Ο τρόπος σκέψης!

Αυτή την εβδομάδα η Εβελίνα μου έστειλε το πρώτο της e-mail, καθώς ο δάσκαλός τους στο μάθημα των υπολογιστών έφτασε στην ηλεκτρονική αλληλογραφία. Όσα παιδιά δεν είχαν e-mail έφτιαξαν, αλλά η Εβελίνα αποφάσισε να αρχίσει να χρησιμοποιεί το e-mail που της είχα φτιάξει κάποια χρόνια νωρίτερα (αλλά με μάλωσε για το απλοϊκό password που είχα και έσπευσε να το αλλάξει με 10ψηφιο που περιείχε κεφαλαία, πεζά, νούμερα, διαίσεις και θαυμαστικά).

Το πρώτο μήνυμα που πήρα λοιπόν ποτέ από την κόρη μου έλεγε: “Δε θα το κάνω. Ξέχνα το. Δε θα φτιάξω το δωμάτιό μου.” Γέλασα πολύ, γιατί αντιπροσωπεύει τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα της. Και βέβαια έχει και… επαναστατική διάσταση! Οπότε πρέπει να αρχίσω να συνηθίζω στην ιδέα ότι πρόκειται να γίνω η μαμά μιας teenager… (help!)

Ώρα όμως για τις τελευταίες ατάκες της 10χρονης Εβελίνας!

✔ Μαμά, θα μας πεις μια ιστορία από τα παιδικά σου χρόνια που να προκαλεί σπαστικό γέλιο; (Απλά πράγματα ζητάει, σιγά…)

✔ Της λέω κάτι που *δεν* θέλει να κάνει και μου απαντάει:
“Μπορώ καλύτερα να πέσω από το Έβερεστ;”

✔ Είμαι στο δωμάτιό της και της λέω καληνύχτα. Μου λέει: “Να φορέσω κάτι πιο ζεστό; Κρυώνω”
“Ό,τι θες” της απαντώ.
Σηκώνει επί τόπου το μαξιλάρι και από κάτω έχει κρυμμένο ένα βιβλίο και τις πιο ζεστές της πυτζάμες.
“Τι με κοιτάς έτσι μαμά; Είναι για έκτακτη ανάγκη.”

✔ Πηγαίνω στο δωμάτιό της να την ξυπνήσω στις 7 το πρωί και την βρίσκω να διαβάζει. Το λεξικό.

✔ Άλλη φορά πηγαίνω να την ξυπνήσω το πρωί αλλά νυστάζει:
“Χάθηκε να το κάνουν ένα απόγευμα;” (το σχολείο)

✔ Πάω να πάρω τα κορίτσια από τα Αγγλικά και παρκάρω από την απέναντι πλευρά του δρόμου που είναι πολυσύχναστος. Βγαίνω από το αυτοκίνητο για να περάσω να τις πάρω και να διασχίσουμε το δρόμο μαζί. Με βλέπουν και πάνε στην άκρη του δρόμου κι εγώ τρομάζω μην περάσουν το δρόμο μόνες τους οπότε φωνάζω:
“Ακίνητες!”
Η Εβελίνα απαντάει: “In English!” (δηλαδή “πες το στα Αγγλικά” – αλλοίμονο έξω από τα Αγγλικά διαδραματιζόταν η σκηνή)

✔ Μου λέει για να με πείσει για κάτι: “Ορκίζομαι στη ζωή των bloggers!”

✔ Καθυστερεί να τελειώσει το φαγητό της μια ώρα και της λέω: “Τελείωνε”
– “Τι τελείωνε βρε μαμά; Εδώ μου έχεις βάλει τον παράδεισο της μπριζόλας!” (δηλαδή μεγάλη ποσότητα)

✔ Είσαι λίγο καυγαντζού μαμά, παραδέξου το.

