Αυτός εδώ, σε λίγο διαφορετικές διαστάσεις, είναι ο παιδότοπος καναπές του σπιτιού μας… Θα βάζατε στοίχημα ότι τον χρησιμοποιούμε για να καθόμαστε, ε; Όχι, όχι. Μην μπερδεύεστε. Ο καναπές αυτός κάθε άλλο παρά για κάθισμα είναι.
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται από τα νεαρότερα μέλη της οικογένειας ως:
- Δοκός ισορροπίας (η πλάτη του καναπέ)
- Στρώμα γυμναστικής (κυβίστηση, ανακυβίστηση και δε συμμαζεύεται)
- Βατήρας καταδύσεων – το επονομαζόμενο «βουτηχτήριο» (από την πλάτη του καναπέ προς το χαλί της τραπεζαρίας)
- Τραμπολίνο (πηδήματα επί τόπου ή από μαξιλάρι σε μαξιλάρι. Αυτό το παιχνίδι ονομάζεται «κοκό, κοκό» – μη ρωτάτε από που προκύπτει το όνομα, δεν έχω ιδέα)
- Αλογάκι
- Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο καναπέεες…
- Πίστα χορού (με συνοδεία δυνατής μουσικής)
- Φρούριο, σπιτάκι, σκηνή και όλα τα παρεμφερή
- Κομμωτήριο (η μία είναι η πελάτισσα και η άλλη η κομμώτρια. Να σημειωθεί ότι θεωρούν υποχρέωσή τους να ξεμαλλιάσουν χτενίσουν και τις νονές τους όταν έρχονται να μας επισκεφτούν… )
- Κρεβάτι νοσοκομείου (πιάσαμε τα ιατρικά επαγγέλματα: οι κουκλίτσες τους είναι άρρωστες, ξαπλωμένες στον καναπέ και τα κορίτσια παριστάνουν τη γιατρό και τη νοσοκόμα και τις περιποιούνται)
Α ναι! Εμείς οι «μεγάλοι» καθόμαστε κιόλας, αλλά μετά τις 8.00 το βράδυ που τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο!
Καλέ, τι να τα κάνουμε τα καταστήματα παιχνιδιών; Τύφλα να έχουν τα καταστήματα επίπλων!
**************************************************
Εσάς ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι όταν ήσαστε μικροί;
Ποιο είναι/ήταν το αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών σας;
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Άσπα από πού έχετε πάρει τον καναπέ αν επιτρέπεται;
Μαρία καλησπέρα! Αν μου στείλεις ένα μήνυμα με το email σου στο https://www.aspaonline.gr/contact/
θα σου απαντήσω στέλνοντάς σου τη διεύθυνση του καταστήματος.
Ευχαριστώ!
Καλησπέρα ενδιαφέρομαι και εγώ να μάθω από πιο κατάστημα έχετε πάρει τον καναπέ?
Καλησπέρα! Δυστυχώς το κατάστημα έχει πλέον κλείσει…
Πήγα κομμωτήριο χτες και έκανα ένα πολύ ωραίο χτένισμα.Αλλά επειδή σήμερα φυσούσε λίγο,χάλασαν λίγο.Να περάσω κάποια στιγμή αύριο να μου τα διορθώσουν λίγο τα κορίτσια?Να κλείσω ραντεβού ή θα με δεχτείτε άνευ?
Άσπα,πολύ σε χαίρομαι που διασκεδάζεις μαζί με τα κορίτσια και χαίρεσαι τα παιχνίδια σας και τις στιγμές μαζί τους,με την πρακτική αναστάτωση,που αυτά συνεπάγονται.
Επίσης,μου άρεσε πολύ αυτό που είπες για τα όρια.Ότι χωρίς αυτά,τα παιδιά δδν ξέρουν πώς να συμπεριφερφούν.
Κατά τη γνώμη,καλύτερα αυτά τα όρια να επικεντρώνονται σε ουσιαστικά ζητήματα.Τα πράγματα και οι χώροι στο σπίτι είναι για να τα χαιρόμαστε!Δε θα άντεχα προσωπικά να ζω σε ένα μόνιμα αψεγάδιαστο σπίτι,τακτοποιήμενο συνέχεια σαν μουσείο.
Φυσικά αυτό είναι στον άνθρωπο.
