Τα λόγια του Robert Gould, ενός ποιητή που γεννήθηκε το 1660, έφτασαν χθες στο e-mail μου. Είπε:
Μία εποικοδομητική, χρήσιμη ζωή, μια καλή δουλειά και καλές σχέσεις έχουν την ίδια αξία με το να γράφεις ποίηση ή να εφευρίσκεις ένα μηχάνημα. Όταν κάνεις κάτι καλά και αντλείς ικανοποίηση από αυτό, είναι αρκετά καλός λόγος για να ζεις. Το να είσαι ένας ευπρεπής άνθρωπος, που αρέσει στους ανθρώπους και που οι άλλοι αισθάνονται καλύτερα που σε γνώρισαν, είναι αρκετό.
Άρχισα να κάνω διάφορες σκέψεις. Γιατί καθώς πλησιάζει η γιορτή της μητέρας, έχουν αρχίσει όλοι να εκθειάζουν το δυσκολότερο “επάγγελμα” του κόσμου, τη μητρότητα. Καμιά φορά όμως, όσο καλά κι αν προσπαθείς να κάνεις αυτό το δύσκολο “επάγγελμα”, νιώθεις ανεπαρκής. Σίγουρα υπάρχει κάποια μαμά που διαβάζει αυτά τα λόγια που αποφάσισε – από επιλογή ή λόγω συνθηκών – να μείνει σπίτι και να μεγαλώσει τα παιδιά της. Και μέσα της αισθάνεται ότι αυτό που κάνει δεν είναι αρκετό. Και αισθάνεται μπαϊλντισμένη από την κούραση και από τη ρουτίνα. Και νιώθει ότι ζει μια βαρετή ζωή. Ή μια λιγότερο σημαντική ζωή από τη ζωή μιας εργαζόμενης μητέρας.
Και σίγουρα υπάρχει κάποια μαμά που διαβάζει αυτά τα λόγια που αποφάσισε να δουλέψει. Είτε γιατί χρειάζεται τα χρήματα είτε γιατί ξέρει ότι ένας από τους προορισμούς της στη ζωή είναι να προσφέρει και στον επαγγελματικό τομέα. Και αισθάνεται εξουθενωμένη και γεμάτη τύψεις και νιώθει ότι ποτέ δεν έχει αρκετό χρόνο για τίποτα. Και ότι τίποτα δεν κάνει ποτέ αρκετά καλά.
Μεγαλώνουμε ανθρώπους. Και αν αυτό δεν είναι δύσκολο – και σπουδαίο – τότε τι είναι;
Μεγαλώνουμε όμως κι εμείς. Στον αγώνα μας να μεγαλώσουμε καλούς ανθρώπους, γινόμαστε κι εμείς καλύτεροι άνθρωποι.
Δεν γεννιέσαι μαμά, γίνεσαι μαμά. Και δεν γεννιέσαι καλή μαμά, γίνεσαι καλή μαμά. Και η πορεία είναι δύσκολη. Αλλά αν αυτό δεν αξίζει, τότε τι αξίζει;
Photo by madanelu
Τελικά εμείς οι μαμάδες από όποιο μετερίζι και αν βρισκόμαστε παλεύουμε καθημερινά με τα ίδια συναισθήματα ενοχής και ανεπάρκειας .Μαμάδες εργαζόμενες αισθάνονται τύψεις-ενοχές γιατί χάνουν στιγμές από την ζωή των παιδιών τους,από την άλλη μαμάδες στο σπίτι αισθάνονται ανεπαρκείς γιατί δεν μπορούν να προσφέρουν όλα όσα αξίζουν τα παιδιά τους.Δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.
Έτσι ακριβώς. Τύψεις όπως και να ‘χει… Είναι απίστευτο…
Όντως η πορεία είνα δύσκολη..χτες μετά από τόσες δουλειες στο σπίτι και αναμένοντας την Δευτέρα και την επιστροφη μου στην δουλειά, δηλαδή άλλη μια μέρα με πίεση και άγχος ..καθόμουν και κοιτούσα την κόρη μου στην παιδική ξεψυχισμένη με κακή διάθεση ..και κάποια στιγμή άκουσα την μικρή μου να προσπαθεί να κάνει φιλίες…Και αυτό με έκανε να χαμογελάσω…να ξεχάσω την κούραση μου και να θυμηθώ τι γλυκές είναι αυτές οι ψυχούλες, αλλά και πόσο άδικοι είμαστε εμείς οι γονείς μαζί τους επειδή κάνουμε πολλές φορές αγώνα δρόμου…
Ομως με τίποτα δεν θα άλλαζα αυτό που γίνομαι όταν μου μιλάει η κόρη μου..καλύτερος ανρθωπος..
