Όταν η αδελφή σου εξαφανίζεται

Τη Δευτέρα έγινε ένα μπέρδεμα στις πρόβες των κοριτσιών. Τα τεταρτάκια τέλειωσαν την πρόβα τους πιο νωρίς από τα εκτάκια, οπότε με πήρε η μαμά μιας συμμαθήτριάς της Εβίτας να με ρωτήσει αν θέλω να τη φέρει από το σπίτι για να μην πηγαινοέρχομαι συνέχεια (αφού σε μία ώρα θα έπρεπε να ξαναπάω να πάρω την Εβελίνα). Είπα ναι φυσικά.

Η Εβελίνα δεν το πήρε είδηση ότι η Εβίτα έφυγε με τη συμμαθήτριά της και ξαφνικά διαπίστωσε ότι η αδελφή της είχε εξαφανιστεί. Δεν ξέρω για πόση ώρα έψαχνε και τι ακριβώς μεσολάβησε, αλλά κάποια στιγμή έλαβα ένα αγωνιώδες τηλεφώνημα από άγνωστο κινητό. Ήταν η Εβελίνα και πήρε να με ρωτήσει αν είχα ήδη πάρει την Εβίτα.

Όταν την είδα μετά από καμιά ώρα, έτρεμε ακόμα. Κάναμε μια ομαδική «Επείγουσα Αγκαλίτσα». Μου είπε ότι με την πρώτη ευκαιρία θα γράψει κι εκείνη στο blog της για το περιστατικό.

Ήταν η δεύτερη φορά που η Εβελίνα νόμιζε ότι η Εβίτα χάθηκε. Την πρώτη φορά είχαμε πάρει οικογενειακώς την τρομάρα, καθώς ήμασταν όλοι μαζί σε μία θεατρική παράσταση. Η Εβελίνα είχε τότε πει  «Μαμά κάνε κάτι! Έχασα το πιο σημαντικό πλάσμα της ζωής μου!»

Εύχομαι καθώς θα μεγαλώνουν και στη ζωή τους θα μπαίνουν κι άλλα «σημαντικά πλάσματα» όπως οι σύντροφοι και τα παιδιά τους, η δική τους σχέση να εξακολουθεί να ανθίζει και να παραμείνει για πάντα μία από τις σημαντικότερες της ζωής τους.

 

«Είναι ο καθρέφτης σου και ακτινοβολεί πάνω σου έναν ολόκληρο κόσμο δυνατοτήτων. Είναι ο μάρτυράς σου, που σε βλέπει στα χειρότερά σου και στα καλύτερά σου και σε αγαπάει έτσι κι αλλιώς. Είναι η συμμέτοχος στα εγκλήματά σου, η σύντροφος σου τα μεσάνυχτα, εκείνη που ξέρει ότι χαμογελάς ακόμα κι αν είναι σκοτάδι. Είναι η δασκάλα σου, η δικηγόρος σου, η προσωπική σου εκπρόσωπος τύπου, ακόμα και η ψυχίατρός σου. Μερικές φορές, είναι ο λόγος που θα ευχόσουν να είσαι μοναχοπαίδι.»

~Barbara Alpert

Photo by Philippe Put