Οι κόρες μου είναι πολύ αγαπημένες μεταξύ τους και αισθάνομαι πολύ τυχερή για αυτό. Όταν θα ερχόταν το δεύτερο μωρό στο σπίτι, είχα κι εγώ την αγωνία μου όπως όλοι οι γονείς, για το πώς θα τα πάνε μεταξύ τους. Είχα προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορούσα, είχα διαβάσει ό,τι σχετικό είχα βρει και απλά ήλπιζα ότι όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν νομίζω ότι ήταν τελικά κάτι που έκανα εγώ και όλα πήγαν καλά. Απλά η Εβελίνα δεν ζήλεψε και έτσι ήταν πολύ πιο απλή η διαδικασία. Δεν είδε το νέο μωρό ως απειλή και δεν προσπαθούσε να μου τραβήξει την προσοχή όσο ασχολούμουν μαζί του. Ήταν απλά ένα δίχρονο με ωριμότητα ενήλικα.
Αλλά ακόμα και τώρα, καταλαβαίνει ότι η αδελφή της είναι πιο μικρή και έχει διαφορετικές ανάγκες. Προχθές το πρωί ήρθε στην κουζίνα και μου είπε: “Το μικρό κοιμάται σαν αγγελούδι.”
Η Εβίτα αντίστοιχα, ένιωθε από την αρχή θαυμασμό και αγάπη για τη μεγάλη της την αδελφή που εξακολουθούν βέβαια να υφίστανται ως τώρα.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν τσακώνονται! Τσακώνονται όπως όλα τα αδέλφια για τα πιο ανόητα πράγματα (μα για ένα κοκαλάκι;) και το αποκορύφωμα της δύσκολης περιόδου της χρονιάς είναι όταν κλείνει το σχολείο. Εκεί που ξαφνικά αρχίζουν να είναι όλη μέρα μαζί ενώ μέχρι τώρα δεν ήταν. Αλλά μετά συνηθίζουν και πάλι η μία την άλλη και μετά το καλοκαίρι είναι πιο δεμένες από ποτέ. Αυτό τον καιρό παίζουν μαζί με τις ώρες και κάνουν την καλύτερη παρέα.
Για την Εβίτα η αδελφή της είναι πρότυπο. Την παρακολουθεί και την αντιγράφει. Διατηρεί όμως τη δική της προσωπικότητα, ξέρει ότι είναι διαφορετικές, αναγνωρίζει τα ελαττώματα της αδελφής της και έχει βρει πια τους τρόπους να την αντιμετωπίζει και να ελίσσεται. Αλλά πιο πολύ από όλα την αγαπάει.
Χθες κάποια στιγμή καθώς καθόμασταν στο τραπέζι, είδα ότι το μάτι της Εβίτας ήταν και πάλι κόκκινο και της το είπα. Θυμήθηκε αμέσως την περιπέτεια με το νοσοκομείο και την έπιασε σύγκρυο:
– Μαμά δε θέλω να ξαναπάω στο νοσοκομείο.
– Εβίτα κοκκίνισε απλά το μάτι σου. Δε σημαίνει ότι έχεις πάθει κάτι σοβαρό. Θα βάλουμε αλοιφούλα και θα περάσει. Αλλά γιατί δε θες να ξαναπάς;
– Γιατί δε θα είναι εκεί η Εβελίνα. Και δε θα μπορώ να παίζω ούτε ηλεκτρονικά.
– Αυτό δεν ισχύει. Τώρα θα μπορούσες να παίξεις ηλεκτρονικά. Τότε δεν είχαμε Nintendo αλλά τώρα θα μπορούσες να το πάρεις και να παίζεις όλη μέρα.
Λάμπει το πρόσωπό της: “Ωραία θα ήταν! Όλη μέρα θα έπαιζα, θα έβλεπα τηλεόραση και θα έτρωγα! Αυτή θα ήταν ζωή!
“Είδες;” απαντάω. Θα ήταν πιο εύκολο αυτή τη φορά!
Και ξαφνικά σοβαρεύει. “Δε θέλω. Δε θα είναι εκεί η Εβελίνα. Θα μου λείψει.”
Και δάκρυα αρχίζουν και τρέχουν από τα μάτια της σαν να της στέρησαν τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.
