– Μαμά δεν αντέχω άλλο. Θέλω να μου βγάλεις το δόντι.
– Εβίτα, μη βιάζεσαι θα βγει μόνο του. Άστο λίγο ακόμα.
– Δεν μπορώ να περιμένω άλλο μαμά θέλω να μου το βγάλεις!
– Θα το βγάλουμε μόλις γυρίσουμε από την Ενόργανη. Έλα πάμε τώρα, θα αργήσουμε.
– Μαμά θέλω να το δείξω στην κυρία της Ενόργανης! Βγάλ’ το μου τώρα να της το δείξω, σε παρακαλώ!
– “Ναι μαμά βγάλ’της το!” είπε και η Εβελίνα. “Εγώ θα φτιάξω το αλατόνερο!”
Κοίταξα το ρολόι. Είχαμε 5 λεπτά. Πόσην ώρα να έπαιρνε ένα απλό τράβηγμα δοντιού;
– Εντάξει Εβίτα, πάω να φέρω σπάγγο.
10 λεπτά αργότερα, μετά από 3-4 αποτυχημένες προσπάθειες διακόψαμε, με τη συμφωνία να συνεχίσουμε επιστρέφοντας από το γυμναστήριο. Δεν είχα πείρα στα τραβήγματα δοντιών. Για την Εβίτα, ήταν το πρώτο της δόντι. Η Εβελίνα, έχει αλλάξει δύο δόντια μέχρι τώρα, αλλά χωρίς τη βοήθειά μου. Το ένα όσο βρισκόταν σε διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά και το άλλο το έβγαλε από μόνη της, με ένα απλό κούνημα.
Στην επιστροφή από την ενόργανη, νέος γύρος προσπαθειών. Δοκίμασα με σπάγγο για το φαγητό, με πετονιά, με οδοντιατρικό νήμα και με κλωστή ραψίματος. Όλα γλίστραγαν και μου έμεναν στο χέρι. Το δόντι σταθερά στη θέση του. Εννοείται ότι θα μπορούσα να πιάσω το δόντι γερά και να του δώσω να καταλάβει αλλά δεν ήθελα να την πονέσω! Ήθελα το τράβηγμα να είναι στιγμιαίο και ανώδυνο. Για αυτό και πάλευα με τις κλωστές και τους σπάγγους.
Η Εβίτα όμως αποφασισμένη και δεν άλλαζε γνώμη. Το δόντι έπρεπε να βγει εκείνη τη στιγμή. Σχεδόν την καμάρωνα για την επιμονή της. Μεταξύ προσπαθειών απομακρυνόταν να πάρει τις ανάσες της κι επέστρεφε δυναμικά. Πρέπει να έχει DNA αθλήτριας, δεν εξηγείται! 🙂
Μέχρι και τα μεγάλα μέσα έβαλα (αναζήτηση στο Google) και δε βρήκα κάτι αξιόλογο. Γιατί άστο καλύτερα, δε θα έδενα το δόντι του παιδιού μου στην πόρτα, ούτε θα το τραβούσα με το αυτοκίνητο. Τελικά ξαναπροσπάθησα με το χέρι και αυτή τη φορά ως εκ θαύματος βγήκε!
Ε ρε γέλια και χαρές! Κοιτάγματα στον καθρέφτη, τηλεφωνήματα στους παππούδες, φωτογραφίες, πανζουρλισμός! Μετά ψάξαμε και βρήκαμε το ιδανικό κουτάκι, στο οποίο βάλαμε το δόντι και το κρύψαμε κάτω από το μαξιλάρι. Σε εμάς έρχεται η νεράιδα των δοντιών! Παίρνει το δόντι από το κουτί και στη θέση του αφήνει νομίσματα και δωράκια. Και στα δύο παιδιά! (Οικονομική καταστροφή προβλέπεται μέχρι να αλλάξουμε όλα τα δόντια!)
Ευτυχώς τα δωράκια τα είχα προμηθευτεί μια βδομάδα πριν, όταν αντιλήφθηκα ότι το δόντι κουνιόταν πολύ.
Η Εβίτα είχε τέτοια αγωνία για την επίσκεψη της νεράιδας που από τις 7.30 άρχισε να λέει ότι νυστάζει. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό!