Να είστε καλά,να παίζετε,να διασκεδάζετε και να χοροπηδάτε!
Και όταν χρειαστεί,θα πάρετε καινούργιο και πιο μοντέρνο καναπέ!
Πολλά φιλάκια!
Βουλίνα,
Ε βέβαια, δεν είναι και λίγο! Λίγη εκπαίδευση θέλει και σύντομα θα κάνει μόνη της ηλεκτροσυγκολλήσεις! Φιλιά καλό Σαββατοκύριακο!
Καλησπέρα Άσπα μου,
Ε, άμα είναι έτσι αλλάζει το πράγμα…Δεν είναι και λίγο να προσπαθεί το παιδί να επιδιορθώσει τον κρίκο..Τώρα ο νονός της θα φουσκώσει σαν γαλοπούλα από την περηφάνεια του…:))
Φιλιά σε όλους !
Venceremos
Καλά θα προσπαθήσω!!!
μην βιαζεσε..Α Π Ο Λ Α Υ Σ Ε ΤΟ !!!!!!!!!!!!!!!
Γεια σου Βουλίνα μου!!!
Τι έχουν τραβήξει τα μαλλάκια σου από χεράκια της βαφτιστήρας σου όλα αυτά τα χρόνια… Κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει παρά μόνο εμείς που είμαστε μάρτυρες της διαδικασίας!!! Αλλά και ο Νίκος δεν πρέπει να έχει παράπονο. Το πιο πρόσφατο είναι ότι σήμερα μετά το σχολείο στην παιδική χαρά, διαπιστώσαμε ότι η αλυσίδα μιας κούνιας ήταν σπασμένη. Όσην ώρα καθίσαμε εκεί δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά – προσπαθούσε να την επιδιορθώσει με ζήλο, ψάχνοντας στο χώμα τον σπασμένο κρίκο, δένοντας, κουνώντας, τραβώντας. Τελικά αποφάνθηκε ότι χρειάζεται μάστορας και είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσε θα κανόνιζε να είναι εκεί για να τον επιβλέψει και να τον καθοδηγήσει!
Πολλά φιλιά και στους δυο σας και ελπίζω να σας δούμε σύντομα για να … επιμεληθούμε και το νέο σου χτένισμα.
Καλησπέρα σε όλους!
Η αλήθεια είναι ότι εγώ ως νονά της Εβελίνας, έχω ζήσει αξέχαστες στιγμές υψηλής κομμωτικής με 10-15 κοκαλάκια στο κεφάλι μου, που θα ζήλευαν ακόμη και οι καλύτεροι hairstylists..!!
Έχει φαντασία το παιδί και το δείχνει…
O μόνος πιθανόν που έχει αντίρρηση να είναι ο νονός – και σύζυγός μου – Νίκος ο οποίος θα ήθελε να την καμαρώσει να “ρίχνει” μπετά…!!!
Υ.Γ. Συγνώμη Νίκο μου, μπορεί να της έβαλες λάδι, αλλά από εμένα πήρε :))
Μαρία,
Έδειχνες ενδιαφέρον για τα ιατρικά από μικρή δηλαδή! Απίστευτο! Άκου μεταμοσχεύσεις!
Όσο για τα 8 ανίψια, τι να πω; Είναι σπάνιο να συναντάς τόσο μεγάλες και δεμένες οικογένειες στις μέρες μας. Φαντάζομαι τους γονείς σου, θα πρέπει να πετάνε στα ουράνια με τόσα εγγόνια! Εύχομαι σύντομα να προστεθούν και τα δικά σας τα παιδάκια στην «τρελοπαρέα»! Πολλά φιλιά!!!
