούμενη σελίδα
- 1
- …
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 71
- Επόμενη σελίδα »