Έτσι ακριβώς. Είναι σαν να ήρθαν σε αυτή τη ζωή για να μας δείξουν τον δρόμο! 🙂
Ποτέ δεν κατάφερα να απαντήσω στο ερώτημα : Εγώ “μεγάλωσα” τα παιδιά μου ή τα παιδιά ” μεγαλώσανε” εμένα? Είναι μια πορεία μέσα από την οποία τα μέλη της “ομάδας ” ωριμάζουν μαζί . Δίνεις και παίρνεις καθημερινά. Μόναδικός οδηγός η αγάπη των μελών της οικογένειας. Τώρα που τα παιδιά μου είναι ενήλικες, καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε λόγος για όλες τις τύψεις που ένοιωθα . Ναι ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος , όμως η αγάπη μου και η έννοια μου αδιαμφησβήτητες. Ναι Άσπα μου καλή μαμά δεν γεννιέσαι γίνεσαι , εξελίσσεσαι , πορεύεσαι αγκαλιά με τα παιδιά και εξερευνείς και εσύ τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια.
Πόσο βοηθητικά όσα γράφεις. Σε ευχαριστούμε Αλέκα!
Είμαι εργαζόμενη μητέρα και προσπαθώ συνεχώς να είμαι μια καλή μαμά.. όμως νιώθω συνεχώς τύψεις για κάτι που έκανα λάθος, γιατί δεν έχω αρκετό χρόνο με την κόρη μου.. Και ο καιρός κυλάει τόσο απελπιστικά γρήγορα που όλο νιώθω ότι δεν προλαβαίνω να την χαρώ και χωρίς να το καταλάβω θα μεγαλώσει και θα φύγει από δίπλα μου…
Όμως το ξέρω πώς μαζί της μεγαλώνω και εγώ και κάθε μέρα γίνομαι και από λίγο καλύτερος άνθρωπος..
Να είσαι καλά Άσπα μου που εξωτερικεύεις αυτό που όλες οι μανούλες νιώθουμε!
Είναι μεγάλη ανακούφιση να διαπιστώνει κανείς ότι δεν είναι μόνος… (αχ αυτές οι τύψεις…)
Ευχαριστώ για το μήνυμα @disqus_8lbTd2J7d3:disqus !
Προσπαθώ να είμαι καλή μαμά….αν και δεν ξέρω τι σημαίνει πραγματικά το καλή….προσπαθώ να είμαι κοντά τους, να τους κάνω τα χατήρια, να τους δίνω ερεθίσματα, να τους δείχνω ό,τι όλοι αγωνιζόμαστε σε αυτή την ζωή, να μάθουν να σέβονται…και ναι έχω πολλές φορές τύψεις που είμαι μακριά, που φωνάζω, που χάνω την υπομονή μου….πρόσφατα σε μία συνάντηση όμως που είχα με έναν ιδιαίτερα μορφωμένο άνθρωπο (με ιδιαίτερα κοινωνική μόρφωση) κατάλαβα και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι κάθε άνθρωπος γίνεται καλύτερος όταν προσπαθεί να μεγαλώσει καλούς ανθρώπους.!!!!
Φιλιά Μανίνα
Η σκέψη ότι βελτιωνόμαστε κι εμείς σαν άνθρωποι μέρα με τη μέρα, μεγαλώνοντας τα παιδιά είναι απελευθερωτική!
Ευχαριστώ Μανίνα!
Όλες με ενοχές ξυπνάω αλλά μετά σκέφτομαι αυτό που είπες.
Φιλάκια …
Έτσι μπράβο!
Thanks για το μήνυμα!
Για μια ακόμα φορά είσαι μέσα στο μυαλό μου! Πόσες ενοχές έχω νιώσει ως μητέρα και εργαζόμενη και πόσο γρήγορα κυλάει η μέρα!
Από ενοχές άλλο τίποτα εμείς οι μαμάδες. Και ο λόγος που μου αρέσει να μοιράζομαι τις σκέψεις μου (και τις δικές μου ενοχές) είναι για να συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε μόνες!
όταν δούλευα στο νοσοκομείο , κοίταγα το ρολόι και μετρούσα ώρες για να σφίξω τον μικρό μου αγκαλιά! τώρα που είμαι σπίτι περιμένω να μου πει πως ήταν ημέρα του στο σχολείο ! μαζί του μεγαλώνω κι εγώ, μεταμορφώνομαι σε κάτι άλλο πιο δυνατό και χαρισματικό,ένα άλλο πρόσωπο που ανθίζει ξανά!……
Approve
Στις 7 Μαΐου 2014 – 3:17 μ.μ., ο χρήστης Disqus έγραψε:
Έτσι νιώθω κι εγώ. Μεγαλώνω κι εγώ μέρα με τη μέρα!
Αχ, είμαι φρέσκια μαμά και πόσες φορές το έχω σκεφτεί αν είμαι καλή μαμά και αν θα μπορέσω να είμαι καλή μαμά και στη πορεία. Θα χρειαστεί να κάτσω να βρω δουλειά γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα και μου φαίνεται λίγο δύσκολο να το αφήσω έστω και για κάποιες ώρες.
Οι εποχές είναι δύσκολες και αυτό προσθέτει μία επιπλέον αγωνία στις πολλές που έχουμε ως μαμάδες. Και βέβαια θα μπορέσουμε να είμαστε καλές μαμάδες και στην πορεία! 🙂