Τους διάβασα ένα βιβλιαράκι (επιλογής της Εβελίνας από τη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου με θέμα τη… Νεράιδα του μπαλέτου) κι έπεσαν για ύπνο… Κατά τις 12 πλησίασα στις μύτες των ποδιών, πήρα το δοντάκι, έβαλα μέσα νομίσματα, άφησα τα δωράκια και στα δυο δωμάτια και τις άφησα να κοιμούνται στα ζεστά τους κρεβατάκια.
Κάθισα μερικά λεπτά πάνω από κρεβάτι της Εβίτας. Την έβλεπα να ανασαίνει. Είναι ακόμα το μικρό μου το παιδί – πάντα θα είναι. Αλλά ξαφνικά είναι και μικρή και μεγάλη. Το πρωί που είχε ξυπνήσει ήταν ακόμα ένα μικρό κοριτσάκι αλλά το βράδυ που έπεσε για ύπνο ήταν μια μεγάλη, δυναμική, χαρούμενη κοπελίτσα. Φαφούτικη.
Photo by Harpersbizarre
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
πολυ τρυφερο και συγκινητικο!! εγω θυμαμαι πριν κανα χρονο που εβγαλε η μεγαλη μου η κορη το πρωτο της δοντακι εκανα σαν τρελλη … γελαγα και εκλαιγα μαζι !!!!! αφου χαζεψε το παιδι, μου λεει μανουλα, τι επαθες, γιατι κανεις ετσι??? “Μωρο μου γιατι …. μεγαλωνεις!!! “
Έτσι ακριβώς ένιωσα κι εγώ! Δεν είναι συγκινητικό;
Πολύ συγκινητικό ποστ! Αλλά μην ακούω για δόντια , μην ακούω για δόντια!Χθες γύρισα από το νοσοκομείο. Κι εγώ έχω τους άλλοτε έγκλειστους φρονιμίτες μου σε ένα κουτάκι και τους καμαρώνω!Τεράστια δόντια βρε παιδί μου. Το πρόσωπο μου είναι λίγο σαν πλανήτης βέβαια, και τρέφομαι με κρέμες και γάλα , αλλά γλίτωσα! Όσο για τα δόντια όταν ήμουν πιο μικρή , τα πετούσα στα κεραμίδια να τα πάρει το ποντικάκι.
Μαρία περαστικά! Το θυμόμουν ότι θα την έκανες την επέμβαση. Πάει κι αυτό λοιπόν!
Και… βάλε το κουτάκι κάτω από το μαξιλάρι… Ποτέ δεν ξέρεις! 🙂 🙂 🙂
Θυμάμαι όταν ήμουν στην ηλικία της, πετούσα τα δόντια που έβγαιναν στα κεραμίδια στο σπίτι του παππού. Δυστυχώς, προσφάτως χάθηκε ο παππούς και κοιτώντας τις τελευταίες ημέρες τα κεραμίδια στη σκεπή του σπιτιού του αναπόλησα εκείνο τον καιρό και να που έπεσα πάνω στη γλυκύτατη ανάρτησή σου και στην αξιολάτρευτη κόρη σου. Άντε και καλή συνέχεια…
Κι άλλοι φίλοι από το Twitter μου έγραψαν ότι πετούσαν τα δοντάκια τους στα κεραμίδια. Ο @gkliatis μου έγραψε ότι καθώς τα πετούσαν έλεγαν το εξής ποιηματάκι:
“Πάρε κουρούνα κόκκαλο και δωσ’ μου σιδερένιο.”
Τι ωραίο έθιμο!
Η σκέψη του παππού σου να σε συντροφεύει πάντα 🙂
Θα τα λέμε 🙂
Καλέ δε λειτουργεί αυτό το κόλπο με την κλωστή, λειτουργεί; Ποτέ δεν τα είχα καταφέρει!! Πάντα με το χέρι τα βγάζαμε τα δοντάκια μου!!!
Μεγάλωσε και η μικρούλα σου!!! Τι καλά!!! Γλέντια που έχετε ακόμα!!
