Ας συνεχίσουμε να εμπνέουμε ο ένας τον άλλον

Η φράση “Βρες το καλό και μοιράσου το” έχει γίνει το νέο μου σύνθημα. Είναι μια φράση που παίζει συνέχεια μέσα στο μυαλό μου! Η εμπειρία μου σχετικά με τα Εκτάκια που υιοθετούν Πρωτάκια και το γεγονός ότι το post μου ξεκίνησε ένα κίνημα, καθώς το ένα σχολείο μετά από το άλλο σχολείο το εφαρμόζει πλέον, αποδεικνύει αυτό ακριβώς.

Την προηγούμενη εβδομάδα για παράδειγμα πήρα ένα μήνυμα στο Facebook από μια φίλη μαμά που ήταν ενθουσιασμένη: Μου έγραφε: “Σήμερα στην ενημέρωση γονέων στο δημοτικό (δημόσιο) που πάνε τα παιδιά μου, η δασκάλα της πρώτης μας ανακοίνωσε ότι ξεκίνησαν το θεσμό με τα εκτάκια! Όταν την ρώτησα πως κι έτσι μου είπε ότι το διάβασε στο blog σου! Το ξέρεις ότι έχεις βάλει έναν ογκόλιθο αλλαγής στα δημοτικά έτσι;”

Σήμερα όμως δε θα μιλήσω για τα Εκτάκια και τα Πρωτάκια. Βρήκα ένα άλλο καλό για να μοιραστώ! Για να είμαι ειλικρινής δεν το βρήκα. Με βρήκε!

Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας ένα email που πήρα πριν από λίγες μέρες από τη Χρυσάνθη. Μου το έστειλε με αφορμή το τελευταίο μου newsletter στο οποίο έγραφα για το κυνήγι θησαυρού.  Το δημοσιεύω αυτούσιο, με την άδεια της. Δεν τη γνωρίζω προσωπικά, αλλά η εικόνα που πήρα μέσα από το πρώτο αυτό email και τα επόμενα που ακολούθησαν είναι ότι είναι σαν κι εμένα. Είναι σαν κι εμάς! Ένας απλός άνθρωπος που άκουσε την εσωτερική του φωνή, έκανε κάτι έξω από τα συνηθισμένα και έφτιαξε κάτι σπουδαίο. Μαζί με το σύζυγό της έφτιαξαν κάτι καλό, που επηρεάζει θετικά δεκάδες παιδιά και οικογένειες. Διαβάστε το:

 

Καλημέρα Άσπα και καλή εβδομάδα,

Είμαι ….ηλεκτρονική σου αναγνώστρια αρκετά χρόνια, παρακολουθώ τις μικρές που μεγαλώνουν και προχθές διαβάζοντας το «Κυνήγι του θησαυρού» διαπίστωσα ότι έχουμε κάτι κοινό – πέρα από το ότι αγαπούμε πολύ τα παιδιά.

Μένω στον Γέρακα 15 χρόνια σε ένα συγκρότημα 10 κατοικιών που στο κέντρο τους έχουν έναν μεγάλο κήπο, πισίνα, πλατεία και – μέχρι πριν από 5 χρόνια- μια παλιά παρατημένη αποθήκη.

Αυτός ο γύρω χώρος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο για ποδόσφαιρο ή κυνηγητό. Κανείς γονιός δεν πλησίαζε και όσο παιδιά ήταν μικρά εγκλωβίζονταν στο διαμέρισμα.

Αποφασίσαμε με τον σύζυγο, που του αρέσουν τα μαστορέματα, να το διαμορφώσουμε, να το βάψουμε και να ζητήσουμε … συμμετοχή από τις 64 οικογένειες που μένουν τριγύρω.

Μας έδωσαν ξύλα από ανακαινισμένη κουζίνα και φτιάξαμε παγκάκια & τραπέζια, μας έδωσαν μια εσωτερική πόρτα & φτιάξαμε πάγκο δημιουργικής απασχόλησης
με το όνομα του χώρου επάνω .
Μας χάρισαν παλιά παιχνίδια που επισκευάσαμε , λούτρινα , επιτραπέζια, μαρκαδόρους, αυτοκίνητα, κούκλες , τραμπάλα, κούνια, πίνακα ζωγραφικής κλπ

Έκτοτε, κάθε καλοκαίρι μόλις κλείσουν τα σχολεία από τις 18.00 μέχρι τις 21.00 το ανοίγουμε ώστε να παίζουν τα παιδιά και να συναντιούνται οι μεγάλοι.

