Πριν από λίγο καιρό, στήθηκε στη Νέα Υόρκη ένας μεγάλος μαυροπίνακας που προσκαλούσε τους περαστικούς να γράψουν ποιο ήταν εκείνο για το οποίο μετανιώνουν περισσότερο στη ζωή τους.
Καθώς ο πίνακας γέμιζε, άρχισε να φαίνεται ένα κοινό μοτίβο στις απαντήσεις.
Εκείνα για τα οποία οι περισσότεροι μετάνιωναν, ήταν πράγματα που ΔΕΝ έκαναν. Ήταν λόγια που ΔΕΝ είπαν. Ήταν όνειρα που ΔΕΝ κυνήγησαν.
Και μετά τους έδωσαν ένα σφουγγάρι. Και ο πίνακας σβήστηκε. Όπως ο πίνακας σβήνεται για όλους μας στο τέλος της κάθε μέρας. Και η νέα μέρα, όπως η σημερινή, ξεκινάει με έναν πίνακα κενό. Κάθε πρωί έχουμε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή! Και να κάνουμε εκείνα για τα οποία μετανιώσαμε χθες ότι ΔΕΝ κάναμε. Για να κάνουμε εκείνα που θα μετανιώσουμε στο μέλλον ότι ΔΕΝ κάναμε.
Ο Mark Twain το είπε καλύτερα: Σε 20 χρόνια θα είστε περισσότερο απογοητευμένοι για τα πράγματα που δεν κάνατε, παρά για αυτά που κάνατε.
Νέα μέρα. Νέο ξεκίνημα!
“Αχ Θεέ μου, να φτάσει κανείς στο σημείο του θανάτου για να καταλάβει ότι δεν έζησε ποτέ” ΘΟΡΩ.
Υπέροχο πραγματικά…
Kαλημέρα, Άσπα! Μου αρέσουν πάντα πολύ αυτές οι εμπνευσμένες αναρτήσεις σου. Θα προσθέσω τα λόγια της συγγραφέως (με το ψευδώνυμο) George Eliot:
“Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να έχεις γίνει.”
Πολύ δυνατό Ελίνα. Καλημέρα! 🙂
Πολύ σωστή, Ελίνα!