Και τι της έφερε η νεράϊδα;
Τρελοτουρίστρια
Ούτε εγώ τα κατάφερα με την κλωστή. Δεν ξέρω αν δουλεύει αυτό το κόλπο αλλά ελπίζω να μη μάθω. Τα επόμενα να βγουν μόνα τους!
Της έφερε οδοντόβουρτσα Hello Kitty και σφραγιδούλες Hello Kitty (το ίδιο και στην Εβελίνα, σε άλλα χρώματα και σχέδια). Και τα νομίσματα φυσικά! 🙂
Άσπα μου, με τον αποχωρισμό των μωρουδιακών δοντιών, γυρίζει άλλη μία φανταστική σελίδα στο βιβλίο της ζωής τους. Το θέμα είναι να έχουμε ευχαριστηθεί όσο πιο πολύ μπορούμε το περιεχόμενό της, γιατί σε αυτό το βιβλίο, δυστυχώς, δεν γίνονται επαναλήψεις.
Με το καλό και τα άλλα.
Έτσι ακριβώς το βλέπω κι εγώ. Ήταν ένα ορόσημο και επειδή η Εβίτα είναι η μικρότερη και δε θα το ξαναζήσουμε, είχε ιδιαίτερη σημασία…
Με το καλό και στα δικά σας 🙂
φαφούτικη; 😆
μα τι επιμονή να βγάλει το δοντάκι πριν την ώρα του! όταν ήταν μικρή η αδελφή μου είχε ανάλογη μανία και την πήγε η μάνα μου σε οδοντογιατρό. είχα πάει κι εγώ μαζί και μας είχε πει ότι καλύτερα είναι να τα αφήνεις να πέφτουν μόνα τους αντί να τα τραβάς γιατί μπορεί να κάνεις ζημιά και στο επόμενο δόντι και να βγει στραβό. από τότε η αδελφή μου δεν ξανατράβηξε δοντάκι 🙂
εμένα ένα δόντι κόλησε μέσα στη σοκολάτα μαρς που έτρωγα και αηδίασα φρικτά! από τότε μαρς δεν έχω φάει!
καλημερούδιαα
φαφούτικη; 😆
μα τι επιμονή να βγάλει το δοντάκι πριν την ώρα του! όταν ήταν μικρή η αδελφή μου είχε ανάλογη μανία και την πήγε η μάνα μου σε οδοντογιατρό. είχα πάει κι εγώ μαζί και μας είχε πει ότι καλύτερα είναι να τα αφήνεις να πέφτουν μόνα τους αντί να τα τραβάς γιατί μπορεί να κάνεις ζημιά και στο επόμενο δόντι και να βγει στραβό. από τότε η αδελφή μου δεν ξανατράβηξε δοντάκι 🙂
εμένα ένα δόντι κόλησε μέσα στη σοκολάτα μαρς που έτρωγα και αηδίασα φρικτά! από τότε μαρς δεν έχω φάει!
καλημερούδιαα
Τώρα που το λες, η μαρς θα δούλευε!
Ελπίζω την επόμενη φορά να μην είναι τόσο βιαστική και να το αφήσει να βγει από μόνο του. Χόρτασα τράβηγμα, δε με πειράζει καθόλου να μην την ξαναζήσω την ταλαιπωρία!
Αχ οι κουκλίτσες σου! Είναι απίστευτες! Θυμάμαι τη δική μου μανία να βγάλω όποιο δόντι κουνιόταν, τώρα που σκέφτομαι βέβαια τη διαδικασία με τη κλωστή κτλ απλά ανατριχιάζω και θαυμάζω το κουράγιο και τη δύναμή σου!
Ευχαριστώ!
Μα τι να κάνω; Μπήκα στο χορό και θα χορέψω! Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά 🙂
τι γλυκό ποστ!!! αν και μου φαίνεται ανατριχιαστικό να τραβήξω δόντι, φαίνεται οτι η μικρή το ήθελε τόσο πολύ που και γω δεν θα μπορούσα παρά να τη βοηθήσω! φιλάκια πολλά στα φαφούτικα κοριτσάκια! :)))
Το ήθελε πολύ, δεν άντεχε άλλο! χαχαχα…
Και στα δικά σας jojo!
ποποοοο τι εφιάλτης αυτά τα δόντια! τα έτρεμα!