Venceremos,
Χαίρομαι που σου αρέσει ο καναπές αλλά ελπίζω να μη σας έδωσα την εντύπωση ότι αυτό είναι το καθιστικό μας… Το δικό μας είναι πιο ωραίο! (Αστειεύομαι!) Αυτή είναι η φωτογραφία από το προσπέκτους του καναπέ. Ο δικός μας είναι σαν και αυτόν αλλά σε άλλη διάσταση…
Τρία παιδιά σε τριάμισι χρόνια; Φαντάζομαι τι θα γινότανε στο σπίτι! Φαντάζομαι και την κούρασή σου! Αλλά τώρα τα καμαρώνεις, ολόκληρα παιδιά! Εμένα πότε θα μεγαλώσουν;
αχ τι τέλειος καναπές… τι τέλειος… μακάρι να είχα κι εγώ τέλειο καναπέ κ ας μου τον διέλυαν.. εμείς έχουμε έναν διθέσιο κ ένα τριθέσιο σε πολύ ωραία χρώματα αλλά πολύ άβολοι. λες κ κάθεσαι σε πρόκες. τους αγόρασε ο πεθερός μου χωρίς να με ρωτήσει(είχαμε πάει στο επιπλάδικο είχαμε 3 καναπέδες, μου άρεσε ο 2ρος κ ο πεθερός μου διάλεξε με βάση το δικό του γούστο, 3265235625 φορές να έπαιρνα από το ΙΚΕΑ κι ας ήταν για μια βδομάδα..) άσε το έχω πολύ άχτι αυτούς τους καναπέδες κ πολύ ευχαρίστως θα τους έκανα κολυμβητήριο, καταδυτήριο, θα τους έσκιζα από τα νεύρα μου!!!
κ για να ηρεμήσουμε :Ρ
το αγαπημένο μου παιχνίδι όταν ήμουν μικρή ήταν (τι άλλο) να παίρνω τις μεγάλες κούκλες, τα γάντια της μαμάς, μαχαίρια, πιρούνια, κλωστή και μάλιστα μαύρη, βελόνια (είχα ένα συγκεκριμένο βελόνι, με το οποίο κεντούσε η μαμά μου κάτι μαξιλαράκια με σταυροβελονιά που δε τρυπούσε πολύ) συρραπτικό (είδατε φαντασία) άδεια λακ (στο ρόλο του Pulvo :P) γάζες (αναρωτιέμαι που τις είχα βρει) νερό που το έφτιαχνα κόκκινο με γκοφρέ χαρτί χειροτεχνίας( στο ρόλο του betadin), το γκοφρέ χαρτί το στέγνωνα αφού γινόταν άσπρο κ το χρησιμοποιούσα για μάσκα και δως του! τι μπαϊπας έκανα, τι αρθροπλαστικές, τι μεταμοσχεύσεις ήπατος (αυτές ήταν οι αγαπημένες μου, έπαιρνα καφέ πλαστελίνη κ την έφτιαχνα σε σχήμα συκωτιού :Ρ) μέχρι και τις φλέβες με τις αρτηρίες έφτιαχνα, με καλώδια του μπαμπά :Ρ πολύ φαντασία μιλάμε!!!
τα ανήψια μου, τα αγόρια τρελαίνονται να παίζουν κυνηγητό γύρω από το δύστυχο το τραπέζι… τι σκόνη, τι χνούδια, όλα στον αέρα.. τα κορίτσια είναι πιο ήσυχα, παίζουν με τις κούκλες μου (ή ότι έμεινε από αυτές έστω!) τις βάζουν μέσα στις παντόφλες κ τις κάνουν αυτοκίνητα :Ρ
ο χαμός γίνεται όταν μαζεύονται όλα μαζί (και τα οκτώ παρακαλώ!) και παίζουν “βρείτε τι είναι” κ δως του φωνές!! τσιρίδες! α πα πα…
τα λατρεύω όμως!!
πολλά φιλιά στις ζουζούνες σου! κ ο Βασίλης να είναι γερός να αγοράζει καναπέδες χε χε…
μενα μου αρεσει πολυ το καθιστικο σου. ειναι απλο αλλα πολυ ουαου….
τωρα τι γινοτανε σπιτι μου με τρια παιδια?
μεσα σε τριαμιση χρονια ειχα και τα τρια. για να προχωρησεις στην κουζινα καθιστικο επρεπε να κανεις αλματα. μου αρεσε ομως ολο αυτο και το απολαμβανα κι επαιζα κι εγω μαζι τους.
φιλια καρυστινα
Roadartist,
Οπωσδήποτε ο καναπές μας θα έχει την τύχη του καναπέ της Αδαμαντίας! Ειδικά μετά από τα καινούρια αθλήματα που προτάθηκαν εδώ σήμερα (Βόλεϊ, άλμα εις ύψος, κλπ) δεν τη γλιτώνουμε με τίποτα! Ευκαιρία για ανακαίνιση!
