Δε θα σε στύψουμε ποτέ

Όσοι παρακολουθείτε τη σελίδα Aspa Online στο Facebook ίσως είδατε τη φωτογραφία που ανέβασα με τη μεταμόρφωση ενός πορτοκαλιού που κατοικεί στο σπίτι μας.

 

Περιττό να πω ότι το συγκεκριμένο πορτοκάλι ζει ακόμα και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα του σπιτιού μέσα από το μπωλ με τα φρούτα, στον πάγκο της κουζίνας.

Σήμερα το πρωί είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο από ό,τι συνήθως και ρώτησα τα κορίτσια αν θα ήθελαν να τους στύψω έναν χυμό μαζί με το πρωινό τους. «Ναι βέβαια αρκεί να μην είναι ο Πορτοκαλούλης.» «Εντάξει» είπα και πήρα το μαχαίρι να κόψω τα πορτοκάλια.

Από εκείνη τη στιγμή λες και γύρισε κανένας διακόπτης και τα κορίτσια μπήκαν στο ρόλο μιας θεατρικής παράστασης.
«Γύρνα τον Πορτοκαλούλη από την άλλη μαμά!» μου λέει η Εβελίνα. «Δεν πρέπει να δει το θέαμα!»

Επειδή δεν ανταποκρίθηκα άμεσα, έσπευσε να τον αρπάξει η ίδια από το μπωλ. Τον έβαλε δίπλα της στο τραπέζι «Έλα εδώ μικρέ μου. Δεν πρέπει να βλέπεις τι παθαίνουν οι άλλοι του είδους σου.»

Εγώ στο μεταξύ άρχισα να στύβω με τον ηλεκτρικό στίφτη. Η Εβελίνα ταράζεται (και καλά) από την ξαφνική φασαρία. Κλείνει τα αυτιά του πορτοκαλιού με τους δυο δείκτες των χεριών της και του λέει: «Δεν πρέπει να ακούς μικρέ. Δεν πρέπει να τρομάξεις.»

Το πορτοκάλι κάτι τη ρωτάει. Εκείνη του απαντάει. «Όχι! Ιδέα σου είναι. Δε μυρίζει τίποτα!» (χυμός πορτοκαλιού δηλαδή). Η Εβίτα υποστηρίζει την αδελφή της και το διαβεβαιώνει ότι δεν μυρίζει τίποτα!

Όταν τελειώνει η φασαρία με τον στίφτη και πηγαίνω το χυμό στο τραπέζι, μου εξηγούν: «Έπρεπε να τον προστατέψουμε. Αλλιώς θα πάθαινε κανένα σοβαρό ψυχολογικό τραύμα!»
«Ναι ε;»
«Ναι. Γιατί είναι μικρός και νομίζει ότι θα πάθει κι εκείνος το ίδιο.»

Γυρνώντας προς το πορτοκάλι: «Δε θα σε στύψουμε ποτέ».

 
«Η ψυχή χωρίς φαντασία θα έμοιαζε με ένα αστεροσκοπείο χωρίς τηλεσκόπιο.»
~ Henry Ward Beecher