τα περισσότερα μαθητάκια μου βγάζουν τα δόντια τους τρώγοντας ένα τραγανό φρούτο =)
Ωραίο το tip του τραγανού φρούτου! Θα το δοκιμάσουμε το συντομότερο! 🙂
άσπα οι ιστορίες σου πάντα με συγκινούν τόσο πολύ- και ας μην αφήνω σχόλια :))
να σου ζήσουν οι κορούλες!
Αλλά μόλις άφησες ένα σχόλιο που αξίζει για χίλια!
Ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου αρέσουν τα post 🙂
κοριτσια καλησπερα ειστε υπεροχες.εγω εχω προβλημα με το δοντακι το εχω τραβηξει με τα παντα δεν βγαινει κουνιεται πολυ αλλα τιποτα και απο πισω εχει αρχησει και σκαει το μονιμο στραβα φοβαμαι οτι θα παμε παλι οδοντιατρο κ ειναι επωδινο
Ελπίζω να μη χρειαστεί… Καλή επιτυχία, γράψε μας τα νεώτερα!
Ελπίζω να μη χρειαστεί… Καλή επιτυχία, γράψε μας τα νεώτερα!
xaxaxaxa αχ το μικρούλι.. χαχα ναι ναι dna αθλήτριας.. έτσι είναι.. μεγαλώνουν.. καλή συνέχεια.. και καλη νύχτα :):)
Έτσι, έτσι… Ευχαριστώ, καλημέρα!!!
Συγχαρητήρια και εις ανώτερα!!!! Εμείς βγάλαμε 3 δόντια. Το πρώτο μας παρακαλούσε να της το βγάλουμε, αλλά κανείς δεν ήθελε να πάρει την πρωτοβουλία. Έτσι τη στείλαμε στον οδοντίατρο. Γύρισε ενθουσιασμένη λέγοντας και ξαναλέγοντας όσα είχε ζήσει με έμφαση στην κρέμα που της έβαλε ο γιατρός με γεύση φράουλα!! Στο δεύτερο προσπάθησα, αλλά φοβόμουν μήπως την πονέσω και ευτυχώς εμφανίστηκε σαν από μηχανής Θεός ο παππούς. Το τρίτο το έβγαλε μόλις χθες μόνη της! Στο τρίτο φαίνεται δεν μας χρειάζονται πια…
Αχ, σκληρό να μη μας χρειάζονται πια, αλλά είναι και το ζητούμενο! Οπότε εύχομαι σύντομα και στο δικό μας τρίτο δόντι!
Να τη χαίρεσαι 🙂
Γλυκύτατες μάνα και κόρες! Να είστε πάντα καλά και να βγάλετε όοοολα τα δόντια!!!
Thank you Φλώρα! Ο δικός σου άρχισε ή όχι ακόμα;
Εμείς το πρώτο μας δοντάκι πριν … 11 χρόνια περίπου το βγάλαμε στον οδοντογιατρό δυστυχώς, διότι είχε βγει το άλλο από μέσα και δεν κουνιόταν. Και το δεύτερο νομίζω. Αλλά από εκεί και μετά εύκολα, σχεδόν μόνα τους, εκτός από ένα που της το έβγαλα εγώ. Δεν τα τραβάμε. Απλά τα στρίβουμε λίγο, σαν βιδούλα και πάνε…
Πώς περνάνε τα χρόνια… Θα το δοκιμάσουμε κι εμείς το σύστημα βιδούλα!
Tης δικής μου της κορούλας ακόμη δεν κουνιέται κανένα δοντάκι!!! Και στεναχωριέται γιατί λέει οτι πια είναι 6 κι έπρεπε να έχει ήδη αρχίσει να της κουνιέται κάποιο….Αφού καμιά φορά αν νιώσει κάτι σε κάποιο δόντι μου λέει γεμάτη χαρά και περηφάνεια οτι της κουνιέται το δόντι!!!!
Να τα χαίρεσαι τα κορίτσια σου
Κι εγώ νόμιζα ότι οι δικές μου ήταν από τα κορίτσια που έχουν αργήσει πολύ. Είχαν αργήσει να βγάλουν δόντια και ως μωρά. Μετά το χρόνο είχαν βγάλει.
