Καμία πράξη, όσο μικρή κι αν είναι δεν πάει χαμένη

Ο Αίσωπος είχε πει ότι καμία πράξη, όσο μικρή κι αν είναι δεν πάει χαμένη. Η παρακάτω σύντομη ιστορία το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο.

“Ο Μαρκ πήγαινε σπίτι του με τα πόδια από το σχολείο μια μέρα, όταν είδε ένα αγόρι που περπατούσε λίγο πιο μπροστά να σκοντάφτει και να του πέφτουν τα βιβλία, δυο μπλούζες, ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, ένα γάντι και ένα μικρό κασετόφωνο. Ο Μαρκ έσκυψε και βοήθησε το αγόρι να μαζέψει τα σκορπισμένα αντικείμενα. Καθώς πήγαιναν προς την ίδια κατεύθυνση τον βοήθησε με το κουβάλημα. Έμαθε ότι το όνομα του παιδιού ήταν Μπιλ, ότι του άρεσαν τα βιντεοπαιχνίδια, το μπέιζμπολ και η Ιστορία, ότι δυσκολευόταν στα άλλα μαθήματα κι ότι τα είχε μόλις χαλάσει με το κορίτσι του.

Έφτασαν πρώτα στο σπίτι του Μπιλ, ο οποίος κάλεσε μέσα τον Μαρκ για αναψυκτικό και τηλεόραση. Το απόγευμα πέρασε ευχάριστα με γέλια και κουβεντούλα και μετά ο Μαρκ γύρισε σπίτι. Συνέχισαν να βλέπονται στο σχολείο, έφαγαν κανά-δυο φορές μαζί και αποφοίτησαν και οι δύο από το γυμνάσιο. Κατέληξαν στο ίδιο Λύκειο, και διατηρούσαν επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Τελικά έφτασε το πολυπόθητο έτος της αποφοίτησης και τρεις εβδομάδες πριν να τελειώσουν ο Μπιλ ζήτησε στον Μαρκ να μιλήσουν. 

Ο Μπιλ του θύμισε την ημέρα που πρωτογνωρίστηκαν. “Είχες ποτέ αναρωτηθεί γιατί κουβαλούσα τόσα πολλά πράγματα στο σπίτι εκείνη την ημέρα;” ρώτησε ο Μπιλ. “Βλέπεις είχα καθαρίσει το ντουλάπι μου στο σχολείο γιατί δεν ήθελα να το βρει χάλια αυτός που θα το παραλάμβανε. Είχα κρύψει μερικά από τα υπνωτικά χάπια της μητέρας μου και πήγαινα στο σπίτι για να αυτοκτονήσω. Αλλά αφού περάσαμε λίγη ώρα μαζί γελώντας και μιλώντας, συνειδητοποίησα ότι θα είχα χάσει αυτές τις στιγμές και πιθανόν οποιεσδήποτε άλλες ακολουθούσαν. Βλέπεις λοιπόν Μαρκ, όταν μάζεψες τα βιβλία μου εκείνη την ημέρα, έκανες πολύ περισσότερα. Έσωσες τη ζωή μου.”  

Με την ευχή ότι τα παιδιά μας θα ΕΧΟΥΝ στη ζωή τους φίλους που θα στέκονται δίπλα τους στις καλές και στις κακές στιγμές.

Με την ακόμα μεγαλύτερη ευχή ότι θα ΕΙΝΑΙ οι φίλοι που θα στέκονται δίπλα στους άλλους στις καλές και στις κακές στιγμές.

Photo: Brett Davies
via Chicken Soup for the Soul

Σχετικά posts:

Πώς κάτι δυσάρεστο γίνεται πηγή χαράς Το μεγαλύτερο φιλοδώρημα της ζωής της Όταν η μαμά είναι χαρούμενη, όλοι είναι χαρούμενοι