Η σκηνή συνέβη το προηγούμενο χιονισμένο Σαββατοκύριακο και δεν την είδα… Απλά την άκουσα!
Την Παρασκευή το βράδυ, άρχισε να χιονίζει, αρκετή ώρα αφού τα παιδιά είχαν πέσει για ύπνο. Κατά τις δύο το βράδυ το είχε στρώσει! Είχα διπλή χαρά, μία για μένα και μία γιατί σκεφτόμουν το πρωινό ξύπνημα των παιδιών και τη χαρά τους που θα τα έβλεπαν όλα κάτασπρα!
Είχα καθίσει μέχρι αργά ξύπνια κι έγραφα στο Facebook:
Ζω για τη στιγμή που θα ξυπνήσουν οι μικρές και θα δουν τα πάντα χιονισμένα.
Δηλαδή έχω τέτοια ανυπομονησία που δε με πιάνει ύπνος.
Έτσι μου ´ρχεται να πάω να τις ξυπνήσω ΤΩΡΑ!
και οι φίλοι εκεί με παρότρυναν να πάω να τις ξυπνήσω!
Τελικά έπεσα για ύπνο. Κατά τις 5 όμως άκουσα χοροπηδητά και κραυγές! Η Εβελίνα είχε σηκωθεί για τουαλέτα και είδε το χιόνι. Έτρεξε αμέσως στο δωμάτιο της Εβίτας:
– Ξύπνα Εβίτα! Ξύπνα!
– Μη με ξυπνάς Εβελίνα, νυστάζω.
– Εβίτα ξύπνα ΧΙΟΝΙΖΕΙ!
– Τι; ΧΙΟΝΙΖΕΙ; Άντε καλά θα ξυπνήσω!
Βγήκαν από το δωμάτιο της Εβίτας, πήγαν στο χωλ (που έχει παράθυρο γιατί στα δωμάτιά τους ήταν κλειστά τα πατζούρια), έβαλαν καρέκλες να ανεβούν να δουν και μόλις αντίκρυσαν το χιόνι άρχισαν να ξεφωνίζουν!
Μετά από λίγο καληνύχτισαν η μία την άλλη κι έδωσαν ραντεβού για το πρωί.
Το πρωί όταν σηκώθηκαν φόρεσαν: καλσόν, κολάν, φόρμα, δύο ζευγάρια κάλτσες, φανέλα, δύο μπλούζες, την πιο χοντρή τους ζακέτα και κατέβηκαν σε πλήρη ετοιμότητα για να φάνε το πρωινό τους!
Φανταστείτε πως έκαναν και οι δικές μου που απλά το έριχνε χωρίς να το στρώσει.
Τώρα φαντάζομαι και τα δικά σας Άσπα μου!!!
Τι να σου λέω τρελάθηκαν!
Ελπίζω στο επόμενο κύμα ψύχους (λέμε τώρα) να το στρώσει και σε σας!
Ξύπνησα τον μεγάλο πρωί πρωί. Μπαμπά γιατί με ξυπνάς, νυστάζω, άσε με λίγο ακόμα, αποκρίθηκε. Ξύπνα του είπα, έριξε χιόνι έξω. Μόλις άκουσε χιόνι πετάχτηκε πάνω και βρέθηκε στην αγκαλιά μου χωρίς να το καταλάβω. Πάμε να το δούμε, μου είπε. Τον πήγα στο παράθυρο και κοίταξε έξω το λευκό τοπίο. Γούρλωσε τα ματάκια του. Κοίτα μπαμπά, χιόνι!!! Μου αρέσει το χιόνι, πάμε να φτιάξουμε χιονάνθρωπο, είπε γεμάτος έκπληξη. Είχα ανάψει και το τζάκι και του φαινόταν όλα πολύ όμορφα. Μου έδωσε ένα φιλί και αγκαλιάζοντάς με σφιχτά, μου λέει: Μπαμπά είμαι πολύ χαρόυμενος και σ’ αγαπώ πολύ…
Αααααχχχ…. Σκέτη γλύκα! Αυτές οι στιγμές αξίζουν στη ζωή 🙂
ti gluko blog!!!
Ευχαριστώ πολύ! Καλώς ήρθες 🙂
Αχχχ, τι γλυκό!! Κάπως έτσι έκανα κι εγώ κάποτε που χιόνιζε λίιιγο πιο συχνά!!
ΝΑ μου φιλήσεις τις κουκλάρες!
Α, μπε, μπα, μπλοοοοομ!
Φιλάκια
Ολγα
Όλγα μου κι εσύ φιλιά στον κούκλο!
Και μετά έπαιξαν χιονοπόλεμο μέχρι τελικής πτώσης; 🙂
Αυτή η ανυπομονησία σου πάντως να τις ξυπνήσεις για να δουν μου θύμισε τα παιδάκια που ανυπομονουν ν’ανοίξουν τα δώρα τους 🙂
φιλάκια!
υγ. δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις κάτι αλλά πρόσεξα ότι οι αναρτήσεις με μέηλ έρχονται με μια μέρα περίπου διαφορά με αποτέλεσμα να τις διαβάζω πρώτα και μετά να φτάνουν στο μέηλ…
Πού το ήξερες; Έτσι ακριβώς! Χαχαχα…
Για το θέμα των email, έχω τη δυνατότητα να ορίζω το δίωρο που θέλω να φύγουν τα e-mail. Π.χ. ορίζω το δίωρο 13.00 – 15.00.
Αν ανεβάσω το post μετά από αυτό το δίωρο, π.χ στις 15.30, το e-mail θα φύγει την άλλη μέρα 13.00 – 15.00 για αυτό και η καθυστέρηση.
Θα κοιτάξω να ανεβάζω το post πιο νωρίς μέσα στην ημέρα ή να αλλάξω την ώρα αποστολής για να μη σας αργεί. Φιλιά!
Ωραία ιστορία. Φαντάζομαι ότι η συνέχεια θα ήταν ακόμη καλύτερη 😉
Η συνέχεια ήταν παιχνίδι στο χιόνι μέχρι τελικής πτώσης!
Περάσαμε φανταστικά 🙂