Αδαμαντία,
Είδες πώς μας αγαπάνε αυτά τα κορίτσια και φροντίζουν για μας; Έχουν βαλθεί να κάνουν ανακαίνιση στο σπίτι μια ώρα αρχύτερα! Αναρωτιέμαι αν θα αντέξει ο καναπές μέχρι να γίνουν 12 και 10 και οι δικές μας… Θα σας ενημερώσω!
fotini,
Όταν ήμουν μικρή είχα μανία με τα αυτοκόλλητα και καταλαβαίνω πώς αισθάνθηκες που τα είδες μετά από χρόνια πάνω στο παλιό σου κρεβάτι. Όταν πριν από μερικούς μήνες βρήκα ένα παλαιό μου album με αυτοκόλλητα Sarah Kay, αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το blog! Διάβασε την πρώτη-πρώτη μου ανάρτηση 22-5-2008 και θα καταλάβεις!!!
Maria Tzirita,
Μαρία μου δεχόμαστε Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή 17.00 – 19.00! Από το ιατρείο, δε θα μείνεις παραπονεμένη μέχρι και μασάζ θα σου κάνουν. Από πλευράς χτενίσματος, δε σου εγγυώμαι τίποτα, αλλά όπως και να ‘χει θα περάσεις καλά!!! Κερνάμε και σούπερ-καφεδάκι! Φιλιά.
Δέσποινα,
Άλμα εις ύψος!!! Για περίμενε πάω να το δοκιμάσω.
…
Καλέ αυτό είναι πολύ ωραίο παιχνίδι! Θα τους το μάθω! Και μόλις γίνουν καλές θα το γυρίσουμε και στο επί κοντώ!!! Κάτι ήξεραν οι μικροί σου αθλητές! Φιλιά!
Μαριλένα,
Εγώ κι αν είμαι υπέρ των κανονισμών και των ορίων μέσα στο σπίτι… Χωρίς κανονισμούς και όρια, πρώτον τα παιδιά δε θα ήξεραν πώς να συμπεριφερθούν και δεύτερον δε θα μπορούσα να διατηρήσω την ψυχική μου υγεία! Τα όρια που βάζω εγώ μπορεί να μην αφορούν το σαλόνι αλλά τι σημασία έχει; Το κάθε σπιτικό λειτουργεί με το δικό του τρόπο! Εσείς στο σπίτι σας σίγουρα θα είστε πιο ελαστικοί σε κάτι που εμείς είμαστε ανένδοτοι…
Τυχερούλα, έχεις πάντα τακτοποιημένο σαλόνι – λίγο το ‘χεις; Φιλιά!
PAP DX,
Καλέ ευτυχώς που δεν ξέρουν ακόμα να διαβάζουν! Αλλιώς, δε θα έμενε τίποτα όρθιο! Μου αρέσει πάντως ο κανονισμός περί τραπεζιού και φιλέ! Εδώ που τα λέμε είναι ωραίο παιχνίδι για να το παίζω εγώ και ο Βασίλης! Στα υπ’όψιν!
Τρελοτουρίστρια,
Playmobil! Καταπληκτικό παιχνίδι! Κι εγώ έπαιζα με playmobil! Το ίδιο και τα κορίτσια αλλά εκείνες έχουν μανία και με κάτι καινούργια ανθρωπάκια που έχουν κυκλοφορήσει, τα Little People της Fisher Price. Περιττό να σου πω ότι κάτω από το τραπέζι και κάτω από τα μαξιλάρια βρίσκω συνέχεια τέτοια παιχνιδάκια. :S (Εδώ ταιριάζει η μπερδεμένη φατσούλα, δε συμφωνείς;)
Φαραώνα,
Ευχαριστούμε που μας επιτρέπεις να σου κάνουμε παρεούλα εκεί, στο όμορφο νησί. Μια και το ‘φερε η κουβέντα, πριν να αποκτήσουμε τα παιδιά, κάθε τρεις και λίγο ήμασταν με τον Βασίλη στην Κέρκυρα! Πού θα πάει, τώρα που μεγάλωσαν λιγάκι θα αρχίσουμε να ξαναερχόμαστε!