Θα κουνηθεί το δοντάκι, πού θα πάει! Και θα είναι και η δική σου κόρη τόσο μα τόσο περήφανη! 🙂
ειναι μια πολύ πολύ γλυκιά κουκλιτσα χωρίς το δοντακι….να τα χαιρεσαι Ασπα μου….
σε διαβάζω καιρό αλλά πρώτη φορά σχολιαζω. τελειος ο καινουργιος χωρος!
Ρία ευχαριστώ πάρα πολύ για τα γλυκά σου λόγια και για το πρώτο σου σχόλιο!
Στη φωτογραφία είναι η κόρη μιας φωτογράφου από το Flickr που έχει δώσει το δικαίωμα ανάρτησης της φωτογραφίας. Αλλά και η κόρη μου σε αυτό το στυλ είναι και σε αντίστοιχη ηλικία. Με εξαίρεση τις μπούκλες. Εμείς, κόρες και μαμά, έχουμε όλες ίσια μαλλιά (πράσα). Χαχαχα…
Αχ βρε Άσπα μου αγωνία. Αλλά τελικά τα καταφέρατε.
Αμ, κι εσύ δεν ήξερες, δεν ρώταγες τη Νεφέλη;. Το πρώτο της δόντι κατάφερε να το βγάλει με τη βοήθεια της Ναντίνας. Κουνιόταν πολύ αλλά δεν έπεφτε. Έτσι η Ναντίνα αποφάσισε να της δώσει αγκωνιά….. και τελικά πάει το δοντάκι.
Εγγυημένη συνταγή και δοκιμασμένη. Απλά πρέπει να βρείτε τη σωστή γωνία.
Τι νέα κόλπα είναι αυτά; Πρέπει να μας τα μάθετε! 🙂
Κατ’ αρχάς μεγειά το νέο σας χώρο 🙂
Κι σε μας έρχεται η νεράιδα μόνο που αφήνει ένα δωράκι μόνο στο παιδί που προσφέρει το δόντι 🙂 Και κάνα δυο φορές που μας έπιασε απροετοίμαστους το δοντάκι, έτσι και σε μας είχε πολύ κίνηση και άργησε λιγάκι η νεράιδα 🙂 🙂
Το χάσιμο του δοντιού είναι σπουδαία υπόθεση για τα πιτσιρίκια και σημαίνει νομίζω για αυτά πως μεγάλωσαν. Οπότε το περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία. Βέβαια τέτοιο πείσμα δεν είχε κανένα από τα δυο δικά μου 🙂
Τα φαφούτικα στοματάκια έχουν πολύ πλάκα! Ειδικά όταν χάνουν τα δυο πάνω μπροστινά και γίνονται και λίγο ψευδά ταυτόχρονα!
Εμάς προσπαθεί να σφυρίξει τώρα μέσα από το κενό του δοντιού που λείπει κι έχει πολύ πλάκα!
Ανυπομονώ να δω τα πάνω δοντάκια να λείπουν. Μέχρι τώρα έχω δει μόνο τα κάτω 🙂
Γέλασα πολύ και με το DNA αθλήτριας! χαχα!
Μεγαλώνετε όμορφα, αυτό έχει σημασία…
Ε μα τι να πω κι εγώ! χαχαχα…
Thanks kitsomitsos! 🙂
Ναι, πότε πέρασαν και τα δικά μας φαφούτικα χρόνια… (είναι 13μισό και 11μισό οι δικές μου και η μικρή μόλις ολοκλήρωσε την διαδικασία)
Καμιά φορά θυμάμαι πως ξέμενα από δωράκι (αν και συνήθως τα προμηθευόμουν σε “χονδρική”) και τους έλεγα πως μπορεί να είχαν πολλή κίνηση εκείνο το βράδυ οι νεράιδες…
Να τις χαίρεσαι!
Να τις χαίρεσαι κι εσύ Χριστιάνα! Καλή ιδέα! Κι εγώ πρέπει να αρχίσω να προμηθεύομαι σε “χονδρική”!
Psyxoula mou!!! Panemorfi anartisi Aspa mou!!! :))
Ευχαριστώ πολύ Julia! 🙂 🙂