Το αποτέλεσμα;;

Την πρώτη χρονιά ερχόντουσαν 10 παιδάκια, την δεύτερη 15-20 και πλέον νομίζω ότι αν τα μετρήσω θα είναι γύρω στα ..50 !
Την αποθήκη εσωτερικά την ζωγράφισαν τα παιδιά , οι γονείς που είχαν έμπνευση μας ζωγράφισαν μουσικά όργανα ή ρολόι τοίχου και ο χώρος πλέον που είναι ένας αξιοπρεπής παιδότοπος βαφτίστηκε σε «10+1».

Έχει γίνει πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους, ένα μεγάλο παιδικό δωμάτιο για τους πιτσιρικάδες και στέκι για τάβλι, επιτραπέζια και σκάκι για τα μεγαλύτερα.

Οι μαμάδες εκ περιτροπής μας κερνάνε κέηκ, μπισκότα, γλυκά και η σταθερή… αξία είναι οι καραμέλες!!

Την τρίτη λοιπόν χρονιά λειτουργίας του σκέφτηκα να κάνω κάτι καινούργιο για τον χώρο: «ένα κυνήγι θησαυρού» !

Προσκλήθηκαν 20 παιδάκια, ετοιμάσαμε με 3 μαμάδες σνακ , έφτιαξα χάρτη θησαυρού, πήραν δωράκια συμμετοχής, χωρίστηκαν σε ομάδες, αγωνίστηκαν σε βασικά παιχνίδια και ερωτήσεις σχετικές με το συγκρότημα και μαζεύοντας πόντους τελικά μοιράστηκαν τον θησαυρό! Η ανατροπή ήταν πλέον μια νέα πραγματικότητα.

Φέτος, βλέποντας την απήχηση του παιδικού κοινού ανέβασα τον πήχη πιο ψηλά!! Το δεύτερο «Κυνήγι του Θησαυρού» ήταν γεγονός !
Η χαρά και η προσμονή των παιδιών δεν περιγράφεται με λόγια . Το ραντεβού ήταν στις 18.30 και τα παιδάκια ήρθαν από τις 18.00!

Προσκλήθηκαν και συμμετείχαν 42 παιδάκια , οι μαμάδες που βοήθησαν με άπειρα σνακ ήταν 12 , αφού «συμπτωματικά» και αυτή τη φορά ισοβάθμησαν οι ομάδες κέρδισαν και μοιράστηκαν όλα τα παιδάκια 4 κιλά ζελεδάκια που είναι και τα αγαπημένα όλων!!

Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, οι μπαμπάδες ζηλεύοντας έβαλαν ψησταριά και μπύρες, έκοψαν σαλάτες και το γλέντι κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες για μικρούς και μεγάλους ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.

Γιατί στα γράφω όλα αυτά?

Γιατί καμιά φορά διαβάζοντας μια εμπειρία ενός ανθρώπου – που δεν τον έχεις γνωρίσει από κοντά – αλλά είναι σαν να τον ξέρεις χρόνια, βρίσκεις κοινές επιθυμίες, απόψεις, συναισθήματα. Και τελικά εμπνέεσαι από αυτόν . Έτσι αισθάνομαι ότι εμπνεύστηκα και εγώ από εσένα, διοχετεύοντας από μέσα μου την αγάπη για τα παιδιά, την φαντασία , την δημιουργικότητα και προπάντων την συλλογικότητα σε αυτόν τον χώρο. Και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό!!

Δεν σου κρύβω δε πως μέχρι πριν από 5 χρόνια υπήρχε αποξένωση, καχυποψία και άρνηση . Τώρα το «10+1» είναι must για τα καλοκαιρινά απογεύματα. Οι γονείς ξέρουν πού παίζουν τα παιδιά τους, έρχονται και οι ίδιοι για κουβεντούλα και δίνει ίσως προστιθέμενη αξία στα σπίτια των ιδιοκτητών.

Μοιράζομαι μαζί σου κάποιες εικόνες γιατί έμμεσα έχεις βάλει και εσύ το χεράκι σου..!

Καλή σου ημέρα και καλή εβδομάδα.

Χρυσάνθη Καπάνταη

 

Χρυσάνθη σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτή την ιστορία μαζί μου και που μου έδωσες την άδεια να τη δημοσιεύσω. Εγώ ενέπνευσα εσένα, εσύ ενέπνευσες με τη σειρά σου και πάλι εμένα και μαζί ελπίζω ότι θα εμπνεύσουμε κι άλλους ανθρώπους να κάνουν κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

Ας συνεχίσουμε να εμπνέουμε ο ένας τον άλλον.  Ας συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τις διαδρομές μας και τους χάρτες μας για το “θησαυρό”. Αυτή είναι άλλωστε η μεγάλη αξία του internet. Να συνδεόμαστε, να εμπνεόμαστε και να κάνουμε τη διαφορά.