Βασίλη,
Είμαστε τυχερές που είναι ακόμα 15 και 18 κιλά! Όταν φτάσουν τα 30, τα 40 και βάλε, δεν μας σώνει τίποτα! Πάει ο καναπές!
Σοφία,
Φαντάζομαι, φαντάζομαι! Ο καναπές μας πάντως για την ώρα, καλά κρατεί: Γερός, δυνατός, θα ζήσει!
αχαχαχα τέλεια!!
Μου αρέσει που το βλέπεις θετικά και τις αφήνεις ελεύθερες να κινηθουν και να παίξουν!!
Φαντάζομαι οτι ο καναπές σας θα έχει σε λιγο τη τύχη αυτού της Αδαμαντίας.. 🙂
Eμεις παντως οταν κλεισαν τα 12 και 10 αντιστοιχα πηραμε καινουργιο καναπε που τον εχουμε μεχρι τωρα. Ο τοτε διελυθη στα εξ’ων συνετεθη.
Καλυτερα θα παρετε και καναπε της τελευταιας μοδας σε λιγα χρονια, τι αλλο θελετε,επρεπε να τις ευχαριστησετε που σας δινουν αυτη την ευκαιρια!
mmm λοιπον, ο δικος μας καναπές είναι όλα αυτά που περιέγραψες κ κάτι επιπλέον:ιδανικός τόπος για συγκέντρωση της μαμας,του μπαμπα κ των φίλων τους με μια μακαρονάδα -πίτσα κάποιες φορές- στο χέρι και εργάκι στην τηλεόραση!! μα αυτή δεν είναι η μαγεία;; θυμάμαι τα σαλόνια των προηγούμενων γεννεών που ήταν σαν πολύτιμες πορσελάνες!! λοιπον εγώ είμαι της άποψης ότι τα έπιπλα είναι για να μας υπηρετουν κ όχι να τα υπηρετούμε!! ας φυλακίσουν τα γέλια μας οποτε αντί τις αράχνες!!! χεχε
όσο για τα παιδικα μου χρόνια, θυμάμαι το κρεββάτι μου γεμάτο αυτοκόλλητα!! οταν χρειάστηκε να το κάτεβάσω απο το πατάρι για να το επιστρατεύσω για κάτι έκτακτο κάποια φορά , κοιταξα με περισσή αγαπη το κάθε αυτοκόλλητο που βρήκα πάνω του!!
Μπράβο στα ευφάνταστα κορίτσια σου και σε σας μπράβο που ενθαρρύνετε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους! Ευχαρίστως να κλείσω ένα ραντεβού στο κομμωτήριό τους ή στο ιατρείο τους! Πότε δέχεστε παρακαλώ;
Τα φιλιά μου Άσπα μου!
Αλμα εις υψος; Παιρνουμε φορα απο την ακρη της τραπεζαριας .. δινουμε ενα πηδο αλα Παπανικολαου και παφτουμε στο μαξιλαρι του καναπε προσπαθωντας να μην αγγιξουμε την πλατη του καναπε. Το αγαπημενο των πρωην μικρων μου αθλητων!
Φιλακια!
εγώ, εγώ είμαι ο ανθρωπος που αναφέρει η φίλη μου η Φαραώνα, παραπάνω: έχω ένα σαλονι, που φυσικά απαγορεύω, οχι μονο στα παιδιά, αλλά σε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ να πατησει το ποδι του μεσα.
επιτρέπω μονο στον διαχειριστή οταν ερχεται να μου φερει τα κοινοχρηστα ή στις αξιοσέβαστες μου επισκέψεις.
οποιοσδήποτε άλλος
(βλεπε: κορίτσια, Χρονης, κουμπαρες, γάτες, χελώνα, παπαγάλος, φίλες των κοριτσιών, αδελφός, σκύλοι του αδελφού,περιστέρια που μαζεύουμε για να γιατροπορέψουμε, γλάστρες και τα σκουληκια τους κλπ κλπ κλπ, απαγορεύεται δια ροπάλου να μπουν μέσα!)
με συγχωρειτε, αλλά δικαιούμαι ενός αξιοπρεπους μέρους, όταν εκτελώ με θαυμαστο τρόπο τα καθήκοντα της κοινωνικής μου ζωής!!
