Ευτυχία διαχρονική

Αυτό το συναίσθημα… Αυτό το συγκινητικό συναίσθημα ότι κάτι που έκανες εσύ όταν ήσουν παιδί, το κάνουν σήμερα τα παιδιά σου. Η αίσθηση της συνέχειας, η σκέψη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται η ιδέα ότι ξεκινούν το δικό τους ταξίδι από το ίδιο λιμάνι…

Και δε μιλάω για μεγάλα πράγματα, μιλάω για απλά καθημερινά πράγματα.

✔ Που οι κόρες μου έχουν αγαπήσει τα δικά μου αγαπημένα μου παιδικά βιβλία και τα διαβάζουν στις original εκδόσεις τους κι ας είναι γραμμένα με πολυτονικό… (όπως την «Πίπη Φακιδομύτη» ή το «Παίζω με τη θεία Λένα»)

✔ Που η Εβελίνα κάνει τένις, δίπλα στο κλειστό που έκανα εγώ κάποτε μπάσκετ. Την παρακολουθώ συχνά από το παράθυρο του γυμναστηρίου που κάνω τώρα βάρη (είναι και αυτό εκεί δίπλα). Θα παρακολουθεί άραγε κι εκείνη τη δική της κόρη από το ίδιο παράθυρο σε λίγα χρόνια;

✔ Που τα κορίτσια πηγαίνουν επίσκεψη στο σπίτι των γονιών μου και επιστρέφουν φορώντας ένα δικό μου κασκόλ ή να δικό μου καπέλο που η μαμά μου είχε φυλάξει και τους έδωσε.

✔ Που παίζουν με τα δικά μου παιχνίδια που έχουν διασωθεί: Τους Σπιρτούληδες και τις κούκλες μου και το ένα και μοναδικό αρκουδάκι που είχα όταν ήμουν μικρή. Είναι και ασχημούλι: καφέ, βαρύ και ξηλωμένο. Καμία σχέση με τα πανέμορφα αρκουδάκια της σημερινής εποχής. Παρ’ όλα αυτά το αγαπάνε…

✔ Που το φθινόπωρο μαζεύουμε κυκλάμινα και βελανίδια όπως έκανα κι εγώ με τη μαμά μου.

✔ Που μέσα σε όλα τα καινούργια, μοντέρνα στολίδια του Χριστουγεννιάτικου μας δέντρου κρεμάμε και κάποια παλιά γυάλινα που είχαμε στο δικό μας Χριστουγεννιάτικο δέντρο των παιδικών μου χρόνων.

✔ Που το αγαπημένο τους νανούρισμα ήταν και το δικό μου. Εκείνο που μου έλεγε η μαμά μου όταν ήμουν παιδί…

Αναμνήσεις, συνήθειες, παιχνίδια, γεύσεις, μυρωδιές, μελωδίες. Δεσμοί με το παρελθόν, γέφυρες προς το μέλλον. Ευτυχία διαχρονική.

 

http://www.youtube.com/watch?v=CSNAdo9Czns
 

«Δείξε στο παιδί τι σ’ ενθουσίαζε κάποτε και δες τη δική του απόλαυση να προστίθεται στη δική σου. Αυτό είναι ευτυχία.»
~ J.B. Priestley

photo by violetz_85