✔ Εγώ: Εβελίνα πήγαινε να ξεμπερδέψεις τα μαλλιά σου.
Εβελίνα: Μου το λες καλύτερα στα Αλαμπουρνέζικα; (γιατί έτσι δεν το κατάλαβε το παιδί)

✔ Είμαστε σε κατάστημα και ακούγεται το ραδιοφωνικό διαφημιστικό τους σποτ. Πρόκειται για γνωστό τραγούδι που του έχουν βάλει τα λόγια της διαφήμισης.
“Καλά αυτοί δεν μπορούν να βγάλουν κανένα δικό τους τραγούδι; Πρέπει πάντοτε να κλέβουν άλλων;”

✔ Μια-δυο μέρες μετά τα γενέθλιά της:
Εβελίνα: Μαμά να σου πω κάτι πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ σημαντικό;
Εγώ: Ναι.
Εβελίνα: Είμαι δέκα!

✔ Μπαίνουμε σε κατάστημα ηλεκτρονικών και βλέπει τα iPhone: “Όταν θα έχω μεγαλώσει θα έχει βγει iPhone 8. Δεν διαλέγω από τώρα.”

✔ Επιστρέφει στο σπίτι από το σχολείο με τρελό look: To φερμουάρ του μωβ μπουφάν κουμπωμένο με το φερμουάρ της γκρι ζακέτας, φορώντας ένα μανίκι του μπουφάν κι ένα μανίκι της ζακέτας. Από την πλάτη τα δύο φερμουάρ και πάλι κουμπωμένα μεταξύ τους, ενώ κρέμονταν προς τα πίσω τα άλλα δύο μανίκια που περίσσευαν.  Σας μπέρδεψα; Κι εγώ μπερδεύτηκα που το έβλεπα μπροστά στα μάτια μου!

✔ Σε χορωδία με την αδελφή της:
“Είναι μια κατσίκα που τη λένε Μακαρένα
ξέρει να οδηγεί μα δεν ξέρει από τα φρένα
ξέρει και να γράφει μα δεν ξέρει τι είναι η πένα
Ε Μακαρένα”

✔ Τους υπενθυμίζω ότι δεν συμπληρώνουν ποτέ το όνομά τους και τα στοιχεία τους σε φόρμα στο διαδίκτυο χωρίς να με φωνάξουν να τσεκάρω τι είδους φόρμα είναι αυτή.
Εβελίνα: Δηλαδή αν βάλω ότι με λένε “Κύριο Παρλαπίπα” δεν μπορώ να τη στείλω τη φόρμα χωρίς να σε φωνάξω;

✔ Για πες μου λοιπόν Εβελίνα. Τι είχατε στην Ιστορία;
Εβελίνα: Για τη μάχη των Πλαταιών.
Εγώ: Για θύμισέ μου… Τι έγινε στη μάχη των Πλαταιών;
Εβελίνα: Ε τι να σου λέω. Ένας Σπαρτιάτης σκότωσε τον χαζο-Μαρδόνιο.

✔ Φτερνίζεται και λέει μόνη της “Γείτσες”.
Και μετά μονολογεί. “Μόνο εγώ νοιάζομαι να μου πω γείτσες.”

✔ Για να κάνει την αδελφή της να σταματήσει να μιλάει ακατάπαυστα: “Όποιος μιλάει πολύ, κάποτε θα πει και σαχλαμάρα.”

✔ Καθώς τη σκεπάζω το βράδυ:
Εβελίνα: Μαμά, εσύ δεν αναρωτιέσαι πώς είναι να έχεις μεγαλύτερο αδελφό ή αδελφή;
Εγώ: Ναι… Αλλά εμείς οι δύο δε θα μάθουμε ποτέ…
Εβελίνα: Ναι… αλλά δεν πειράζει. Εμείς σαν πρώτα παιδιά έχουμε πάρει περισσότερη αγάπη.
Εγώ: Ναι…
Εβελίνα: Έχω πάρει 2 χρόνια περισσότερη αγάπη από ό,τι η Εβίτα. Για να με φτάσει πρέπει να πεθάνω δύο χρόνια πριν από εκείνη.

✔ Τις ρωτάω καθώς πίνουν το γάλα τους: “Και ξέρετε ποιο θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα; Που θα σας φανεί πραγματικά χρήσιμο στη ζωή σας και χωρίς αυτό δε θα μπορείτε να κάνετε τίποτα;
Εννοούσα τα Αγγλικά, αλλά η απάντηση της Εβελίνας με άφησε άναυδη: “Ο τρόπος σκέψης;”

Photo by Philippa Willitts