(:ΡΡ)
Καλά, εσεις μπορείτε να οργανώσετε ολόκληρους Ολυμπιακούς Αγώνες στον καναπέ σας.
Προτείνω ακόμη:
Volleyball: Θα στέκονται η κάθε μια σε μία άκρη του καναπέ και θα πετάνε ένα από τα μαξιλάρια η μία στην άλλη (αλλά θα πρέπει να μην αγγίξει το τραπεζάκι γιατί τότε θα θεωρείται φιλέ)
Δεν συνεχίζω γιατί μπορεί αν το διαβάσουν αυτό να τους βάλω ιδέες και να σας το διαλύσουνε το σαλόνι…
13/11/08 10:48 πμ
Χαχα!!
Εμείς είχαμε, έχουμε δηλαδή, ένα από αυτά τα τραπέζια που σπάνε τα πόδια και χαμηλώνουν, στο σαλόνι…Από κάτω έπαιζα με τα playmobil μου!! Το αγαπημένο μου σημείο!!
Καλημέρα!!
Τρελοτουρίστρια
Χαχαχα!!!
Καλημερα καλημερα!
Μου χει γινει αγαπημενη συνηθεια να πινω τον καφε μου διαβαζοντας σε Ασπα.
Ξερεις τι?Σας χαιρομαι γιατι αφήνετε τα παιδια σας να τον απολαμβανουν.Υπαρχει και η αντιθετη αποψη.Γονεις που απαγορευουν στα παιδια απο ορισμένους χώρους για να χαλασουν τα επιπλα .
Η αλλους που τα σκεπάζουν με εκατο ριχταρια για να μη φθαρουν.
Βασιλη καλο μου οι κοριτσάρες σου ναναι καλα.
Κι εσυ κι εσυ βεβαια …να εισαι γερος και δεν πειραζει ας αγοράζεις καναπέδες.
Μπραβο βρε παιδια καλα κανετε.Αντε βαλτε καμμια φωτο να δουμε τις πτήσεις και τις προσγει΄σεις τους.
καλημερα απο το Ιονιο.
το “βουτηχτήριο” παραμένει το αγαπημένο μου, πρέπει να θυμηθώ που είναι μερικές φωτογραφίες που έχω βγάλει με τις μικρές κυριολεκτικά στον αέρα πριν τη στιγμή της προσγείωσης!
Με την ευκαιρία, πόσα χρόνια εγγύηση μας έχουν δώσει;
Δεν εχεις αγορια γι αυτο το λες αυτο!!εμενα ο γιος μου(8,5 ετων) επειδη δουλευω πολλες ωρες τον “κραταει” η μαμα μου (ειμαστε πανω οροφο αυτη κατω εγω)ε,σε πληροφορω οτι καθε μερα κανει το σπιτι λες και μπηκε κλεφτης μεσα..
αρχιζουμε απο τις μαξιλαρες του καναπε που γινονται σχεδία για το υποτιθεμενο ναυαγιο…οι καρεκλες της τραπεζαριας παραταγμενες για το σπιτι του Ρωβισωνα Κρουσου…συνεχιζουμε με διαφορες πετσετες που γινονται μπερτες του ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ…το τραπεζακι χρησιμοποιειται για καταφυγιο απο κατω ,διοτι μας κυνηγανε οι αστυνομικοι και πρεπει να κρυφτουμε!!
η χωνευτη ντουλαπα ειναι μια σουπερ κρυψωνα για να “εξαφανιζομαστε”οταν δεν θαλουμε να φαμε αρακα π.χ.
ερχομαστε στο διαβασμα..εχουμε “βιτσιο”να διαβαζουμε στην κουζινα..να αραδιαζουμε βιβλια,τετραδια,γομες,ξυστρες κλπ εδω κι εκει..μαρκαδορους κλπ…για να διαβασουμε…
αφου διαβασουμε θα δουμε καμια ταινιουλα μεχρι να ερθει η μαμα απ το γραφειο (εγω)να με παρει κατω…οπου θα αφησω ρουχα εδω κι εκει….ουφ θες κι αλλα?
Ασπα,
που νάβλεπες το δωμάτιο που παίζαν τα παιδιά μου.
ΧΑΜΟΣ
Ελπίζω να ζήσει ο καναπές μετά από όλα αυτά.
καλημέρα