Αλλά η πιο όμορφη στιγμή από όλες ήταν το καλοκαίρι στην παραλία. Που ήμασταν οι δυο μας εγώ και η Εβίτα και βγάζαμε φωτογραφίες. Είχε ξαπλώσει στην αιώρα και έλεγε αστεία, π.χ. “Αυτή η φωτογραφία είναι για πολλά likes!” Αλλά δεν μπορούσα να την πετύχω με την έκφραση που ήθελα, να είναι χαλαρή και να φαίνεται ότι απολαμβάνει τη στιγμή… Οπότε προσπαθούσα να βρω τρόπο να την κάνω να χαλαρώσει και να χαμογελάσει φυσικά.
“Έλα Εβίτα, μη χαμογελάς ψεύτικα. Σκέψου κάτι που σε κάνει χαρούμενη. Τι σε κάνει χαρούμενη;”
“Η αδελφή μου.”
Κλικ!
[Photo by Yelonoc, Geoanne Millares]
Τι όμορφα..τα κορίτσια σου! Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από το να έχεις αδερφό/ή. Κι ας τσακώνεσαι καμμιά φορά..σιγά! Ειδικά οι δικές σου που το εκφράζουν έτσι είναι μια γλύκα!
Owl Mommy Μαμά Κουκουβάγια Βέρα
Πολύτιμη σχέση…
Ευχαριστούμε! 🙂
Πολύ πολύ ωραίο ποστ! Συγκινήθηκα που το διάβασα, ειδικά στο τέλος. Μακάρι και οι δικές μου να είναι τόσο αγαπημένες. Είσα πράγματι πολύ τυχερή!
Νατάσα το εύχομαι ολόψυχα! Σε ευχαριστώ πολύ! 🙂
Τυχερές όσες έχουν αδελφές. Κι εγώ είμαι μία από αυτές. Καλημέρα!
Ελένη μπράβο! Εγώ δεν έχω αδελφή, αλλά ζω τη σχέση που αναπτύσσουν οι κόρες μου κι αισθάνομαι πολύ τυχερή για αυτό!
να τα χαιρεσαι τα κοριτσια σου ασπα μου … πολυ πολυ πολυ γλυκο κειμενο … να εισαι παντα καλα
Ευχαριστώ! 🙂
Τι όμορφος επίλογος σε ένα γλυκό post και ένα καλοκαίρι που όλοι αποχαιρετούμε!
Πράγματι… Εύχομαι πολλές τέτοιες γλυκές στιγμές και στο δικό σας σπιτικό!
Απο τα ομορφότερα κλικ!!!!!!!
Το ευχαριστήθηκα! 🙂
Οτι ειναι αγαπημενες φαινεται και με το παραπανω. Ειναι πολυ τρυφερη η σχεση τους και φαινεται απο τις διαφορες αναρτησεις. Σε διαβαζω εδω και καιρο και χαιρομαι τα κοριτσια. Οι δικες μου κορες 4,5 και 22μ. ειναι εξισου αγαπημενες και εχουν μια πολυ τρυφερη σχεση. Ποτε η μεγαλη δεν ειδε με μισο ματι τη μικρη και δεν ενιωσε μειονεκτικα και σε δευτερη μοιρα, την προσεχει και τη νοιαζεται και την υπερασπιζεται με την πρωτη ευκαιρια. Δεν ξερω αν τους το εμπνευσαμε με το μπαμπα τους η ετυχε. Αυτο που ξερω ειναι πως ειμαι πολυ περφανη για τη σχεση τους και μακαρι μεγαλωνοντας να συνεχισουν το ιδιο. Αυτο που λεω παντα ειναι πως δεν μπορει μια μανα να μην νιωθει τυχερη βλεποντας μια ομορφη σχεση να ανθιζει. Παρολ’ αυτα παντα υπαρχουν μερικοι που πιστευουν οτι σιγουρα ολα τα αδερφια ζηλευουν κατι σαν γενικος κανονας.
Συμφωνώ απόλυτα σε όλα! Να τις χαίρεσαι και με το καλό να δεις κι εσύ τη σχέση τους να γίνεται ακόμα δυνατότερη καθώς περνούν τα χρόνια. Υπέροχο συναίσθημα για έναν γονέα!